Narsisizm
Narsisizm veya özseverlik, kişinin kendi bedensel ve/veya zihinsel benliğine karşı duyduğu hayranlık ve bağlılık, kabaca tabirle kişinin kendisine aşık olması olarak tanımlanan bir terimdir. Kelime kökeni Yunan mitolojisinde bir kahraman olan Narkissos'dan gelir. Narkissos adını narkoza ve bir çiçek familyası olan nergisgillere de vermiştir. Narsisizmin ileri boyutlarda olmasına tıpta narsisistik kişilik bozukluğu adı verilmektedir. Sigmund Freud narsisizmi "dış dünyadan soyutlanan libidonun (cinsel enerji) egoya (ben) yönlendirilmesi" şeklinde açıklamıştır. Yani libidonun büyük bir depoda toplanır gibi egoda toplanması ve daha sonra nesnelere yönlendirilmesi; fakat kolaylıkla tekrar soyutlanarak egoya yönlenmesi durumudur. ⓘ
Bebek dış dünya ile ilişki kuramadığı erken bebeklik döneminde gerçek bir narsisizm durumu içindedir. Libido dış dünyaya yönlendirilmemiştir. Bebeğin nesneleri "ben olmayan nesneler" olarak algılaması aylar alır. "Ben" ve "ben olmayan" arasında bir ayrım yapamaz. Dış dünyaya ilgi duymuyordur ve dış dünyada bile değildir. Bebek için tek gerçek kendisidir. Acıkması, susaması, üşümesi bebek için tek gerçekliktir. Bu durum "birincil narsisizm" olarak tanımlanır. ⓘ
Bebek büyüdükçe dış dünya ile ilişkileri artar ve dış dünya kurallarını öğrenir. Giderek libidosunu nesnelere yönlendirir; nesne sevgisi ve giderek nesnel düşünce ağırlık kazanır. İnsan her ne kadar libidosuna nesne bulabilse de mutlaka görece olarak bir ölçüde narsisist kalır. Bu durumu "ikincil narsisizm" olarak tanımlanmıştır. ⓘ
Narsisizm insan için yaşamını sürdürebilmesi açısından bir ölçüde gereklidir. Bazı durumlarda; kişinin narsisizmi toplum için, hatta kendi akıl sağlığı için makul oranlarda değilse, kişi akıl hastalıklarıyla karşılaşabilir. Önemli psikiyatrik rahatsızlıklar olan nevroz, paranoya hatta psikozda narsisizm etkileri görülmektedir. Birincil narsisizmde bebek dış dünyanın ayrımına varmamışken; ikincil narsisizmde dış dünya gerçekliğini yitirmiştir. ⓘ
Narsisizmin çok özel bir türü de, Roma sezarları, Mısır firavunları, diktatörler gibi çok güçlü kişilerde bulunan türüdür. Bu insanlar adeta nefes alıp yürüyen yeryüzü tanrıları gibidirler kendi gözlerinde. Yaşam ya da ölüm gibi önemli doğa olaylarına bile bir tek cümleyle karar verebilmekteydiler. En büyük korkuları güçlerini kaybetmeleri, ölüm, etraflarındaki herkesin kendilerine düşman olmasıydı. Güçlerinin ve şehvetlerinin bir sınırı yokmuş gibi davranmaya çalışırlar; sayısız insan öldürüp, sayısız şatolar kurarlardı. Varlıklarının kendilerinin de çözemediği sorununu insan değilmiş gibi çözmeye çalışsalar da aslında durumları düpedüz deliliktir. Dış dünya "ben" olmadığı için, narsisist kişi dış dünyayı anlayamaz/algılayamaz ve bu durum kişide korku yaratır. Diktatör gitgide daha yıkıcı, daha yalnız ve korkak olur. ⓘ
Narsisistik kişilik bozukluğu olan kişiler, başkalarının düşünce ya da isteklerine gereken ilgiyi gösteremeyen kişilerdir. Plan ve hedeflerine ulaşamadıklarında, gereken ilgiyi göremediklerinde aynı Narkissos gibi erirler, çökerler. Başkalarının hakkına saygı göstermeden ve gerçeklerle bağdaşmasa bile daima kendilerini haklı göstererek ve o hedefi, gerekli emeği vermeden bile hak etmiş sayarak en önde, en gözde ve tek olmak isterler. Kendilerini başkalarının yerine koyamaz ve başkalarını anlayamazlar. Sanki her şey sadece kendileri için vardır ve ne olursa olsun her şeyin kendi amaçlarına hizmet etmesi gerekir. Başkalarının fikir ve hareketleri kendi amaçlarına hizmet ediyorsa vardır, aksi halde bu fikir ve hareketler tahammül edilemez düşüncelerdir. Gerçekle bağdaşmayan, başkalarının zararına olup sadece kendi çıkarlarına uygun, kendi plan ve hedeflerine hitap eden maddi ve manevi kazanç sağlayabilecek plan ve hedeflerine ulaşamadıklarında öfkelerine hakim olamaz, saldırganlaşır, çöker, hatta ağır psikotik tablolara girerler. ⓘ
Narsisizm, kişinin fiziksel görünümüne veya imajına aşırı ilgi duyması ve genellikle başkalarının zararına olacak şekilde kendi ihtiyaçlarıyla aşırı meşgul olması olarak karakterize edilen benmerkezci bir kişilik tarzıdır. ⓘ
Etimoloji
"Narsisizm" terimi Romalı şair Ovid'in birinci yüzyılda (MS 8 yılında yazılmış) yazdığı bir kitaptan gelmektedir. Metamorphoses Kitap III, birçok potansiyel aşığın teklifini geri çeviren yakışıklı bir genç adam olan Narcissus'un efsanevi hikayesini anlatır. Narcissus, sadece başkalarının çıkardığı sesleri yankılamakla lanetlenmiş su perisi Echo'yu reddettiğinde, tanrılar Narcissus'u bir su havuzundaki kendi yansımasına aşık ederek cezalandırır. Narcissus, aşkının nesnesinin onu sevemeyeceğini anladığında, yavaş yavaş özlem çeker ve ölür. ⓘ
Aşırı bencillik kavramı tarih boyunca kabul görmüştür. Antik Yunan'da bu kavram kibir olarak anlaşılmıştır. ⓘ
Narsisizm 1800'lerin sonlarına kadar psikolojik terimlerle tanımlanmaya başlanmamıştır. O zamandan beri narsisizm terimi psikolojide önemli bir anlam farklılığına sahip olmuştur. Tanımlamak için kullanılmıştır:
- "cinsel sapkınlık,
- normal [sağlıklı] bir gelişim aşamasıdır,
- psikozda bir belirti ve
- nesne ilişkilerinin [alt tiplerinin] birçoğunda görülen bir özelliktir". ⓘ
Paul Näcke ve Havelock Ellis (1889), birbirlerinden bağımsız olarak, kendi bedenine normalde cinsel partnerinin bedenine davrandığı gibi davranan bir kişiyi tanımlamak için "narsisizm" terimini kullanan ilk psikiyatristlerdir. Bu bağlamda narsisizm, bir kişinin tüm cinsel hayatını tüketen bir sapkınlık olarak görülmüştür. ⓘ
Otto Rank (1911) narsisizmle ilgili ilk klinik makaleyi yayınladı ve bunu kibir ve kendine hayranlıkla ilişkilendirdi. ⓘ
Ernest Jones (1913), "Tanrı kompleksi" olarak adlandırdığı aşırı narsisizmi bir karakter kusuru olarak yorumlayan ilk kişiydi. Tanrı-kompleksine sahip kişileri mesafeli, kendini beğenmiş, aşırı özgüvenli, oto-erotik, ulaşılmaz, kendine hayran ve teşhirci, her şeye gücü yetme ve her şeyi bilme fantezileri olan kişiler olarak tanımlamıştır. Bu kişilerin benzersizliğe yüksek oranda ihtiyaç duyduklarını gözlemlemiştir. ⓘ
Sigmund Freud (1914) narsisizm teorisini "Narsisizm Üzerine" başlıklı uzun bir makalede yayınlamıştır: Bir Giriş" başlıklı uzun bir makalede yayınlamıştır. Freud, tüm insanların doğuştan bir narsisizm seviyesine sahip olduğunu (birincil narsisizm), bunun sağlıklı olduğunu ve zamanla başkalarına duyulan sevgi olarak dışa doğru geliştiğini öne sürmüştür. Freud, narsisizmin oto-erotizm ile nesne-sevgisi, yani başkalarına duyulan sevgi arasında gerekli bir ara aşama olduğunu belirtmiştir. Ayrıca narsisizmin, sevgilerini başkalarına yansıtma noktasına ulaşan bireylerin, sevgilerini kendilerine geri çevirdiklerinde bir nevroza (ikincil narsisizm) dönüştüğünü teorize etmiştir. Zamanla bu bireyler toplumdan kopar ve başkalarıyla ilgilenmez hale gelirler. ⓘ
Robert Waelder (1925) narsisizmi bir kişilik özelliği olarak kavramsallaştıran ilk kişidir. Onun tanımı, küçümseyen, başkalarından üstün olduğunu hisseden, hayranlıkla meşgul olan ve empati eksikliği sergileyen bireyleri tanımlamıştır. ⓘ
Karen Horney (1939) narsisizmin sağlıklı benlik saygısından patolojik bir duruma kadar değişen bir spektrumda olduğunu öne sürmüştür. ⓘ
Waelder'in çalışması ve vaka incelemesi, narsisizm ve narsisistik kişilik bozukluğu klinik bozukluğunun günümüzde tanımlanma biçiminde etkili olmuştur. Waelder'in hastası, üstünlük tavrı, özsaygıyı geliştirme takıntısı ve normal suçluluk duygularından yoksun başarılı bir bilim insanıydı. Hasta diğerlerinden uzak ve bağımsızdı, başkalarıyla empati kuramıyordu ve cinsel açıdan bencildi. Waelder'in hastası ayrıca aşırı mantıklı ve analitikti ve bilimsel bilginin pratik uygulamasından ziyade soyut entelektüel düşünceye değer veriyordu. ⓘ
Terimin aşırı kullanımı
Son otuz yılda giderek artan bir şekilde, sosyal medya, blog yazarları ve kendi kendine yardım yazarları "narsisizmi" ayrım gözetmeksizin kendine hizmet eden ve tüm aile içi istismarcılar için bir etiket olarak kullandılar. ⓘ
Özellikler
Narsisizm mutlaka 'iyi' ya da 'kötü' değildir; ölçülen bağlamlara ve sonuçlara bağlıdır. Sosyal ilişkileri başlatmak gibi belirli sosyal bağlamlarda ve kendini iyi hissetmek gibi belirli sonuç değişkenlerinde sağlıklı narsisizm faydalı olabilir. Uzun vadeli ilişkilerin sürdürülmesi gibi diğer bağlamlarda ve kendini doğru tanıma gibi sonuç değişkenlerinde ise narsisizm yardımcı olmayabilir. ⓘ
Bir kişilik değişkeni olarak narsisizmin dört boyutu tanımlanmıştır: liderlik/otorite, üstünlük/kibir, kendini beğenmişlik/kendine hayranlık ve sömürücülük/kendini beğenmişlik. ⓘ
Normal ve sağlıklı narsisizm seviyeleri
Narsisizm, olgun öz saygı ve temel öz değerin önemli bir bileşenidir. Özünde narsisistik davranışlar, kişinin öz saygısını korumaya adanmış bir içsel ve kişilerarası stratejiler sistemidir. ⓘ
Sağlıklı narsisizmin iyi psikolojik sağlık ile ilişkili olduğu öne sürülmüştür. Benlik saygısı, narsisizm ve psikolojik sağlık arasında bir aracı olarak çalışır. Dolayısıyla, yetkinlik ve beğenilirlik algılarından kaynaklanan yüksek öz saygıları nedeniyle, yüksek narsisistler nispeten endişe ve kasvetten uzaktır. ⓘ
Yıkıcı narsisizm seviyeleri
Narsisizm kendi başına normal bir kişilik özelliğidir, ancak yüksek seviyedeki narsisistik davranışlar zarar verici ve kendi kendini yok edici olabilir. Yıkıcı narsisizm, genellikle patolojik Narsisistik Kişilik Bozukluğu ile ilişkilendirilen, hak ve üstünlük duyguları, kibirli veya mağrur davranışlar ve başkaları için genel bir empati ve endişe eksikliği ile karakterize edilen "yaygın bir büyüklenme modeli" gibi yoğun özelliklerden birkaçının sürekli olarak sergilenmesidir. Bir spektrumda, yıkıcı narsisizm sağlıklı narsisizmden daha aşırıdır, ancak patolojik durum kadar aşırı değildir. ⓘ
Patolojik narsisizm seviyeleri
Aşırı yüksek seviyedeki narsisistik davranış patolojik olarak kabul edilir. Patolojik narsisizm durumu, Freud'un öne sürdüğü gibi, sağlıklı narsisizmin büyütülmüş, aşırı bir tezahürüdür. Freud'un narsisizm fikri, başkalarını sevememe, empati yoksunluğu, boşluk, can sıkıntısı ve aralıksız güç arama ihtiyacıyla kendini gösteren ve kişiyi başkaları için ulaşılmaz kılan bir patolojiyi tanımlıyordu. Klinik teorisyenler Kernberg, Kohut ve Theodore Millon, patolojik narsisizmi empatik olmayan ve tutarsız erken çocukluk etkileşimlerine yanıt olarak olası bir sonuç olarak görmüşlerdir. Narsistlerin yetişkin ilişkilerinde bunu telafi etmeye çalıştıklarını öne sürmüşlerdir. Alman psikanalist Karen Horney (1885-1952) de narsisistik kişiliği, belirli bir erken çevre tarafından şekillendirilen bir mizaç özelliği olarak görmüştür. ⓘ
Kalıtılabilirlik
İkizlerin kullanıldığı kalıtım çalışmaları, standart testlerle ölçülen narsisistik özelliklerin genellikle kalıtsal olduğunu göstermiştir. Narsisizmin yüksek bir kalıtım skoruna (0.64) sahip olduğu bulunmuştur; bu da tek yumurta ikizlerinde bu özelliğin uyumunun çevresel bir nedenselliğe kıyasla genetikten önemli ölçüde etkilendiğini göstermektedir. Ayrıca, narsisistik özelliklerin normal ve patolojik kişilik arasında değişen bir süreklilik veya spektrum olduğu da gösterilmiştir. Ayrıca, kanıtlar narsisizmin bireysel unsurlarının kendi kalıtım puanlarına sahip olduğunu göstermektedir. Örneğin, içsel büyüklenmecilik 0.23, kişilerarası yetki sahibi olma ise 0.35'lik bir skora sahiptir. Narsisizm seviyeleri üzerindeki genetik etki önemli olsa da, oyundaki tek faktör bu değildir. ⓘ
Narsisizm ifadeleri
Cinsel narsisizm
Cinsel narsisizm, bazen evlilik dışı ilişkiler şeklinde, şişirilmiş bir cinsel yetenek veya cinsel hak duygusu içeren benmerkezci bir cinsel davranış modeli olarak tanımlanmıştır. Bu, düşük özsaygı veya gerçek yakınlığı sürdürememenin aşırı telafisi olabilir. ⓘ
Bu davranış biçiminin erkeklerde kadınlardan daha yaygın olduğuna inanılsa da, cinsel yetersizlik duygularını erkeklik veya kadınlıklarıyla aşırı gurur duyarak veya takıntı haline getirerek telafi eden hem erkeklerde hem de kadınlarda görülür. ⓘ
"Cinsel bağımlılık" olarak adlandırılan tartışmalı durumun, bazı uzmanlar tarafından bağımlılık yapıcı bir davranıştan ziyade cinsel narsisizm veya cinsel kompulsivite olduğuna inanılmaktadır. ⓘ
Ebeveyn narsisizmi
Narsist ebeveynler genellikle çocuklarını kendilerinin bir uzantısı olarak görür ve çocuklarını ebeveynlerinin duygusal ve özsaygı ihtiyaçlarını destekleyecek şekilde davranmaya teşvik eder. Kırılganlıkları nedeniyle çocuklar bu davranıştan önemli ölçüde etkilenebilir. Ebeveynlerin ihtiyaçlarını karşılamak için çocuk kendi istek ve duygularını feda edebilir. Bu tür ebeveynliğe maruz kalan bir çocuk, yetişkinlik döneminde yakın ilişkilerinde zorlanabilir. ⓘ
Aşırı durumlarda, bu ebeveynlik tarzı çocuklarla yabancılaşmış ilişkilere, kızgınlık duygularına ve bazı durumlarda kendine zarar verme eğilimlerine neden olabilir. ⓘ
İşyeri narsisizmi
- Profesyoneller. Bazı profesyonellerin, hatalı olsalar bile, sürekli olarak yetkinliklerini ortaya koyma zorunluluğu vardır. Profesyonel narsisizm, başka türlü yetenekli ve hatta istisnai profesyonellerin narsisistik tuzaklara düşmesine neden olabilir. "Çoğu profesyonel otorite, kontrol, bilgi, yetkinlik ve saygınlık yayan bir benlik geliştirmeye çalışır. Aptal ya da beceriksiz görünmekten korkan hepimizin içindeki narsisttir." ⓘ
- Yöneticiler genellikle potansiyel narsisistik tetikleyicilerle donatılmıştır:
- cansız - şirket arabaları, şirket tarafından verilen akıllı telefonlar veya pencere manzaralı prestijli ofisler gibi statü sembolleri; ve
- canlandırmak - meslektaşlardan ve astlardan gelen iltifat ve ilgi.
- Narsisizm, zayıf motivasyon becerilerinden riskli karar almaya ve aşırı durumlarda beyaz yakalı suçlara kadar uzanan bir dizi potansiyel liderlik sorunuyla ilişkilendirilmiştir. Kâra aşırı önem veren yüksek profilli şirket liderleri, kuruluşları için kısa vadeli olumlu faydalar sağlayabilir, ancak sonuçta bireysel çalışanların yanı sıra tüm şirketleri de aşağı çeker. ⓘ
- Astlar, uygun sınırları korumaya çok dikkat etmedikleri sürece, günlük destek tekliflerinin onları hızla kolaylaştırıcı kaynaklara dönüştürdüğünü görebilirler. ⓘ
- Liderliğe yükselmede kişiliğin rolünü inceleyen çalışmalar, liderlik pozisyonlarına yükselen bireylerin kişiler arası baskın, dışa dönük ve sosyal açıdan yetenekli olarak tanımlanabileceğini göstermiştir. Liderlik pozisyonlarına yükselmede narsisizm korelasyonunu incelerken, genellikle kişiler arası baskın, dışa dönük ve sosyal açıdan yetenekli olan narsistlerin de liderliğe yükselme olasılığı yüksekti, ancak dışarıdan işe alımlar (şirket içi terfilere kıyasla) gibi tanınmadıkları durumlarda lider olarak ortaya çıkma olasılıkları daha yüksekti. Paradoksal olarak, narsisizm bir bireyin liderliğe yükselmesini kolaylaştıran özellikler olarak ortaya çıkabilir ve sonuçta o kişinin başarısız olmasına ve hatta başarısız olmasına neden olabilir. ⓘ
- Genel iş gücü. Narsisizm genel iş gücünde de sorun yaratabilir. Örneğin, narsisizm envanterleri yüksek olan bireylerin, kuruluşlara veya işyerindeki diğer insanlara zarar veren üretkenlik karşıtı davranışlarda bulunma olasılığı daha yüksektir. Agresif (ve üretkenlik karşıtı) davranışlar, öz saygı tehdit edildiğinde ortaya çıkma eğilimindedir. Narsisizm düzeyi yüksek bireylerin özsaygıları kırılgandır ve kolayca tehdit edilirler. Bir çalışma, narsisizm düzeyi yüksek olan çalışanların, narsisizm düzeyi düşük olan bireylere kıyasla işyerinde başkalarının davranışlarını istismarcı ve tehdit edici olarak algılama olasılıklarının daha yüksek olduğunu ortaya koymuştur. ⓘ
Ünlü narsisizmi
Ünlü narsisizmi (bazen Edinilmiş durumsal narsisizm olarak da adlandırılır), geç ergenlik veya yetişkinlik döneminde gelişen, zenginlik, şöhret ve şöhretin diğer tuzaklarıyla ortaya çıkan bir narsisizm biçimidir. Şöhret narsisizmi çocukluktan sonra gelişir ve şöhret takıntılı toplum tarafından tetiklenir ve desteklenir. Hayranlar, asistanlar ve magazin medyası, kişinin gerçekten diğer insanlardan çok daha önemli olduğu fikrine oynayarak, sadece bir eğilim veya gizli olabilecek narsisistik bir sorunu tetikler ve tam gelişmiş bir kişilik bozukluğuna dönüşmesine yardımcı olur. "Robert Millman, ünlülerin başına gelen şeyin, insanların kendilerine bakmasına o kadar alışmaları olduğunu ve diğer insanlara bakmayı bıraktıklarını söylüyor." En aşırı sunumunda ve semptomlarında, narsisistik kişilik bozukluğundan ayırt edilemez, sadece geç başlaması ve çok sayıda hayran tarafından çevresel olarak desteklenmesi bakımından farklılık gösterir. "Sosyal normların, kontrollerin ve onları merkeze alan insanların eksikliği, bu insanların zarar görmez olduklarına inanmalarına neden olur", böylece kişi dengesiz ilişkilerden, madde bağımlılığından veya düzensiz davranışlardan muzdarip olabilir. ⓘ
Kolektif narsisizm
Kolektif narsisizm, bireyin kendi grubuna yönelik şişirilmiş bir öz-sevgiye sahip olduğu bir narsisizm türüdür. Narsisizmin klasik tanımı bireye odaklanırken, kolektif narsisizm, bir kişinin bir grup hakkında benzer şekilde aşırı yüksek bir görüşe sahip olabileceğini ve bir grubun narsisistik bir varlık olarak işlev görebileceğini iddia eder. Kolektif narsisizm etnosentrizm ile ilişkilidir; ancak etnosentrizm öncelikle etnik veya kültürel düzeyde benmerkezciliğe odaklanırken, kolektif narsisizm sadece kültürlerin ve etnik kökenlerin ötesinde her türlü iç gruba genişletilir. ⓘ
Narsisistik davranışların normalleştirilmesi
Bazı yorumcular, İkinci Dünya Savaşı'nın sona ermesinden bu yana Amerikan halkının giderek daha narsist hale geldiğini iddia etmektedir. İnsanlar dikkat çekmek için büyük bir rekabet içindedir. Sosyal ortamlarda sohbeti başkalarından uzaklaştırıp kendilerine yöneltme eğilimindedirler. "Dinleme" ve "sürekli kendilerinden bahsedenleri yönetme" hakkındaki popüler literatürün bolluğu, bunun günlük yaşamdaki yaygınlığını göstermektedir. Bu iddia, "reality TV" programlarının büyümesi, dijital medya, sosyal medya ve şöhret arzusunun "yeni bir kamusal narsisizm çağı" yarattığı bir çevrimiçi kültürün büyümesi ile doğrulanmaktadır. ⓘ
Amerikan kültürünün daha narsist bir hale geldiği iddiasını destekleyen bir diğer veri de 1987 ve 2007 yılları arasında ABD'de popüler olan şarkı sözlerinin analizidir. Bu analiz, benliğe daha fazla odaklanmayı yansıtan birinci tekil şahıs zamirlerinin kullanımında ve ayrıca antisosyal davranışlara yapılan atıflarda bir artış olduğunu; aynı dönemde başkalarına, olumlu duygulara ve sosyal etkileşimlere odaklanmayı yansıtan kelimelerde ise bir azalma olduğunu ortaya koymuştur. Amerikan popüler yazılı basınında narsisizm ve benlik saygısına yapılan atıflar 1980'lerin sonlarından bu yana büyük bir enflasyon yaşamıştır. 1987 ve 2007 yılları arasında ABD'nin önde gelen gazete ve dergilerinde özsaygıya doğrudan yapılan atıflar yüzde 4.540 oranında artarken, 1970'lerde basında neredeyse hiç yer almayan narsisizmden 2002 ve 2007 yılları arasında 5.000'den fazla kez bahsedilmiştir. ⓘ
Bireyci ve kolektivist ulusal kültürler
Kültürel üretimdeki benzer değişim kalıpları diğer Batılı devletlerde de gözlemlenebilir. Örneğin, en yüksek tirajlı Norveç gazetesinin dilbilimsel analizi, 1984 ve 2005 yılları arasında ben odaklı ve bireyci terimlerin kullanım sıklığının yüzde 69 oranında arttığını, kolektivist terimlerin ise yüzde 32 oranında azaldığını ortaya koymuştur. ⓘ
Bir çalışmada, bireyci bir kültür olan Amerika Birleşik Devletleri ile kolektivist bir kültür olan Güney Kore arasındaki reklam farklılıkları incelenmiş ve ABD'de kişinin farklılığını ve benzersizliğini vurgulama eğiliminin daha yüksek olduğu; Güney Kore'de ise reklamların sosyal uyum ve ahengin önemini vurguladığı görülmüştür. Bu kültürel farklılıklar, ulusal kültürler içindeki bireysel farklılıkların etkilerinden daha büyüktür. ⓘ
Tartışmalar
Son 10 yılda narsisizm ve narsisistik kişilik bozukluğuna (NKB) olan ilgi artmıştır. Konuyu çevreleyen önemli tartışma alanları bulunmaktadır:
- Normal ve patolojik narsisizm arasındaki farkın net bir şekilde tanımlanması,
- özsaygının narsisizmdeki rolünü anlamak,
- "büyüklenmeci" ve "kırılgan boyutlar" gibi alt tiplerin veya bunların varyantlarının sınıflandırılması ve tanımları üzerinde fikir birliğine varılması,
- Narsisizmin merkezi ve çevresel, birincil ve ikincil özelliklerinin/özelliklerinin neler olduğunu anlamak,
- rızaya dayalı bir tanımlama olup olmadığının belirlenmesi,
- etiyolojik faktörler konusunda hemfikirdir,
- Narsisizmin hangi alan veya disiplin tarafından incelenmesi gerektiğine karar vermek,
- nasıl değerlendirileceği ve ölçüleceği konusunda anlaşmaya varılması ve
- ders kitaplarında ve sınıflandırma kılavuzlarında temsil edilmesi konusunda hemfikirdir. ⓘ
Tartışmanın bu boyutu 2010-2013 yılları arasında Mental Bozuklukların Tanısal ve İstatistiksel El Kitabı'nın 5. Baskısı (2013) için kişilik bozuklukları komitesinin Narsisistik Kişiliğin el kitabından çıkarılmasını tavsiye etmesiyle kamuoyuna yansımıştır. Klinik camiada üç yıl süren çekişmeli bir tartışma yaşanmış ve en keskin eleştirmenlerden biri, kılavuzun 4. baskısı için DSM kişilik bozuklukları komitesini yöneten Profesör John Gunderson, MD olmuştur. ⓘ