Sansargiller

bilgipedi.com.tr sitesinden
Sansargiller
Yaşadığı dönem aralığı: 33,9-0 Ma
Oligosen-Günümüz 
PreЄ
Є
O
S
D
C
P
T
J
K
Pg
N
Mustelidae-01.jpg
Bilimsel sınıflandırma Bu sınıflandırmayı düzenle
Âlem: Animalia
Şube: Chordata
Sınıf: Mammalia
Takım: Carnivora
Alt takım: Caniformia
Familya: Mustelidae
Fischer de Waldheim 1817
Tip cins
Mustela
Linnaeus, 1758
Alt familyalar
  • Guloninae (Sansar, Kutup porsuğu)
  • Helictidinae (Melogale)
  • Ictonychinae (Galictis, Ictonyx)
  • Lutrinae (Su samuru)
  • Melinae (Porsuk)
  • Mellivorinae (Bal porsuğu)
  • Mustelinae (Gelincik)
  • Taxidiinae (Amerika porsuğu)
  • Oligobuninae

Su samuru suya bağımlı bir yaşam sürdürmektedir.
Amerika vizonunda de olduğu gibi çoğu sansargiller kürkleri için insanlar tarafından avlanmaktadır.
Porsuk sansargillerin arasında nadir rastlanan otoburlardan biridir.
Alaca sansar (Vormela peregusna)
Deniz samuru (Enhydra lutris) suda yüzerken

Sansargiller (Mustelidae), etçiller (Carnivora) takımına ait bir Caniiformes (köpeğimsi) familyasıdır.

Sansarlar familyasına, sansarların yanında samurlar, porsuklar ve gelincikler de dahildir. Eskiden bu familyaya mensup sayılan kokarcalar (Mephitidae) modern bilimde ayrı bir familya olarak kabul edilir.

Mustelidae
Zamansal aralık: Oligosen-Güncel
PreꞒ
O
S
D
C
P
T
J
K
Pg
N
Alt text
Bu resim hakkında
Bilimsel sınıflandırma e
Krallık: Hayvanlar Alemi
Filum: Kordalılar
Sınıf: Memeliler
Sipariş: Carnivora
Süperfamilya: Musteloidea
Aile: Mustelidae
G. Fischer de Waldheim, 1817
Tür cinsi
Mustela
Linnaeus, 1758
Alt aileler
  • Guloninae (sansar, tayra, balıkçı, porsuk)
  • Helictidinae (gelincik kuşları)
  • Ictonychinae (grisons, Afrika polecats)
  • Lutrinae (su samurları)
  • Melinae (Avrasya porsukları)
  • Mellivorinae (bal porsuğu)
  • Mustelinae (gelincikler)
  • Taxidiinae (Amerikan porsuğu)
  • Oligobuninae

Çeşitlilik

Sthenictis sp. (Amerikan Doğa Tarihi Müzesi)

Mustelidler boyut ve davranış bakımından büyük farklılıklar gösterir. Küçük gelinciklerin küçük varyantlarının boyu 20 cm'nin (8 inç) altında olabilirken, Güney Amerika Amazonlarının dev su samurunun boyu 1,7 m'ye (5 ft 7 inç) kadar çıkabilir ve deniz su samurlarının ağırlığı 45 kg'ı (99 lb) aşabilir. Wolverine'ler iliklerine ulaşmak için bir geyiğin uyluk kemiği kadar kalın kemikleri ezebilir ve ayıları avlarından uzaklaştırmaya çalıştıkları görülmüştür. Su samuru, yemek için kabuklu deniz hayvanlarını kırmak için kayaları kullanır. Sansarlar büyük ölçüde ağaçlarda yaşarken, Avrupa porsukları set adı verilen geniş tünel ağları kazarlar. Bazı mustelidler evcilleştirilmiştir; gelincik ve tayra evcil hayvan olarak (tayra İngiltere'de Tehlikeli Yabani Hayvanlar lisansı gerektirmesine rağmen) ya da avcılık veya haşarat kontrolü için iş hayvanı olarak tutulmaktadır. Diğerleri ise kürk ticaretinde önemli bir yere sahiptir; vizon genellikle kürkü için yetiştirilir.

Carnivora takımında tür bakımından en zengin familyalardan biri olan Mustelidae familyası aynı zamanda en eskilerden biridir. Mustelid benzeri formlar ilk olarak yaklaşık 40 milyon yıl önce (Mya), kabaca kemirgenlerin ortaya çıkışına denk gelecek şekilde ortaya çıkmıştır. Modern mustelidlerin ortak atası yaklaşık 18 Mya'da ortaya çıkmıştır.

Özellikleri

Osteoloji Müzesi'nde sergilenen siyah ayaklı gelincik (Mustela nigripes) iskeleti

Geniş bir varyasyon yelpazesi içinde, mustelidler bazı ortak özellikler sergiler. Tipik olarak uzun gövdeli, kısa bacaklı, kısa, yuvarlak kulaklı ve kalın kürklü küçük hayvanlardır. Çoğu mustelid yalnız yaşayan, gece yaşayan ve yıl boyunca aktif olan hayvanlardır.

Su samuru hariç, hayvanların cinsel işaretleşme ve bölge işaretleme için kullandıkları güçlü kokulu bir salgı üreten anal koku bezleri vardır.

Çoğu mustelid üremesi embriyonik diyapozu içerir. Embriyo hemen rahme yerleşmez, ancak bir süre uykuda kalır. Embriyo rahim astarına bağlı olmadığı sürece hiçbir gelişme gerçekleşmez. Sonuç olarak, normal gebelik süresi bazen bir yıla kadar uzar. Bu da yavruların uygun çevresel koşullar altında doğmasını sağlar. Üremenin büyük bir enerji maliyeti vardır, bu nedenle mevcut yiyecek ve ılıman hava dişinin yararınadır. Doğum, önceki yavrular sütten kesildikten sonra gerçekleşirse yavruların hayatta kalma olasılığı daha yüksektir.

Mustelidler ağırlıklı olarak etçildir, ancak bazıları zaman zaman bitkisel maddeler de yiyebilir. Tüm mustelidler aynı diş yapısına sahip olmamakla birlikte, hepsinde et yemeye uyarlanmış dişler bulunur, buna kesici karnasiyallerin varlığı da dahildir. Karakteristik özelliklerden biri, ağzın içine doğru 90° döndürülmüş et kesici üst arka azı dişidir. Türler arasında farklılık göstermekle birlikte, en yaygın diş formülü 3.1.3.13.1.3.2'dir.

Ekoloji

Stoat'ın tavşan öldürmesi

Balıkçı, tayra ve sansar kısmen ağaçta yaşarken, porsuklar fosillerde yaşar. Yarı suda yaşayan vizonlar ve nehir su samurlarından, yiyecek ararken alet kullandığı bilinen birkaç primat olmayan memeliden biri olan tamamen suda yaşayan deniz su samuruna kadar bir dizi mustelid suda yaşam tarzına sahiptir. Beslenmesinin önemli bir bölümünü oluşturan kabuklu deniz hayvanlarını açmak için "örs" taşları kullanır. Av popülasyonlarını dengede tutan bir "kilit taşı türüdür", böylece bazıları diğerlerini geride bırakıp içinde yaşadıkları yosunları yok etmez.

Kara ayaklı gelincik tamamen bir başka kilit taşı tür olan çayır köpeğine bağımlıdır. Dört gelincikten oluşan bir aile yılda 250 çayır köpeği yer; bu da yaklaşık 500 dönümlük (2.0 km2) bir alanda istikrarlı bir çayır köpeği popülasyonu gerektirir.

Sınıflandırma

Kokarcalar eskiden mustelidlerin bir alt familyası olarak yer almaktaydı, ancak artık ayrı bir familya (Mephitidae) olarak kabul edilmektedir. Firavun fareleri birçok mustelid ile çarpıcı bir benzerlik gösterir, ancak Caniformia'ya (köpeklerle daha yakın kökenleri paylaşanlar) değil, Feliformia (kedilerle daha yakın kökenleri paylaşan tüm etoburlar) gibi belirgin bir şekilde farklı bir alt takıma aittir. Firavun fareleri ve mustelidler benzer ekolojik nişlere sahip olduklarından, yakınsak evrim biçim ve davranışta benzerliğe yol açmıştır.

Alt familya: Su samurları (Lutrinae)

  • Aonyx
    • Tırnaksız su samuru (Aonyx capensis)
    • Asya küçük tırnaklı su samuru (Aonyx cinerea)
  • Cins: Enhydra
    • Deniz samuru (Enhydra lutris)
  • Cins: Hydrictis
    • Hydrictis maculicollis
  • Cins: Lontra
    • Amerika su samuru (Lontra canadensis)
    • Lontra longicaudis
    • Lontra provocax
    • Lontra felina
  • Cins: Lutra
    • Bayağı su samuru (Lutra lutra)
    • Lutra sumatrana
    • Lutra nippon
  • Cins: Lutrogale
    • Lutrogale perspicillata
  • Cins: Pteronura
    • Dev su samuru (Pteronura brasiliensis)

Alt familya: Mustelinae

  • Cins: Arctonyx
    • Domuz burunlu porsuk (Arctonyx collaris)
  • Cins: Eira
    • Tayra (Eira barbara)
  • Cins: Galictis
    • Galictis cuja
    • Güney Amerika sansarı (Galictis vittata)
  • Cins: Gulo
    • Volverin (Gulo gulo)
  • Cins: Ictonyx
    • Ictynonyx lybica
    • Zoril (Ictonyx striatus)
  • Cins: Lyncodon
    • Lyncodon patagonicus
  • Cins: Martes
    • Amerika sansarı (Martes americana)
    • Sarı boyunlu sansar (Martes flavigula)
    • Kır sansarı (Martes foina)
    • Martes gwatkinsii
    • Ağaç sansarı (Martes martes)
    • Japon sansarı (Martes melampus)
    • Balıkçı sansar (Martes pennanti)
    • Samur (Martes zibellina)
  • Cins: Meles
    • Meles anakuma
    • Meles leucurus
    • Porsuk (Meles meles)
  • Cins: Mellivora
    • Bal porsuğu (Mellivora capensis)
  • Cins: Melogale
    • Melogale everetti
    • Çin porsuğu (Melogale moschata)
    • Melogale orientalis
    • Melogale personata
  • Cins: Mustela
    • Mustela africana
    • Mustela altaica
    • Kakım (Mustela erminea)
    • Bozkır kokarcası (Mustela eversmanni)
    • Mustela felipei
    • Uzun kuyruklu gelincik (Mustela frenata)
    • Mustela itatsi
    • Mustela kathiah
    • Avrupa vizonu (Mustela lutreola)
    • Mustela lutreolina
    • Mustela nigripes
    • Bayağı gelincik (Mustela nivalis)
    • Mustela nudipes
    • Bayağı kokarca (Mustela putorius)
    • Sibirya gelinciği (Mustela sibirica)
    • Mustela strigidorsa
    • Mustela subpalmata
  • Cins: Neovison
    • Neovison macrodon
    • Amerika vizonu (Neovison vison)
  • Cins: Poecilogale
    • Afrika gelinciği (Poecilogale albinucha)
  • Cins: Taxidea
    • Amerika porsuğu (Taxidea taxus)
  • Cins: Vormela
    • Alaca sansar (Vormela peregusna)

Çeşitlilik

Kuzey Amerika'dan bilinen en eski mustelid, Oregon'un erken ve geç Oligosen (erken ve geç Arikareean, Ar1-Ar3) döneminden Corumictis wolsani'dir. Avrupa'dan Orta Oligosen Mustelictis de bir mustelid olabilir. Mustelidlerin diğer erken fosilleri Oligosen sonu ile Miyosen başına tarihlendirilmiştir. Bu formlardan hangilerinin Mustelidae ataları olduğu ve hangilerinin ilk mustelidler olarak kabul edilmesi gerektiği belirsizdir.

Fosil kayıtları, mustelidlerin Avrasya'da Oligosen döneminin sonlarında (33 Mya) ortaya çıktığını ve Antarktika ve Avustralya hariç her kıtaya (Miyosen'in başlarında veya o zamandan beri bağlı olan tüm kıtalar) göç ettiğini göstermektedir. Amerika kıtasına Bering kara köprüsü üzerinden ulaşmışlardır.

İnsan kullanımları

Leonardo da Vinci'nin Ermine'li Kadın tablosundan detay, 1489-1490

Vizon, samur (bir sansar türü) ve yaban keçisi (ermin) de dahil olmak üzere çeşitli mustelidler, güzel ve değerli kabul edilen kürklere sahiptir, bu nedenle tarih öncesi çağlardan beri avlanmaktadır. Orta Çağ'ın başlarından itibaren kürk ticareti, kürk taşıyan mustelidlerin büyük yerli nüfusuna sahip kuzey ve doğu Avrupa ulusları için büyük ekonomik öneme sahipti ve Rusya'nın Sibirya'ya ve Fransız ve İngilizlerin Kuzey Amerika'ya yayılmasının arkasındaki önemli bir ekonomik itici güçtü. Son yüzyıllarda, özellikle vizon olmak üzere kürk yetiştiriciliği de yaygınlaşmıştır ve pazara getirilen kürkün büyük bir kısmını sağlamaktadır.

Bir tür, New England ve Kanada'nın deniz vizonu (Neogale macrodon), kürk avcıları tarafından yok olmaya sürüklenmiştir. Tam örnekleri bulunamadığı ve sistematik çağdaş çalışmalar yapılmadığı için bugün görünüşü ve alışkanlıkları neredeyse bilinmemektedir.

Hayvanlar arasında en yoğun kürke sahip olan deniz samuru, deniz vizonunun kaderinden kıl payı kurtulmuştur. Kuzey Pasifik'teki büyük popülasyonların keşfi, Rusya'nın Kamçatka, Aleut Adaları ve Alaska'ya doğru genişlemesinin arkasındaki en önemli ekonomik itici güç ve Kuril Adaları'nda Japonya ve yabancı avcılarla çatışma nedeniydi. Kaliforniya ve Britanya Kolumbiyası'ndaki yaygın avcılıkla birlikte tür, 1911'de uluslararası bir moratoryum yürürlüğe girene kadar yok olmanın eşiğine geldi.

Günümüzde bazı mustelidler başka nedenlerden dolayı tehdit altındadır. Deniz samurları petrol sızıntılarına ve aşırı avlanmanın dolaylı etkilerine karşı savunmasızdır; Avrupa polecat'ının akrabası olan siyah ayaklı gelincik, Amerikan çayırlarının kaybından muzdariptir; ve wolverine popülasyonları habitat tahribatı ve zulüm nedeniyle yavaş yavaş azalmaktadır. Nadir bulunan Avrupa vizonu (Mustela lutreola) nesli en çok tehlike altında olan mustelid türlerinden biridir.

Bir mustelid türü olan gelincik evcilleştirilmiştir ve oldukça yaygın bir evcil hayvandır.

Sistematik

Yakın zamanda yaşamış 68 mustelid (67 tür), 22 cins içinde sekiz alt familyaya ayrılmıştır:

Fosil mustelidler Mustelidae familyasının soyu tükenmiş cinsleri şunlardır:

  • Brachypsalis
  • Chamitataxus
  • Corumictis
  • Cyrnaonyx
  • Ekorus
  • Eomellivora
  • Hoplictis
  • Megalictis
  • Oligobunis
  • Plesictis
  • Sthenictis
  • Teruelictis
  • Trochictis

Filogeni

Koepfli ve arkadaşları (2008) ve Law ve arkadaşları (2018) tarafından oluşturulan çoklu gen filogenileri, Mustelidae'nin yaşayan sekiz alt aileden oluştuğunu ortaya koymuştur. Erken mustelidlerin Avrasya'da iki hızlı çeşitlenme patlaması geçirdiği ve ortaya çıkan türlerin ancak daha sonra diğer kıtalara yayıldığı görülmektedir.

Mustelid tür çeşitliliği genellikle Miyosen ortası iklim geçişine denk gelen adaptif bir radyasyona atfedilir. Beklentilerin aksine, Law ve arkadaşları (2018) Mustelidae'nin kökeninde hızlı soy çeşitliliği patlamalarına dair hiçbir kanıt bulamamıştır ve moleküler ve fosil temelli yöntemler kullanılarak soy çeşitliliği oranlarının daha ileri analizleri, daha önce varsayıldığı gibi soy çeşitliliği oranları ile Miyosen ortası iklim geçişi arasında ilişki bulamamıştır.

Dağılım ve yaşam alanı

Neredeyse dünyanın her yerinde sansargillere rastlanabilir. Tek eksik oldukları yerler Avustralya ve Okyanusya bölgeleri, Madagaskar adası ve Karayip adaları'dır.

Sansargiller çok farklı yaşam alanlarında bulunurlar. Bu konuda tek ortak özellikleri fazla kurak bölgeleri sevmemeleridir. Çoğu türleri su yakınında yaşamaya bağımlıdır ve ırmakların, göllerin, birkaç türü de denizlerin kenarlarında bulunur. Özellikle samurlarda suya bağımlılık çok büyüktür. Deniz samuru Pasifik okyanusunun açıklarında bile yaşayabilir.

Yaşam şekli

Familyanın çoğu türleri hava kararınca aktif olurlar. Gündüz aktif olanlar azınlıktadır. Sansargiller barınak olarak kullandıkları mağaraları her zaman kendileri kazmaz, bazen diğer hayvanlar tarafından kazılmış mağaralara da yerleşebilirler. Çoğu türler yerde yaşarlar ve ince vücutları ile rahatlıkla diğer küçük hayvanların kazdıkları tünellere girip onları avlarlar. Bazıları ağaçlara da tırmanır, ve hatta ağaç sansarı gibi ağaçlarda yaşar. Sansargillerin arasında çok usta yüzücüler bulunur; özellikle samurlar.

Sansargiller neredeyse hep yalnız yaşarlar ve kendilerine sahip edindikleri bölgeyi titizlikle savunurlar. Koku alma ve duyma kabiliyetleri çok iyidir.

Beslenme

Sansargiller genelde etoburdurlar ama mevsime göre farklı derecede bitkisel beslenebilirler. Sansargillerin avladıkları hayvanların büyüklükleri kendilerinden çok daha büyük olmaları ile dikkati çekerler; örneğin gelincikler kendilerinden çok daha büyük olan yaban tavşanını avlarlar ve ayı sansarı hatta orta boylu geyik türlerine bile saldırır. Yılanlarla da beslenebilirler. Özellikle bal porsuklari çok zehirli olan kobrayı yiyebilirler, sonra zehrin etkisiyle bayılıp kendine gelebilirler hatta bir pitonu gafil avlayıp onları bile yiyebilirler. Zehirden etkilenmezler çünkü sinir sistemleri yok denecek kadar zayıftır.

Üreme

Sansargiller senede bir kez yavru yapar ve gebelik 30-60 gün sürer. Yeni doğan yavrular kör, korumasız ve annelerine çok bağımlıdır, ama kısa süre içinde gelişirler. Çoğu türlerde yavrular 2 ay içinde bağımsız olurlar ve 6-12 ay içinde kendileri üreyebilir olgunluğa ulaşırlar. Ömürleri 5-20 yıl arasıdır.

Türkiye'nin sansargilleri

  • Bayağı gelincik (Mustela nivalis)
  • Kakım (Mustela erminea)
  • Bayağı kokarca (Mustela putorius)
  • Alaca sansar (Vormela peregusna)
  • Kır sansarı (Martes foina)
  • Ağaç sansarı (Martes martes)
  • Porsuk (Meles meles)
  • Su samuru (Lutra lutra)