Alay

Askerî birlikler ⓘ
Birim	Askerler	Komutan
Tim	5	Çavuş/Onbaşı
Manga	8–13	Çavuş/Onbaşı
Takım	26–55	Astsubay/Asteğmen/Teğmen/Üsteğmen
Bölük	80–225	Üsteğmen/Yüzbaşı/Binbaşı
Tabur	300–1,300	Binbaşı/Yarbay
Alay	1,300-3,000	Albay
Tugay	3,000-5,000	Tuğgeneral/Tuğamiral
Tümen	10,000–15,000	Tümgeneral/Tümamiral
Kolordu	20,000–45,000	Korgeneral/Koramiral
Ordu	80,000–200,000	Orgeneral/Oramiral
Ordu grubu	400,000–1,000,000	Orgeneral/Oramiral/Mareşal/Büyük Amiral

Alay, bir albayın komutası altında üç ya da dört taburdan oluşan askeri birimdir. Bir askeri teşkilatlanma olarak çok eski tarihe dayanmaktadır. 16. yüzyıl ortalarında Fransız süvari birliklerine de alay denmekteydi. Daha sonraki yüzyıllarda alayların kendi sancak, üniforma ve armaları geliştirilmiş ve belirli alaylar belirli bir kişilik, askeri kariyer edinmişlerdir. ⓘ

20. yüzyıl başlarına kadar Avrupa ve Birleşik Devletler ordularında alaylar 10 bölükten oluşmaktaydı. Napolyon ise alay teşkilatında yeni düzenlemelere gitmiş ve komutası altındaki alayları, birisi karargâhta, diğer ikisi de arazide olmak üzere üç tabur şeklinde teşkilatlandırmıştır. 20. yüzyılın hemen başlarında Birleşik Devletler ordusu da bu tertiplenişini benimsemiştir. Alayların bu yapısı I. Dünya Savaşı, II. Dünya Savaşı ve Kore Savaşı sırasında değişmemiştir ve değişime açıktır. ⓘ

Türk Silahlı Kuvvetleri'nde alaylar, aynı sınıftan unsurların ya da aynı ana silah temelinde teşkillenmiş en büyük çaptaki birliklerdir. ⓘ

III ile gösterilen birkaç taburdan oluşan bir alay için standart NATO sembolü. Şekil, renk ve desen dost piyadeleri gösterir. ⓘ

Alay bir askeri birliktir. Rolü ve büyüklüğü ülkeye, hizmete ve/veya uzmanlığa bağlı olarak önemli ölçüde değişir. ⓘ

Ortaçağ Avrupa'sında "alay" terimi, genellikle aynı zamanda askerlerin feodal lordu olan bir lider tarafından bir coğrafi bölgede askere alınan veya askere alınan büyük bir cephe askerleri topluluğunu ifade ederdi. Şövalye rütbesine sahip daha küçük baronlardan, malikanelerinden bir bölük ya da tabur toplamaları ya da kiralamaları beklenebilirdi. ⓘ

17. yüzyılın sonuna gelindiğinde, Avrupa ordularının çoğunda piyade alayları yaklaşık 800 kişiden oluşan ve bir albay tarafından komuta edilen daimi birliklerdi. ⓘ

Tanımlar

Modern dönemde "alay" kelimesi - tıpkı "kolordu" kelimesi gibi - iki farklı role atıfta bulunan, birbirinden biraz farklı iki anlama sahip olabilir:

1. ön saflarda yer alan bir askeri oluşum; veya
2. idari ya da törensel bir birim.

Birçok orduda ilk rol bağımsız taburlar, muharebe grupları, görev kuvvetleri, tugaylar ve benzer büyüklükteki diğer operasyonel birimler tarafından üstlenilmiştir. Bununla birlikte, bu alay dışı birimler kısa ömürlü olma eğilimindedir; ve alaylar tören görevleri, gönüllülerin askere alınması, yeni askerlerin göreve başlatılması, bireysel moral ve birlik ruhu ve idari roller (ödeme gibi) için geleneksel sorumluluklarını sürdürme eğilimindedir. ⓘ

Sonuç olarak bir alay çeşitli büyüklüklerde olabilir:

• Standart bir taburdan daha küçük, örneğin Hanedan Süvari Atlı Alayı;
• tabur eşdeğeri, örneğin 3. Yabancı Piyade Alayı;
• bir tugay eşdeğeri, örneğin 8. Deniz Alayı (Amerika Birleşik Devletleri);
• birkaç tabur, örneğin
  • 3. ABD Piyade Alayı (Eski Muhafızlar) ve
  • İskoçya Kraliyet Alayı; veya
• bütün bir hizmet kolu, örneğin
  • Avustralya Kraliyet Alayı, Avustralya Ordusu'nun tüm düzenli piyadelerini (yedek ve özel kuvvetler birimleri hariç) içerir ve
  • İngiliz Ordusu'nun topçu birlikleri toplu olarak Kraliyet Topçu Alayı olarak bilinir ve operasyon amacıyla sahra alaylarına bölünmüştür. ⓘ

Tarihsel köken

Fransızca régiment teriminin Avrupa'da askeri kullanıma 16. yüzyılın sonunda, orduların şövalyeleri takip eden maiyetlerden resmi olarak örgütlenmiş, kalıcı askeri güçlere dönüştüğü dönemde girdiği düşünülmektedir. O dönemde alaylar genellikle komutanları olan albayların adıyla anılır ve seferin ya da savaşın sonunda dağılırdı; albay ve alayı birkaç hükümdar ya da ülkeden asker toplayıp onlara hizmet edebilirdi. Daha sonraları alaya savaş hattındaki önceliğine göre isim vermek ve kanton adı verilen belirli yerlerden asker toplamak adet haline geldi. Halen mevcut olan en eski alaylar ve kuruluş tarihleri arasında İspanyol 9. Piyade Alayı "Soria" (aslen Tercio de Nápoles) (1505), İsveç Can Muhafızları (1521), İngiliz Onurlu Topçu Bölüğü (1537) ve ilk olarak 1248'de Kral Aziz Ferdinand tarafından Sevilla'nın fethi sırasında kurulan İspanya Kraliyet Alayı bulunmaktadır. ⓘ

17. yüzyılda piyade, süvari ve topçu birliklerini bir araya getiren ve eski tek kollu alaylardan daha etkili olan tugaylar kuruldu; birçok orduda tugaylar alayların yerini aldı. Bu dönemde örgütlenme ve sayılar ordular arasında ya da içinde standart bir model izlememiştir; tek ortak faktör her alayın tek bir komutana sahip olmasıdır. ⓘ

XVIII. yüzyılın başlarında, Avrupa kıta ordularının çoğundaki alaylar, her biri bir albayın komutası altında, farklı unvanlara ve üniformalara sahip daimi birliklere dönüşmüştü. Tam güçte olduğunda, bir piyade alayı normalde her biri yaklaşık 800 kişiden oluşan iki sahra taburu veya 8-10 bölükten oluşurdu. Bazı ordularda, daha az bölüğe sahip bağımsız bir alaya yarı alay adı verilirdi. Bir süvari alayı 600 ila 900 askerden oluşur ve tek bir bütünlük oluştururdu. Seferde, bu sayılar kayıplar ve ayrılmalar nedeniyle kısa sürede azalırdı ve bazen alayları birleştirmek ya da acemiler alınıp eğitilirken onları bir depoya çekmek gerekirdi. ⓘ

On dokuzuncu yüzyılda Avrupa ordularında zorunlu askerlik uygulamasının yaygınlaşmasıyla birlikte alay sistemi de değişikliğe uğramıştır. Birinci Dünya Savaşı öncesinde Fransız, Alman, Rus ve diğer küçük ordularda bir piyade alayı, her biri seferberlikte yaklaşık 1.000 kişilik tam güce sahip dört taburdan oluşurdu. Ayrı taburlar mümkün olduğunca aynı askeri bölgede konuşlandırılır, böylece alay 4.000 kişilik bir alt birlikler grubu olarak seferber edilebilirdi. Buna karşılık bir süvari alayı 1.000 kadar askerden oluşan tek bir birlikti. Bu uygulamanın dikkate değer bir istisnası, bir alayı oluşturan iki düzenli taburun "iç" ve "dış" hizmet arasında değiştiği ve nadiren tek bir birim olarak bir araya geldiği İngiliz hat piyade sistemiydi. ⓘ

Alay sistemi

Kraliyet Fusiliers Alayı İngiltere'de geçit töreninde ⓘ

Alay sisteminde, her alay askere alma, eğitim ve idareden sorumludur; her alay sürekli olarak muhafaza edilir ve bu nedenle alay, üniter tarihi, gelenekleri, askere alma ve işlevi nedeniyle kendine özgü bir birlik ruhu geliştirecektir. Alay genellikle bir askerin tüm askeri kariyeri boyunca askere alınmasından ve idaresinden sorumludur. Ülkeye bağlı olarak, alaylar muharebe birimleri ya da idari birimler veya her ikisi de olabilir. ⓘ

Bu genellikle birçok ordu tarafından benimsenen "kıtasal sistem" ile karşılaştırılır. Kıtasal sistemde, tümen işlevsel ordu birimidir ve komutanı oluşumun her yönünün yöneticisidir: personeli tümenin alt birimlerinin askerlerini, subaylarını ve komutanlarını eğitir ve yönetir. Genel olarak tümenler birlikte garnizonlanır ve aynı tesisleri paylaşırlar: dolayısıyla tümen yönetiminde bir tabur komutanı emir komuta zincirindeki bir başka subaydır. Askerler ve subaylar gerektiği gibi tümenlerin içine ve dışına transfer edilir. ⓘ

Bazı alaylar belirli coğrafi bölgelerden asker toplar ve genellikle yer adını alay adına dahil ederdi. Diğer durumlarda, alaylar bir ulus içindeki belirli bir yaş grubundan (örneğin Zulu Impis), etnik bir gruptan (örneğin Gurkhalar) ya da yabancılardan (örneğin Fransız Yabancı Lejyonu) asker alırdı. Diğer durumlarda, bir ordu içinde yeni işlevler için yeni alaylar kurulmuştur; örneğin Fusiliers, Paraşüt Alayı (İngiliz Ordusu), ABD Ordusu 75. Ranger Alayı ve Hafif Reaksiyon Alayı (Filipin Ordusu) . ⓘ

Alay sisteminin dezavantajları ise tehlikeli alay rekabeti, farklı alaylara bağlı birlikler arasında birbirinin yerine geçebilirliğin olmaması ve ordu içinde verimliliği ve adaleti engelleyebilecek "eski çocuk ağlarının" daha belirgin olmasıdır. ⓘ

Alay sisteminin önemli bir yönü, alay ya da taburun temel taktiksel yapı taşı olmasıdır. Bu, tarihsel olarak taburların geniş ölçüde dağınık ve neredeyse özerk olduğu sömürge döneminden kaynaklanır, ancak bir dizi farklı amaca kolayca uyarlanabilir. Örneğin bir alay, farklı kökenlerden (örneğin muvazzaf ya da yedek) farklı tipte taburlar (örneğin piyade ya da topçu) içerebilir. ⓘ

Alay sistemi içerisinde, askerler ve genellikle subaylar, saha görevine gönderildiklerinde her zaman kendi alaylarının taktiksel bir biriminde görevlendirilirler. Muharebe birimlerine ek olarak, diğer kuruluşlar da alay ailesinin bir parçasıdır: alay eğitim okulları, "alay dışı istihdam "da görev yapan üyeler, alay dernekleri (emekliler), bandolar ve ilgili öğrenci grupları. Bir idari alayın ortak yönleri arasında sembolik bir başkomutan albay (genellikle kraliyet ailesinin bir üyesi), alay ailesinin geleneklerini ve çıkarlarını koruyan ve yüksek standartların sürdürülmesinde ısrar eden bir alay albayı veya "onursal albay", savaş onurları (bir idari alayın bir birimi tarafından kazanılan onurlar alaya atfedilir), tören üniformaları, kep rozetleri, nişanların özellikleri, sabit kemerler ve alay marşları ve şarkıları yer alır. Alay genellikle geleneksel bir "ana istasyona" ya da alay deposuna sahiptir; bu depo genellikle alay müzesine ve alay karargâhına ev sahipliği yapan tarihi bir garnizondur. Alay komitelerini desteklemek ve hem düzenli üyeleri hem de emekli üyelerin derneklerini yönetmek için mütevazı bir personele sahiptir. ⓘ

Avantajlar ve dezavantajlar

Alay sistemi, birlik üyelerinde yarattığı birlik ruhu nedeniyle genellikle takdir edilmektedir, ancak daha önce kıtasal bir sisteme sahip olan ülkelerde bu sistemi uygulama çabaları genellikle başarılı olamamaktadır. Sistem, bir alayın askerlerini kariyerleri boyunca bir arada tutmaya çalışmak ve ayrı garnizonları, eğitim ve yemekhaneleri yönetmek gibi sorunlarla uğraşmak zorunda olan askeri planlamacılar için zorluklar ortaya koymaktadır. Görevdeki ve emekli üyelerden oluşan alay topluluğu, planlamacıların birlikleri taşıyarak, birleştirerek veya yeniden tasarlayarak kuvvetleri yeniden yapılandırmasını genellikle çok zorlaştırır. ⓘ

Kıta sisteminin mevcut olduğu ordularda, alay sistemi dar görüşlü olmakla ve farklı alaylar arasında gereksiz rekabet yaratmakla eleştirilmektedir. Ayrıca, ordunun genelinden ziyade alaylarına daha sadık askerler yetiştirmenin sağlıklı olup olmadığı sorusu da gündeme gelmektedir. İskoçya, Galler, İrlanda, Quebec, Hindistan gibi siyasi çalkantıların yaşandığı bölgelerden toplanan alaylar, üyelerinin alaylarına gösterdikleri sadakat nedeniyle özellikle iyi performans gösterme eğilimindedir. Genel olarak alay sistemi, çok sayıda personeli idare etme sorunlarının çok yaygın olmadığı küçük ve orta ölçekli askeri kuvvetlere sahip ülkelerde en iyi şekilde işlemektedir. Alay sistemi, ordunun ana rolünün küçük ölçekli polis eylemleri ve ayaklanmaya karşı operasyonlardan oluştuğu ve uzun süre evden uzakta konuşlanmayı gerektiren bir ortamda özellikle iyi çalışır. Böyle bir durumda alaylar arasında koordinasyona nadiren ihtiyaç duyulur ve alayın esprit de corps'u, bir ordunun evinde aldığı kamu onayı duygusunun duygusal bir ikamesini sağlar. Bu durum özellikle ordunun neredeyse sürekli olarak isyancılarla düşük yoğunluklu çatışmalara girdiği ve tam ölçekli savaşın kuraldan ziyade istisna olduğu imparatorluk dönemindeki İngiliz deneyimiyle ilgilidir. ⓘ

Alay sistemi, merkezi olmadığı ve alaylar birbirinden bağımsız olduğu için ordunun darbe yapmasını engeller. Bunun en iyi örneği İngiliz Ordusu'dur: Birleşik Krallık'ın kuruluşundan bu yana hiçbir askeri yönetim devralınmamıştır. ⓘ

Alay sistemi aynı zamanda alay ile içinden çıktığı toplum arasında yakın bağlar kurulmasını da sağlayabilir. Yerel alaylar üzerindeki bu topluluk 'sahiplenme' duygusu, Birleşik Krallık'ta son zamanlarda yaşanan alay birleşmelerine yönelik kamuoyu tepkisinde görülebilir. Öte yandan, tek bir topluluktan askere alınma, alayın ağır kayıplar vermesi halinde yoğun ve potansiyel olarak yıkıcı bir yerel etkiye yol açabilir. ⓘ

Ayrıca, alay sistemi benzer birimleri merkezi idari, eğitim ve lojistik amaçlar için bir araya getirme avantajı sunarak "ölçek ekonomisi" etkisi yaratır ve bunun sonucunda verimlilik artar. ⓘ

Bunun açıklayıcı bir örneği, alay olarak gruplandırılmış kuvvetlerinden unsurlar alabilen ve belirli bir görev ya da konuşlandırılmış Deniz Seferi Birlikleri (MEU) için birleşik silah görev kuvvetlerini özel olarak uyarlayabilen Birleşik Devletler Deniz Piyadeleri tarafından kullanılan modüler entegrasyondur. Bu kısmen Deniz Piyadelerinin göreve uyarlanabilirliği, esnekliği, felsefesi, ortak kültürü, tarihi ve neredeyse kesintisiz birlikte çalışabilirliğe olanak tanıyan genel esprit de corps sayesinde başarılmıştır. ⓘ

İngiliz Milletler Topluluğu orduları

İngiliz Ordusunda ve onu model alan ordularda (Avustralya, Yeni Zelanda, Kanada, Pakistan ve Hindistan gibi) alay terimi kafa karıştırıcı bir şekilde iki farklı şekilde kullanılmaktadır: idari bir kimlik ve gruplandırma veya taktiksel bir birim anlamına gelebilir. Eski Newfoundland Dominyonu'nda "Alay", savaşan silahlı kuvvetlerin tamamını, Kraliyet Newfoundland Alayı'nı tanımlamak için kullanılmıştır. ⓘ

Yukarıda listelenen İngiliz Milletler Topluluğu ülkelerinde, büyük idari alay uzun yıllar boyunca normal uygulama olmuştur. Hindistan örneğinde, dört ila beş taburdan oluşan "büyük alaylar" 1923'ten kalmadır ve 1950'lerden bu yana bunların çoğu daha da genişlemiştir. Örnek olarak, Hindistan Ordusu'nun Punjab Alayı 1956'da dört taburdan bugünkü 20 taburluk gücüne ulaşırken, Pakistan Ordusu'nda birkaç alayın 50'den fazla taburu bulunmaktadır. ⓘ

Kanada'da alay, bir ya da daha fazla birlikten oluşan bir oluşumdur; neredeyse sadece miras, savaş onurlarının devamı ve birlik ruhu gibi nedenlerle mevcuttur. Üç düzenli kuvvet piyade alayının her biri yaklaşık 600 askerden oluşan üç düzenli kuvvet taburunun yanı sıra bir ya da daha fazla yedek taburdan oluşur. Kanada taburları taktiksel ve idari olarak tugay grupları içinde istihdam edilir. ⓘ

Avustralya'da düzenli orduda tek bir idari piyade alayı vardır: Kraliyet Avustralya Alayı, ordudaki yedi düzenli piyade taburunun tamamından oluşur. Avustralya Yedek Ordusu'nda ayrıca yedek piyade taburlarını yöneten eyalet bazlı piyade alayları da bulunmaktadır. ⓘ

Pakistan'da alay kelimesi idari bir gruplandırmadır. Her bir tabur farklı rollere sahip olsa da (örneğin Frontier Force Regiment'in farklı taburları mekanize piyade, paraşütçü piyade veya dağ birlikleri olabilir), alayın hepsini kapsadığı kabul edilir. ⓘ

İngiliz Ordusu

İskoç Muhafızlarının alay rozeti. ⓘ

Modern İngiliz alay sistemi 19. yüzyıl Cardwell Reformlarının bir sonucu olarak ortaya çıkmıştır. ⓘ

İngiliz Ordusunda, çoğu amaç için, alay en büyük "kalıcı" örgütsel birimdir. Alay seviyesinin üzerinde, organizasyon eldeki görevleri karşılamak üzere değiştirilir. Kalıcı yapıları nedeniyle, birçok alayın genellikle yüzyıllar öncesine dayanan uzun bir geçmişi vardır: halen varlığını sürdüren en eski İngiliz alayı 1337 yılında kurulan Jersey Kraliyet Milisleridir, ancak tarihsel olarak Jersey Milisleri bir alay olarak anılsa da aslında bir kolordu oldukları tartışmalıdır. 1572'de kurulan Buffs (Doğu Kent Kraliyet Alayı) en eski piyade alayıdır. Şu anda Galler Prensesi Kraliyet Alayı'nın bir parçasını oluşturmaktadır. ⓘ

Birleşik Krallık'ta yakın zamana kadar piyadede Muhafız Tümeni, eski İskoç Tümeni (şimdi tek bir alay) veya Hafif Tümen (şimdi çok taburlu tek bir alaya sıkıştırılmıştır) gibi birkaç alayı kapsayan bir dizi idari "tümen" vardı. İngiliz piyade alaylarının 1950'lerin sonlarında başlayan ve 2006'da tamamlanan küçültülmesi ve birleştirilmesi, her biri birkaç tabur, bir bando, ortak bir rozet ve üniforma vb. içeren bir idari alaylar sistemiyle sonuçlanmıştır. ⓘ

İngiliz alay sisteminde taktik alay ya da tabur temel işlevsel birimdir ve komutanı kıta sistemlerine göre daha özerktir. Tümen ve tugay komutanları genellikle kendilerini bir taburun günlük işleyişine kaptırmazlar - komutanın yerini alabilirler ancak birimi mikro düzeyde yönetmezler. Alay başçavuşu, birlik disiplini ve astsubayların davranışlarından sorumlu olan bir diğer kilit figürdür. ⓘ

Bununla birlikte, 1950'lerin sonlarında başlayan ve 2006'da sona eren birleşmelerin, Ordu'nun piyadeleri için artık neredeyse evrensel olarak "büyük alayların" benimsenmesi yoluyla İngiliz alay sistemini sulandırdığı unutulmamalıdır. 2014 yılı itibariyle, her biri daha önce ayrı alay statüsüne sahip olan eski taburlardan en fazla altı tanesini içeren yalnızca on üç piyade alayı varlığını sürdürmektedir. Sadece beş Muhafız alayı tarihi ayrı kimliklerini korumaktadır. Benzer şekilde, 2015 itibariyle Kraliyet Zırhlı Birlikleri'nin (süvari artı Kraliyet Tank Alayları) sadece sekiz alayı varlığını sürdürmektedir. ⓘ

Zırh

İkinci Dünya Savaşı'nın sonundan bu yana Kanada'daki zırhlı alaylar genellikle tek bir taktik alaydan oluşmuştur. 1960'larda üç Kanada alayının hem düzenli hem de milis bileşenleri vardı ve bunlar 1968'deki birleşmeden kısa bir süre sonra dağıtıldı. Halihazırda bir alay iki taktik alaydan oluşmaktadır. 12e Régiment blindé du Canada ve 12e Régiment blindé du Canada (Milice), 12e Régiment blindé du Canada idari alayının bir parçasıdır. ⓘ

İngiliz Ordusunun bir idari zırhlı alayı birden fazla taktik alaydan oluşmaktaydı. Kraliyet Tank Alayı 2014 yılına kadar iki taneydi (1 ve 2 RTR) ve bir zamanlar çok daha fazlasına sahipti. Hepsi tek bir alay olarak birleştirilmiştir. ⓘ

Topçu Alayı

Bir ulusun tüm topçu birlikleri tek bir idari alayın parçası olarak kabul edilir, ancak tipik olarak birkaç taktik topçu alayı vardır. Bunlar numaralarla, isimlerle veya her ikisiyle de belirtilir. Örneğin, taktiksel alaylar 1. Alay, Kanada Kraliyet At Topçusu, 7. Toronto Alayı, RCA ve diğerleri tek bir idari alay olan Kanada Kraliyet Topçu Alayının bir parçasıdır. İngiltere'de Kraliyet Topçu Alayı da aynı şekilde çalışır. ⓘ

Piyade

İdari piyade alayları bir veya daha fazla taburdan oluşur. Bir alayın sadece bir taburu olduğunda, tabur alayla tamamen aynı isme sahip olabilir. Örneğin, Kuzey Saskatchewan Alayı, aynı adı taşıyan idari alaydaki tek taburdur. Birden fazla tabur olduğunda, bunlar numaralarla, yan unvanlarla ya da her ikisiyle de ayırt edilir. İngiltere'de her piyade taburu, alayda kalan tek tabur olsa bile bir numara taşır (bu durumda 1. Tabur olur, sadece 2. Taburu olan Kanada İrlanda Alayı hariç). İkinci Dünya Savaşı sonrasına kadar her alayın en az iki taburu vardı. Geleneksel olarak, nizami taburlar 1. ve 2. Taburlar, milis (daha sonra Özel Yedek) taburu 3. Tabur ve Ordu Yedek taburları 4. Tabur, 5. Tabur ve üstü idi. Birkaç alayda dörde kadar nizamiye taburu ve birden fazla milis taburu vardı, bu da numaralandırmayı bozuyordu, ancak bu nadirdi. Bu nedenle, bugün nizami tabur (eğer sadece bir tane varsa) her zaman 1. Tabur olsa da, TA taburları ardışık olmayan numaralara sahip olabilir. ⓘ

Uygulamada, alay tek bir birimden oluştuğunda gerçek bir alayın tüm idari işlevlerini yerine getirmek imkansızdır. Askerler ve özellikle de subaylar kariyerlerinin tamamını tek bir taburda geçiremezler. Bu nedenle Zırhlı Birlikler'de geleneksel idari "alay" daha çok törensel bir rol oynama eğilimindeyken, uygulamada üyeleri Topçu'da olduğu gibi kolorduları ya da "branşları" tarafından yönetilir. Bu nedenle askerler ve subaylar kariyerleri boyunca çok fazla endişe duymadan şapka rozetlerini değiştirerek birçok farklı "alayda" görev yapabilirler. Aslında, topçulukta tüm alaylar aynı rozeti takar. ⓘ

Kolordular

İngiliz Ordusu'nda ayrıca Kraliyet Mühendisleri, Kraliyet Sinyal Birliği, Ordu Hava Birliği, Kraliyet Lojistik Birliği ve Kraliyet Askeri Polisi'nin tabur büyüklüğünde taktik alayları bulunmaktadır. ⓘ

Hindistan Ordusu

Hint Ordusu kuruluşunda, İngiliz Ordusu'nun bugün de devam eden örgütsel yapısını devralmıştır. Bu nedenle, selefi gibi, bir Hint piyade alayının sorumluluğu saha operasyonlarını üstlenmek değil, saha oluşumlarına taburlar ve iyi eğitimli personel sağlamaktır. Bu nedenle, aynı alayın taburlarının birkaç tugay, tümen, kolordu, komutanlık ve hatta bölgeye yayılmış olması yaygın bir durumdur. İngiliz ve İngiliz Milletler Topluluğu'ndaki muadilleri gibi, alaya katılan askerler son derece sadıktır, atandıkları alaydan büyük gurur duyarlar ve genellikle tüm kariyerlerini alayda geçirirler. ⓘ

Hint Ordusu piyade alaylarının çoğu, bölge (örneğin Assam Alayı), kast/topluluk (Jat Alayı) veya din (Sih Alayı) gibi belirli seçim kriterlerine göre askere alınmaktadır. Alayların çoğu İngiliz Raj'ı döneminde kurulan alayların mirasını devam ettirmektedir, ancak bazıları bağımsızlıktan sonra kurulmuştur ve bunlardan bazıları özellikle Ladakh İzcileri, Arunachal İzcileri ve Sikkim İzcileri gibi sınır savunmasında uzmanlaşmıştır. ⓘ

Yıllar geçtikçe, birliklerin bağlılıklarının bir bütün olarak Hindistan birliğinden ziyade alaylarına ve askere alındıkları bölgelere/kitlelere/topluluklara/dinlere daha fazla bağlı olduğuna dair korkular ortaya çıkmıştır. Bu nedenle, bölge, kast, topluluk ya da din farkı gözetmeksizin Hindistan'ın her yerinden asker toplayan bazı "tüm Hindistan" ya da "tüm sınıf" alayları oluşturulmuştur: Muhafız Tugayı (daha sonra mekanize piyade profiline dönüşmüştür) ve Paraşüt Alayı gibi. ⓘ

Hindistan Ordusunda çoğunluğu piyade olmak üzere tek taburlu süvari ve topçu alayları da dahil olmak üzere çok sayıda alay bulunmaktadır. Bunlar 15 Ağustos 1947'den önce İngilizlerin Hindistan'ı yönettiği yıllarda İngiliz Hint ordusunun mirasıdır. Her piyade alayı bir ya da daha fazla tabura sahip olabilirken, süvari, zırhlı ve topçu alayları tek taburlu oluşumlardır. Her alay için bir alay karargahı (merkez olarak adlandırılır) vardır. ⓘ

Her piyade alayı bir albay tarafından komuta edilir ve bir yarbay tarafından desteklenir. ⓘ

İrlanda Ordusu

İrlanda Ordusu sahra topçu birlikleri alay olarak adlandırılır. Bunlar bataryalara ayrılır ve alaylar birlikte Topçu Kolordusunu oluşturur. Hava Savunma birimleri, ülkenin dört bir yanına yerleştirilmiş münferit bataryalarla tek bir alay olarak örgütlenmiştir. ⓘ

Filipin Ordusu

Filipin Ordusu şu anda AFP Özel Operasyonlar Komutanlığı altında özel operasyonlara adanmış 3 alaya sahiptir. Belirli bir yerin durumuna bağlı olarak düşman mevzilerine karşı doğrudan eylem, orman savaşı, kentsel savaş, özel keşif, geleneksel olmayan savaş, psikolojik savaş, terörle mücadele, kitle üssü ve keskin nişancılık operasyonlarında uzmanlaşmışlardır. ⓘ

Gözcü Korucular

Resmi olarak Birinci İzci Korucu Alayı olarak bilinen İzci Korucular, anti-gerilla orman savaşı, baskınlar, pusular, yakın muharebe, şehir savaşı ve sabotaj konularında uzmanlaşmıştır. Eski AFP Genelkurmay Başkan Yardımcısı ve Savunma Bakanı Rafael M. Ileto komutasında 25 Kasım 1950 tarihinde kurulmuştur. İki efsanevi savaş grubu olan istihbarat toplayan Amerikan Alamo İzcileri ve savaşa hazır ABD Ordusu Ranger'ları örnek alınarak modellenmiştir. Ayrıca Komünist ve Moro İsyanları gibi isyanlarla mücadele etmek için de kurulmuştur. Şu anda 2500'den fazla üyesi bulunmaktadır. ⓘ

Özel Kuvvetler

Özel Kuvvetler Alayı (Hava İndirme) Filipin Ordusu'nun bir özel kuvvetler birimidir. Amerikan muadili olan ABD Ordusu Özel Kuvvetlerine (Yeşil Bereliler) dayanmakta ve sürekli olarak onlarla birlikte eğitim görmektedir. Bu birlik 1962 yılında Yüzbaşı Fidel V. Ramos PA (INF) (SFR-A'nın ilk komutanı) tarafından kurulmuş ve öncelikle hem gayri nizami harp operasyonları hem de psikolojik harp operasyonları konusunda eğitilmiştir. ⓘ

İzci Ranger'lar gibi Filipin Ordusu Özel Kuvvetler Alayı üyeleri de ayaklanmaya karşı operasyonlar konusunda yüksek eğitimlidir. Özel Kuvvetlere atandıktan sonra askerler Temel Hava İndirme Kursundan geçirilir. Daha sonra, her bir SF askerini Özel Kuvvetler ve gayri nizami harp operasyonlarının temelleri konusunda donatan sekiz aylık bir kurs olan Özel Kuvvetler Operasyonları Kursu'na tabi tutulurlar. SF Alayının her bir üyesi Özel Kuvvetler temel kursunu bitirdikten sonra uzmanlık kurslarına da katılmayı tercih edebilir. Bunlar arasında, bunlarla sınırlı olmamakla birlikte, yıkım ve bomba imha (EOD), psikolojik savaş operasyonları (PSYOPS), muharebe dalışı dahil nehir operasyonları, istihbarat operasyonları, silahlar, sağlık görevlileri ve Başkanlık Güvenlik Grubu'na yeniden atanmaya hazırlık olarak VIP güvenlik eğitimi yer alır. ⓘ

Özel Kuvvetlerin temel muharebe organizasyonu 12 kişilik Özel Kuvvet Timi'dir. Bir SF Ekibinde her bir SF MOS'undan en az bir tane bulunur. ⓘ

Hafif Reaksiyon Alayı

Hafif Reaksiyon Alayı, Filipin Ordusu'nun önde gelen terörle mücadele birimidir. Daha önce Hafif Reaksiyon Taburu ve Hafif Reaksiyon Bölüğü olarak bilinmekteydi. Terörle mücadele operasyonlarındaki uzmanlığı ve Amerikalı danışmanların yardımıyla kurulması nedeniyle Hafif Reaksiyon Alayı bazen Filipinler'in Delta Gücü olarak anılmıştır. Kökeni 2000 yılında İzci Korucuları ve 1. Özel Kuvvetler Alayı'ndan (Hava İndirme) astsubayların 1. Tabur, 1. Özel Kuvvetler Grubu'ndan Amerikalı askeri danışmanlar tarafından eğitilmesine dayanmaktadır. ⓘ

Rus/Sovyet Silahlı Kuvvetleri

154. Preobrazhensky Bağımsız Komutan Alayı personeli bir gösteri tatbikatı sırasında. ⓘ

Rus Ordusu ve Rusya'dan etkilenen silahlı kuvvetlerin alayları (Rusça: полк), piyade veya tank birliklerinde taburlardan (Rusça: батальон), topçu birliklerinde tümenlerden (Rusça: дивизион) ve havacılık birliklerinde filolardan (Rusça: эскадрилья) oluşur. Kara kuvvetleri alayları bölüklere (Rusça: рота) (veya topçularda bataryalara) ve müfrezelere (Rusça: взвод) ayrılır. Bunlar aynı zamanda bölük ya da takım büyüklüğünde birçok destek birimini de içerir. ⓘ

Yürüyüşte, bir alay normalde bir veya iki güzergah boyunca kol halinde ilerler, yollarda ilerlerken ortalama 20-30 km/saat veya arazide 15 km/saat hızla ilerler. Ana kuvvetin önünde keşif ve ileri muhafızlar bulunur ve yanlarda ve arkada güvenlik unsurları tarafından korunur. Taarruz operasyonları başladığında, bir alay normalde düşman mevzisinden yaklaşık 1.000 metre uzakta saldırı düzenine geçer ve tipik olarak 4 ila 5 kilometre genişliğinde, ancak 3 ila 8 kilometre arasında değişebilen bir cephe boyunca saldırır. Saldırı sırasında ortalama ilerleme hızı dakikada 200 metredir ve BTR'ler ya da BMP'ler normalde tankların 100 ila 400 metre gerisinden takip eder ve araçlar arasında 50 ila 100 metre mesafe bulunur. ⓘ

Motorlu Tüfek Alayı

Motorlu Tüfek Alayı, Sovyet Kara Kuvvetleri bünyesindeki temel taktik birimlerden biriydi ve toplam mevcudu yaklaşık 2.500 subay ve diğer rütbelilerden oluşuyordu. Normalde bir Motorlu Tüfek Tümeni ya da Tank Tümeninin bir parçası olarak faaliyet gösterirken, kısa süreli bağımsız operasyonlar da gerçekleştirebiliyordu. 1980'lerin sonlarında, her biri yaklaşık beş yüz personelden oluşan ve BMP piyade savaş araçları ya da BTR zırhlı personel taşıyıcılarla donatılmış üç Motorlu Tüfek Taburuna komuta eden bir alay karargahı ve Avrupa tiyatrosu dışındaki birimlerde daha eski modeller bulunsa da tipik olarak otuz bir T-64, T-72 veya T-80 tankından oluşan bir Tank Taburundan oluşuyordu. Bunlar, BMP alaylarında kundağı motorlu 2S1 Gvozdika veya BTR alaylarında çekili D-30 obüsleri olmak üzere on sekiz adet 122 mm topçudan oluşan bir tabur tarafından destekleniyordu, ancak bazı BTR alayları 2S1 de kullanıyordu ve her piyade taburundaki organik havan bataryasından ek ateş desteği sağlanıyordu. İlave muharebe desteği, dört SA-9 veya SA-13 ve dört ZSU-23-4 veya 2S6 Tunguska ile bir hava savunma füzesi ve topçu bölüğü, dokuz BRDM'ye monteli AT-3 Sagger veya AT-5 Spandrel fırlatıcısına sahip bir tanksavar füze bataryası, BMP'lere, BRDM'lere ve motosikletlere monte edilmiş bir keşif bölüğü ve bir mühendis bölüğü şeklinde geliyordu. Diğer muharebe dışı oluşumlar arasında bir işaret bölüğü, kimyasal koruma müfrezesi, malzeme destek bölüğü, bakım bölüğü ve alay tıbbi noktası yer alıyordu. ⓘ

Tank Alayı

Tank Alayı hem Motorize Tüfek Tümenlerinde hem de Tank Tümenlerinde bulunmaktaydı ve ikisi arasında küçük örgütsel farklılıklar vardı. 1980'lerin sonunda, Motorize Tüfek Tümenlerinin bir parçası olarak faaliyet gösteren Tank Alayları 1.100'ün biraz üzerinde subay ve diğer rütbelilerden oluşurken, Tank Tümenleri bünyesinde faaliyet gösterenler 1.600'ün üzerinde subay ve diğer rütbelilerden oluşuyordu. Bir alay karargâhı, her biri otuz bir tanktan oluşan üç Tank Taburunun (bazı birlikler daha eski modelleri kullansa da tipik olarak T-64, T-72 veya T-80 tankları) ve on sekiz adet 2S1 Gvozdika kundağı motorlu obüsten oluşan bir topçu taburunun (bazıları daha eski olan çekili D-30 obüsü de kullanıyordu) komutasını üstleniyordu. Bir Tank Tümeninin parçası olarak faaliyet gösteren Tank Alayları, BMP donanımlı Motorlu Tüfek Alaylarındakilerle aynı olan beşinci bir motorlu piyade muharebe taburu içeriyordu. Muharebe destek ve muharebe hizmet destek alt birimleri, tanksavar füze bataryası hariç, Motorlu Tüfek Alayları ile aynıydı. ⓘ

Topçu Alayı

Topçu Alayı ateş desteği sağlamak için kullanılırdı, ancak Motorize Tüfek Tümeni veya Tank Tümeni'nin bir parçası olmasına bağlı olarak farklılık gösterirdi. Bir MRD'nin topçu alayı, her biri on sekiz 2S3 Akatsiya'dan oluşan üç tabur ve on sekiz BM-21 Grad'dan oluşan bir taburdan oluşuyordu ve toplam personel sayısı 1.300'ün biraz altındayken, bir TD topçu alayının bir tabur daha az 2S3'ü ve toplamda binin biraz üzerinde personeli vardı. Bu 1980'lerin sonunda standart modeldi, ancak tüm topçu alayları henüz buna uymamıştı ve taburlardan biri veya birkaçı D-30 obüs gibi daha eski silah sistemlerini kullanmış olabilirdi. Her alay bir komuta kontrol bataryası tarafından yönetilir ve bir topçu keşif bataryası, motorlu nakliye bölüğü, bakım bölüğü, alay sağlık noktası, kimyasal koruma müfrezesi ve ikmal ve hizmet müfrezesi içerirdi. ⓘ

Uçaksavar Roket Alayı

Bir Uçaksavar Roket Alayı, bir motorlu tüfek tümeninin ya da Tank Tümeninin muharebe alanını geniş bir hava savunma ağıyla kuşatma çabasının önemli bir parçasıydı. Toplam personel sayısı beş yüzün biraz üzerinde olan SAM alayı, beş füze ateşleme bataryası halinde organize edilmiş yirmi SA-6 Gainful'dan sorumlu bir alay karargahından oluşuyordu; 1979'dan beri sınırlı sayıda SA-6b de konuşlandırılmış ve bazı alaylar alternatif olarak SA-8 Gecko'yu kullanmış olsa da çoğu SA-6a platformuydu. Her füze bataryası, alay karargâhı ve füze teknik bataryası ile birlikte SA-7 Grail, SA-14 Gremlin ya da SA-16 Gimlet olmak üzere üç MANPAD ile donatılmıştı. Füze teknik bataryasının yanı sıra, diğer destek alt birimleri arasında bir topçu keşif bataryası, motorlu nakliye bölüğü, bakım bölüğü ve kimyasal koruma müfrezesi yer alıyordu. ⓘ

Uçaksavar Topçu Alayı

1980'lerin sonlarında uçaksavar topçu (AAA) alayları, arka bölgelere atanan tümenlerdeki SAM alaylarının yerini aldı. Bunlar dört atış bataryası halinde düzenlenmiş yirmi dört adet S-60 57mm Uçaksavar Topu ile donatılmıştı. Her atış bataryası, alay karargahı ile birlikte SA-7 Grail, SA-14 Gremlin ya da SA-16 Gimlet olmak üzere üç MANPAD ile donatılmıştı. İlave alt birimler arasında bir komuta ve kontrol bataryası ve hizmet bataryası bulunmaktadır. ⓘ

Birleşik Devletler

Birleşik Devletler Ordusu

Porto Rikolu 65. Piyade Alayı'nın Kore Savaşı sırasında bir Çin tümenine karşı süngü hücumu. ⓘ

Tarihsel olarak Birleşik Devletler Ordusu, 1792'den 1796'ya kadar Birleşik Devletler Lejyonu'nun varlığı dışında alaylar halinde örgütlenmiştir. Bu dönemde Ordu ya da "Lejyon", piyade, tüfekçi, topçu ve süvarileri bir araya getiren modern birleşik silah tugayının 18. yüzyıldaki öncüleri olan dört "alt lejyon" şeklinde örgütlenmiştir. Savaş zamanında, aktif saha operasyonları için diğer alaylarla birleştirildiğinde, alaylar tugay ve tümenlere dönüştürülüyordu. ⓘ

Sömürge döneminden itibaren alay, küçük bir alay karargâhından (alay karargâh bölükleri 1915'ten önce mevcut değildi) ve 1775'te İngiliz Ordusu modeline dayanan, alaya organik tabur karargâhı gibi kalıcı bir ara organizasyon seviyesi olmayan on "hat" bölüğünden oluşuyordu. 1776'dan 1783'e kadar Amerikan piyade alayları yedi bölükten (örneğin Güney Carolina Tüfekleri) on iki bölüğe kadar (Pennsylvania Tüfekleri ve Maryland Eyalet birlikleri), Kıta Ordusu piyade alayları ise sekiz bölükten (1781'de dokuza çıkarıldı) oluşuyordu. (Kısaca, 1790'dan 1792'ye kadar alaylar her biri dört bölükten oluşan üç tabur halinde organize edilmiştir). Geleneksel olarak, alay ve tabur bir ve aynıydı, "tabur" sadece savaş için organize edilen alaydı. ⓘ

İç Savaş sırasında, halihazırda mevcut olan on alaya dokuz yeni Birleşik Devletler düzenli ordu piyade alayı (11'den 19'a kadar) eklendi. Eski alaylar (1'den 10'a kadar) tek taburlu, on bölüklü alaylardı, ancak yeni alaylara her biri sekiz bölükten oluşan üç tabur yetkisi verildi. Ancak, bu dokuz alaydan sadece üçü üç taburluk tam güce ulaşmış, diğer dördü ise sadece iki tam taburluk personel seviyesine ulaşabilmiştir. Alaylar genellikle bir albay tarafından komuta edilir, bir yarbay ve bir binbaşının yanı sıra alay karargâhında ilave kurmay subaylar ve erler tarafından desteklenirdi. Bazen bir alay komutanı birkaç bölüğü bir ya da nadiren iki tabur adı verilen ve alayın yarbayı, binbaşısı ya da kıdemli bir yüzbaşısının komutası altındaki geçici örgütler halinde organize ederdi. (Bu düzenlemenin tarihi bir örneği 1876'da Little Big Horn Savaşı sırasında 7. Süvari Alayı'dır). ⓘ

Amerikan İç Savaşı sırasında her eyaletten çok daha fazla sayıda Birleşik Devletler Gönüllü Alayı, Genel Emir No. 15, Savaş Bakanlığı, Genel Sekreterlik, Washington, 4 Mayıs 1861:

Birleşik Devletler Başkanı, yasaların uygulanmasına ve ayaklanmanın bastırılmasına yardımcı olmak üzere, otuz dokuz piyade alayı ve bir süvari alayından oluşacak ve asgari toplamı (34.506) otuz dört bin beş yüz altı subay ve er, azami toplamı (42.034) kırk iki bin otuz dört subay ve er olacak bir Gönüllü Kuvvet çağrısında bulunarak, aşağıdaki örgütlenme planı kabul edilmiş ve genel bilgi için basılması talimatı verilmiştir. ⓘ

1890 yılında, Kızılderili Savaşlarının sona ermesi ve birliklerin azaltılmasıyla birlikte bir alaydaki bölük sayısı geleneksel on bölükten sadece sekize indirilmiştir. Ancak 1898 yılında İspanya ile savaşın başlamasıyla birlikte üç taburlu, 12 bölüklü bir yapıya geçilmiştir. Bu genişletilmiş alay yapısı, oransal olarak İç Savaş'ın tek taburlu, on bölüklü alaylarıyla yaklaşık aynı büyüklükte birlikler üretti. (Örneğin: 1861'de tipik bir Birlik Ordusu piyade alayında bölük başına 101 subay ve er, 36 kişilik alay karargâhı ve alay başına 1.046 kişi düşerken, 1898'de tipik bir ABD Ordusu piyade alayında bölük başına 112 subay ve er, aynı 36 kişilik alay karargâhı ve alay başına 1.380 kişi düşüyordu). Kısa savaştan sonra Ordu, terhis kapsamında bölük, tabur ve alayların büyüklüğünü yaklaşık %30 oranında azaltmıştır. Ancak alay başına düşen bölük ve tabur sayısı sırasıyla 12 ve üç olarak kalmıştır. ⓘ

1917 yılına kadar, geleneksel üçgen teşkilat planı uyarınca, piyade alayları üç alaydan oluşan tugaylar halinde, üç piyade tugayı (toplam dokuz piyade alayı) ve birer süvari ve sahra topçusu tugayı bir tümen oluşturacak şekilde teşkilatlandırılmıştı. 1917'de Ordu, bölükten kolorduya kadar birliklerin büyüklüğünü büyük ölçüde artıran, birlik başına düşen asker sayısını üç kattan fazla veya neredeyse dört katına çıkaran kare tümen organizasyon planını benimsedi. (1915'ten 1917'ye kadar tüfekli bölüklerin yetkili gücü 76 subay ve erden 256'ya, piyade alayları ise 959'dan 3.720'ye çıkmıştır). ⓘ

"Kare tümen" her biri iki piyade alayından oluşan iki piyade tugayından ve her alayda bir alay karargah bölüğü, bir makineli tüfek bölüğü, bir ikmal bölüğü ve her biri dörder tüfek bölüğünden oluşan üç tabur halinde örgütlenmiş 12 tüfek bölüğünden oluşuyordu. (Tek makineli tüfek bölüğü doğrudan alay karargâhına rapor veriyordu). Tümen ayrıca üç alaydan oluşan bir topçu tugayı ve üç ayrı muharebe hizmeti destek alayı içeriyordu: mühendis, levazım subayı ve sıhhiye. ⓘ

Ordu, İkinci Dünya Savaşı'na hazırlık olarak 1939 yılında üçgen tümen teşkilat yapısını yürürlüğe koyarak yeniden örgütlendi. Bu plan uyarınca tümen tugayları kaldırılmış ve tümen üç piyade alayı ile "Tümen Topçusu" olarak adlandırılan ancak genellikle aynı alayın taburlarından oluşan bir topçu alayından oluşmuştur. Piyade alayları hâlâ üç taburdan oluşuyordu; artık sadece alay düzeyinde değil, her taburda da "karargâh ve karargâh" bölükleri (HHC'ler) vardı. Taburlar hala dört "hat" bölüğü içeriyordu, ancak dört tüfek bölüğü yerine artık üç tüfek bölüğü ve bir ağır silah bölüğü (makineli tüfek ve havan topları içeren) vardı. Alayın makineli tüfek bölüğü artık bir tanksavar bölüğü olmuş, ikmal bölüğü hizmet bölüğü haline gelmiş ve alaya bir top bölüğü ile bir sıhhiye müfrezesi eklenmişti. 1942'de Ordu zırhlı tümenleri muharebe komutanlıkları olarak organize etmeye başladı ve zırhlı, zırhlı piyade ve zırhlı sahra topçu taburlarını alay bağlantısına bakılmaksızın tümen içinde üç taktik grup halinde gruplandırdı. Bununla birlikte, zırhlı alay isimleri soy ve hanedan amaçları için muhafaza edildi. ⓘ

Birleşik Devletler Ordusu Kore Savaşı'ndan sonra nükleer silahlara sahip Varşova Paktı'na karşı olası bir savaş için dönüşürken, 1956'da piyade alaylarını yeni Pentomik organizasyonu altında muharebe gruplarına dönüştürmek için değişiklikler başladı. Bu plan kapsamında taburlar kaldırılmış ve piyade muharebe grupları bir Karargâh ve Karargâh Bölüğü, beş tüfek bölüğü ve bir muharebe destek bölüğünden oluşmuştur. Bu plan, soy ve hanedanlık armaları için alay ismini korudu, ancak alay hem piyade hem de sahra topçu birlikleri için sağlam bir organizasyon olarak varlığını sürdürdü. Tümen Topçuları artık birbiriyle ilgisi olmayan birkaç topçu taburundan oluşuyordu. ⓘ

1965 yılına gelindiğinde, Ordu, Reorganization Objective Army Divisions (ROAD) planı kapsamında, birkaç zırhlı süvari alayı dışında, tüm muharebe kollarında taktik ve idari bir organizasyon olarak alayı ortadan kaldırdı (yerini tugay aldı). Ancak tabur, bir HHC, üç tüfek bölüğü ve bir muharebe destek bölüğünden oluşan taktik bir kademe olarak yeniden düzenlendi. YOL yapısı, 1942'de zırhlı tümenlerin "muharebe komutanlığı" örgütlenmesiyle başlayan ve 1950'lerde Pentomic deneyiyle ilerletilen bir komuta seviyesi olarak ortadan kaldırıldığını teyit ederek alayın ABD Ordusundaki kaderini belirledi. 2015 yılı itibariyle halen geleneksel bir alay olarak örgütlenmiş tek Ordu birimi 75. Ranger Alayı idi. ⓘ

20. yüzyılda Ordu, modern endüstriyel yönetim tekniklerini kullanarak, asgari kaynaklarla başlayarak çok kısa bir süre içinde askere alınmış büyük sivil kitleleri askere almayı, bir araya getirmeyi, donatmayı, eğitmeyi ve ardından istihdam etmeyi başardı. Birinci Dünya Savaşı'ndan itibaren, birlikler giderek büyüdükçe ve silah sistemleri ve teçhizat daha karmaşık hale geldikçe, alay, organik taburlarının ilk karargahı olarak hala bir rol oynarken, taburlar için ara taktik ve operasyonel karargah olarak tugayın yerini almaya başladı ve tümen, emrindeki taburlar, alaylar ve tugaylar için üst düzey idari ve lojistik karargah haline geldi. ⓘ

Eski alay sisteminin yerini almak üzere 1957 yılında yeni bir sistem olan Muharebe Silahları Alay Sistemi (Combat Arms Regimental System, CARS) kabul edilmiştir. CARS Ordunun geleneksel alaylarını tarihsel amaçlar için ana organizasyonlar olarak kullanır, ancak birincil yapı taşları tümenler, tugaylar ve taburlardır. Her tabur, alay teşkilatı artık mevcut olmasa bile, bir üst alayla ilişkilidir. Bazı tugaylarda aynı alay birliğini taşıyan birkaç numaralı tabur hala birlikte görev yapabilir ve aslında bir alaydan ziyade bir tugay karargahına hizmet eden bağımsız taburlar olmalarına rağmen kendilerini geleneksel alayın bir parçası olarak görme eğilimindedirler. ⓘ

Birleşik Devletler Ordusu Alay Sistemi (USARS), 1981 yılında Muharip Silahlar Alay Sistemi'nin yerini almak, her askere tek bir alayla sürekli özdeşleşme sağlamak ve bu konsepti bir askerin kendi alayında tekrarlanan görevlere hizmet etme olasılığını artıracak bir personel sistemiyle desteklemek için kurulmuştur. USARS, bir alaya bağlanma fırsatı sağlayarak muharebe etkinliğini artırma ve böylece geleneksel alay sisteminin bazı faydalarını elde etme niyetiyle geliştirilmiştir. ⓘ

Zırhlı süvari alayları (artık feshedilmiştir) ve 1986 yılında oluşturulan 75. Ranger Alayı da dahil olmak üzere USARS alay unvanlarının istisnaları vardır. 1 Ekim 2005 tarihinde "alay" kelimesi resmi olarak tüm aktif ve inaktif CARS ve USARS alaylarının adına eklenmiştir. Böylece örneğin 1. Süvari Alayı resmi olarak 1. Süvari Alayı adını almıştır. ⓘ

Birleşik Devletler Deniz Piyadeleri

Birleşik Devletler Deniz Piyadeleri'nde (USMC) alayların kullanımının tarihsel arka planı USMC: A Complete History (Hoffman, 2002) adlı kitapta yer almaktadır ve aşağıda bu bilgilerin bir özeti bulunmaktadır: 1913'ten önce, hatta Amerikan Devrimi'nden bu yana, deniz müfrezelerinin (hem gemide hem de kıyıda konuşlu) geçici (yani geçici) birlikler oluşturmak üzere birleştirilmesi yaygın bir uygulamaydı. Bu oluşumlar çoğunlukla geçici taburlar şeklindeydi, ancak zaman zaman geçici alaylar, geçici tugaylar veya nadiren (özellikle Donanma personeli ile birleştirildiğinde) deniz piyade tugayları haline gelirdi. Deniz Piyadeleri genellikle bölük boyutundan daha büyük daimi kuvvetler bulundurmadığından, daha ziyade "ihtiyaç duyulduğunda" "görev birimleri" oluşturduğundan, bu organizasyonlar kasıtlı olarak geçiciydi. ⓘ

Panama (1895) ve Filipinler'deki (1899) sefer operasyonları için çeşitli şekillerde 1. ila 4. Alaylar olarak adlandırılan geçici alaylar oluşturulmuş olsa da, modern USMC alaylarının soyu 1913 yılında 1. ve 2. Gelişmiş Üs Gücü Alaylarının oluşturulmasıyla başlamıştır. Bu iki alay (şu anda sırasıyla 2. ve 1. Deniz Piyadeleri), 3. ve 4. Deniz Piyadelerinin sayısal ataları ile birlikte (1914'te Meksika'nın Veracruz kentinin işgalini içeren kısa ömürlü Tampico Anlaşması için kuruldu), modern ABD Deniz Piyadelerinin çeşitli alaylarının Birinci Dünya Savaşı öncesi öncülleridir. ⓘ

Birinci Dünya Savaşı'ndan itibaren, ABD Deniz Piyadeleri'nin ABD Ordusu ile birlikte Amerikan Sefer Kuvvetlerine katılması ve 5. ve 6. Deniz Piyadelerinin (6. Makineli Tüfek Taburu ile birlikte) ABD Ordusu 2. Tümeninin 4. Deniz Tugayını oluşturmasıyla birlikte, Kolordu daha büyük daimi kuvvetler organize etmeye başlamıştır. Birinci Dünya Savaşı dönemi USMC birimleri, alay ve tugaylarını oluştururken "kare tümen" organizasyon planını kullanarak eşdeğer ABD Ordusu birimlerini yansıttı. ⓘ

İkinci Dünya Savaşı sırasında Deniz Piyadeleri alaylarını ve tümenlerini 1939 yılında Ordu tarafından geliştirilen "üçgen tümen" modeli altında organize etmiştir. Modern USMC alayları ve tümenleri, modern silah, teçhizat ve rütbe yapısına uyum sağlamak için küçük değişikliklerle İkinci Dünya Savaşı versiyonuna çok benzer bir üçgen model kullanılarak organize edilmeye devam etmektedir. ⓘ

Mevcut Deniz piyadesi, sahra topçusu ve muharebe lojistik taburları bir albay tarafından komuta edilen alaylar halinde organize edilmiştir. Deniz piyade ve sahra topçu alayları sıralı olarak numaralandırılır ve 1. Deniz Piyade Alayı (piyade alayı) veya 12. Deniz Alayı (sahra topçu alayı) gibi genel olarak "Deniz Piyadeleri" veya "Deniz Alayı" olarak anılır. Deniz piyade alayları bir alay Karargahı ve Hizmet Bölüğü (H&S Co) ve üç özdeş piyade taburundan oluşur. Deniz sahra topçu alayları bir alay Karargah ve Hizmet Bataryası (H&S Bttry), bir Hedef Tespit Bataryası ve iki ila dört sahra topçu taburundan oluşur. ⓘ

Deniz Lojistik Grupları (MLG) iki tip alay içerir; bir Karargâh (HQ) Alayı (Yedek 4. MLG hariç) ve iki Muharebe Lojistik Alayı (CLR). Bu iki tip alayın her biri, alayın birincil görevinin (1) bir Alay Muharebe Takımına (RCT) veya bir Deniz Amfibi Birliğine (MEU) doğrudan destek sağlamak veya (2) Deniz havacılık birimlerine ara yer lojistik desteği de dahil olmak üzere Deniz Seferi Kuvveti (MEF) genelinde genel destek sağlamak olmasına bağlı olarak bir Karargah Bölüğü ve değişen sayıda ve türde lojistik taburları ve ayrı lojistik bölükleri içerir. Bu değişik tipteki taburlar ve ayrı bölükler şunları içerir: Muharebe Lojistiği, Bakım ve İkmal taburları ve Muharebe Lojistiği, İletişim, Yemek Servisi ve Servis şirketleri (son üç tip sadece 3. MLG'de). ⓘ

Karargâh Alayları (birincil görevleri MEU'lara destek sağlamak olan) numaralandırılmaz; ancak CLR'ler birincil görevlerine göre numaralandırılır. Alay Muharebe Timlerini destekleyen Muharebe Lojistik Alayları, desteklenen RCT'nin ana Deniz Tümeni ile aynı numaraya sahiptir. Bu nedenle, CLR 2, 2. Deniz Tümeni'nin RCT'lerini destekler. MEF'e genel bakım ve ikmal desteği sağlayan CLR'ler iki basamaklı bir numara ile tanımlanır, ilk basamak MEF'in Roma rakamı tanımlamasının Hint-Arap rakamı eşdeğeridir ve ikinci basamak her zaman keyfi olarak atanan bir "5" rakamıdır. Dolayısıyla, III MEF'e genel bakım ve ikmal desteği sağlayan CLR, CLR 35'tir. ⓘ

Deniz Piyadeleri, bir Deniz Seferi Birliğinin (MEU) Kara Muharebe Unsuru (GCE) olarak bir Tabur Çıkarma Ekibinin (BLT) çekirdeğini oluşturmak üzere piyade alaylarından taburlar konuşlandırır. Bununla birlikte, bir USMC piyade alayı, bir Deniz Seferi Tugayının (MEB) GCE'si olarak bir Alay muharebe ekibinin (RCT) veya Alay Çıkarma Ekibinin (RLT) çekirdeğini oluşturmak için toplu olarak konuşlandırılabilir. Her iki durumda da piyade bileşeni, sahra topçusu, keşif, saldırı amfibi aracı, hafif zırhlı keşif aracı, tank ve muharebe mühendisliği birimleri dahil olmak üzere kara muharebe destek kuvvetleri ile takviye edilir. Ortaya çıkan GCE daha sonra bir Havacılık Muharebe Unsuru (ACE), bir Lojistik Muharebe Unsuru (LCE) ve bir Komuta Unsuru (CE) ile birleştirilerek bir Deniz Hava Kara Görev Kuvveti (MAGTF) oluşturulur. ⓘ

Piyade Alayı

Motori̇ze Pi̇yade Alay Karargahı ve Karargah Destek Bölüğü

• 1 Alay Karargâhı
• 1 A.Kh.Takimi
• 1 Bl. Karargâhı
• 1 Alay Kh.Ksmı
• 1 Bakım ve Onarım Takımı
• 1 Mu.Takımı
• 1 Ulş.Takımı
• 1 Boru  Trampet Takimi
• 1 As.İnz.ve Trf. Takimi
• 1 30 Yatak’lı.İaşeli Revir ⓘ

Motorize Piyade Alayı Muharebe Grubunu oluşturan Muharip ve Muharebe Ateş Destek Birlikleri

• Tank Bölüğü.
• 2 x 35 mm.lik Çekili Oerlikon Hava Savunma Topçu Bataryası.
• 105 mm.lik Çekili Topçu Taburu.
• 155 mm.lik 26 Kalibre Çekili Topçu Taburu. ⓘ

Motorize Piyade Tümeni Topçu alayı

Ana silahı çeşitli çap ve modeldeki toptan oluşan, alay düzeyindeki askeri birliktir. Ana silah olan topun bağımsız olarak hareket edebilmesi ya da çekilerek hareket ettirilebilmesine göre kundağı motorlu ya da çekili topçu alayı olarak tanımlanır.

• Alay Karargâhı ve Kh.Bölüğü
• 3 203 mm.lik çekili sahra topçu taburu
• 1 çok namlulu roket taburu
• 1 hedef tespit bataryası
• 1 kimyasal savunma müfrezesi
• 1 İkmal Bölüğü
• 1 Bakım ve Onarım Bölüğü
• 1 sıhhiye müfrezesi ⓘ

Bağımsız Mekanize Piyade Tugayı

Ana savaşçı unsuru Mekanize Piyade Taburu olan Tugaylar dır. Teşkilatlanması aşağıdaki gibi olmasının yerinde olacağı değerlendirilmektedir.

• Tugay Kh'i ve Kh.Bölüğü
• Alay/Tugay Tipi Kışla Hizmet Birliği
• As.Inz.ve Trf.Bölüğü
• 4 Mekanize Piyade Taburu
• 2 Tank Taburu
• 1 155 mm.lik 32 Kalibre K/M Topçu Taburu
• 1 155 mm.lik 52 Kalibre  K/M Topcu Taburu
• 1 203 mm.lik K/M Sahra Topcu Taburu
• 1 2X35 mm.lik K/M Korkut Hava Savunma Topcu Taburu+Kaideye Monteli Atılgan Stinger alçak irtifa Hava Savunma Füze Tk'i
• 1 Tow II Güdümlü Roket Tanksavar Bölüğü
• 1 Keşif Bölüğü
• 1 İstihkâm Savas Bölüğü
• 1.İstihkam Inşa Bölüğü
• 1 Muhabere Bölüğü
• 1 Kimyasal Savunma Bölüğü
• 1 Lojistik Destek Taburu

1. 1 Tabur Karargâh Takımı
2. 2 Mühimmat Nakil Bölüğü
3. 2 Akar yakıt Nakil bölüğü
4. 1 Nakliye Bölüğü
5. 1 Bakım Onarım Bölüğü
6. 1 İkmal Bölüğü
7. 1 Sıhhiye Bölüğü
8. 1 30 Yataklı Seyyar Cerrahi Hastane
9. 1 Sahra Hizmet Bölüğü ⓘ