Karabatak
| Büyük karabatak ⓘ | |
|---|---|
| |
| Victoria, Avustralya'da. | |
Koruma statüsü
| |
 En Az Endişe Verici (IUCN 3.1) | |
Bilimsel sınıflandırma 
| |
| Krallık: | Hayvanlar Alemi |
| Filum: | Kordalılar |
| Sınıf: | Kuşlar |
| Takım: | Suliformes |
| Aile: | Phalacrocoracidae |
| Cins: | Phalacrocorax |
| Türler: | P. carbo
|
| Binom adı | |
| Phalacrocorax carbo (Linnaeus, 1758)
| |
| |
| P. carbo aralığı Üreme Yerleşik Pasaj Üreme dışı
| |
| Eşanlamlılar | |
|
Pelecanus carbo Linnaeus, 1758 | |
Yeni Zelanda'da kara karabatak olarak bilinen ve eskiden Kuzey Yarımküre'de büyük kara karabatak, Avustralya'da kara karabatak ve Hindistan'da büyük karabatak olarak da bilinen büyük karabatak (Phalacrocorax carbo), deniz kuşlarının karabatak ailesinin yaygın bir üyesidir. Cins adı Latinceleştirilmiş Eski Yunancadır, φαλακρός (phalakros, "kel") ve κόραξ (korax, "kuzgun") ve carbo Latince "kömür" anlamına gelir. ⓘ
Eski Dünya'nın büyük bölümünde, Avustralya'da ve Kuzey Amerika'nın Atlantik kıyılarında ürer. ⓘ
Karabatak (Phalacrocorax carbo), Suliformes takımının Karabatakgiller (Phalacrocoracidae) familyasına ait dalıcı bir kuş türü. ⓘ
Deniz, göl ve nehir kıyılarından koloniler halinde yaşayan karabatakların üst gagalarının ucu kıvrık olup, suya dalarak avladıkları balıklarla beslenirler. ⓘ
Bu büyük siyah kuş 77–94 cm büyüklüğünde ve 121–149 cm kanat açıklığına sahiptir. Büyükçe kuyruğu ve sarı boğaz yaması vardır. Erişkinlerin, üreme mevsimde beyaz uyluk yamaları vardır. ⓘ
Taksonomi ve etimoloji
Sahra altı Afrika'da bulunan 80-100 cm (30-40 inç) uzunluğundaki beyaz göğüslü karabatak P. c. lucidus'un boynu ve göğsü beyazdır. Genellikle Phalacrocorax lucidus olarak tam bir tür olarak ele alınır (örneğin Sibley & Monroe 1990, Sinclair, Hockey & Tarboton 2002). ⓘ
Yukarıda bahsedilen Avustralya ve Afrika formları Phalacrocorax carbo novaehollandiae ve P. c. lucidus'a ek olarak, P. c. sinensis (batı Avrupa'dan doğu Asya'ya), P. c. maroccanus (kuzeybatı Afrika) ve P. c. hanedae (Japonya) dahil olmak üzere coğrafi olarak farklı diğer alt türler de tanınmaktadır. ⓘ
Bazı yazarlar tüm bunları bir P. carbo süper tür grubunun allospecies'i olarak ele almaktadır. ⓘ
Yeni Zelanda'da, P. c. novaehollandiae alt türü siyah shag veya Māori adı olan "kawau" olarak bilinir. Sinotip Yeni Zelanda Te Papa Tongarewa Müzesi koleksiyonundadır. ⓘ
Tanımlama
Büyük karabatak büyük siyah bir kuştur, ancak türün geniş yelpazesinde büyüklük açısından geniş bir varyasyon vardır. Ağırlığının 1,5 kg (3 lb 5 oz) ile 5,3 kg (11 lb 11 oz) arasında değiştiği bildirilmiştir. Erkekler tipik olarak dişilerden daha büyük ve ağırdır, nominate ırk (P. c. carbo) Avrupa'daki en küçük ırktan (P. c. sinensis) doğrusal ölçümlerde ortalama %10 daha büyüktür. Belirtilen en hafif ortalama ağırlıklar, 36 erkeğin ortalama 2,28 kg (5 lb 1⁄2 oz) ve 17 dişinin ortalama 1,94 kg (4 lb 4+1⁄2 oz) olduğu Almanya'dadır (P. c. sinensis). En yüksek değerler 11 erkeğin ortalama 3,68 kg (8 lb 2 oz) ve 11 dişinin ortalama 2,94 kg (6 lb 7+1⁄2 oz) olduğu Kanada'daki Prens Edward Adası'ndan (P. c. carbo) gelmektedir. Boyları 70 ila 102 cm (27+1⁄2 ila 40 inç) ve kanat açıklıkları 121 ila 160 cm (47+1⁄2 ila 63 inç) arasında değişebilir. Uçamayan karabataktan sonra ikinci en büyük karabatak türüdür ve Japon karabatağı da ortalama olarak benzer büyüklüktedir. Güney Okyanuslarının mavi gözlü karabatak tür kompleksi, doğrusal boyutlarda olmasa da hacim olarak ortalama olarak neredeyse hiç küçük değildir. Uzun bir kuyruğu ve sarı boğaz yaması vardır. Yetişkinlerin uyluklarında ve üreme mevsiminde boğazlarında beyaz lekeler bulunur. Avrupa sularında, daha büyük boyutu, daha ağır yapısı, daha kalın gagası, ibiğinin olmaması ve yeşil renkte olmayan tüyleri ile bayağı toydan ayırt edilebilir. Kuzey Amerika'nın doğusunda, çift tepeli karabataktan daha büyük ve iri yapılıdır ve ikinci türün boğazında ve gagasında daha fazla sarı vardır ve büyük karabataklarda sıklıkla görülen beyaz uyluk lekeleri yoktur. Büyük karabataklar çoğunlukla sessizdir, ancak üreme kolonilerinde çeşitli gırtlak sesleri çıkarırlar. ⓘ
Varyasyonlar
Büyük karabatağın çok nadir görülen bir varyasyonu da albinizmdir. Phalacrocorax carbo albino zayıf görme ve/veya işitme yetisinden muzdariptir, bu nedenle vahşi doğada hayatta kalmayı nadiren başarır. ⓘ
Dağılım
Bu çok yaygın ve yaygın bir kuş türüdür. Denizde, haliçlerde, tatlı su göllerinde ve nehirlerde beslenir. Kuzey kuşları güneye göç eder ve balıkla iyi beslenen herhangi bir kıyı boyunca kışlar. ⓘ
Sırbistan'da karabatak Voyvodina'da yaşar. Ancak 1945'ten sonra Sırbistan'da birçok yapay göl oluşturuldu; bunlardan bazıları karabataklar için potansiyel yaşam alanları haline geldi. Şu anda, 1980 yılında oluşturulan Ćelije Gölü'nde, göl yüzeyinin tamamen donduğu Ocak-Şubat 1985 ve Şubat 2012 hariç, yıl boyunca orada yuva yapan ve mevcut olan yerleşik bir karabatak kolonisi bulunmaktadır. ⓘ
Tip alt tür olan P. c. carbo, çoğunlukla Atlantik sularında ve yakın iç bölgelerde bulunur: Batı Avrupa kıyılarında ve Palearktik'in doğusunda Sibirya'ya ve Kuzey Afrika'ya, Faroe Adaları'na, İzlanda'ya ve Grönland'a; ve Kuzey Amerika'nın doğu kıyısında. P. c. novaehollandiae alt türü Avustralya sularında bulunur. ⓘ
Davranış
,.jpg)
Üreme
Büyük karabatak genellikle sulak alanların, nehirlerin ve korunaklı kıyı sularının yakınında koloniler halinde yuva yapar. Çiftler her yıl üremek için aynı yuva alanını kullanır. Çubuklardan yaptığı yuvasını ağaçlara, kayalıkların çıkıntılarına ve yırtıcılardan uzak kayalık adalarda yere inşa eder. ⓘ
Bu karabatak, ortalama 63'e 41 milimetre (2+1⁄2'ye 1+5⁄8 inç) boyutlarında üç ila beş yumurtadan oluşan bir kuluçka bırakır. Yumurtalar soluk mavi veya yeşildir ve bazen üzerlerini kaplayan beyaz kireçli bir tabaka vardır. Bu yumurtalar yaklaşık 28 ila 31 günlük bir süre boyunca kuluçkaya yatırılır. ⓘ
Beslenme
Büyük karabatak dalış yoluyla yakalanan balıklarla beslenir. Bu kuş öncelikle pisi balığı ile beslenir, ancak aynı zamanda kum midyesi, yassı kafa ve adi taban da alır. Büyük karabataklar tarafından yakalanan balıkların ortalama ağırlığı hava ve su sıcaklığının azalmasıyla birlikte artarak yaz aylarında 30 g, ılık kış aylarında 109 g ve soğuk kış aylarında 157 g olmuştur (tüm değerler üremeyen kuşlar içindir). Karabataklar yazın yakalayabildikleri uygun büyüklükteki tüm balıkları tüketirken, kışın daha büyük, çoğunlukla torpido şeklindeki balıkları belirgin bir şekilde seçmektedir. Dolayısıyla, çeşitli araştırmacılar tarafından karabataklar için tanımlanan kış mevsiminde avlanma verimliliğindeki artış, daha fazla balık yakalamaktan değil, daha büyük balıkları yakalamaktan kaynaklanmaktadır. Bazı tatlı su sistemlerinde, kışlayan büyük karabataklardan kaynaklanan balık kayıplarının her yıl hektar başına 80 kg'a kadar çıktığı tahmin edilmektedir (örneğin Vltava Nehri, Çek Cumhuriyeti). ⓘ
Bu karabatak, dalarak ve avını gagasında yakalayarak beslenir. Dalışlarının süresi yaklaşık 28 saniyedir ve kuş yaklaşık 5,8 metre (19 ft 0 inç) derinliğe dalar. Dalışların yaklaşık %60'ı bentik bölgeye, yaklaşık %10'u pelajik bölgeye, geri kalanı ise bu ikisi arasındaki bölgelere yapılır. Araştırmalar, işitme duyularının su altı kullanımı için evrimleştiğini ve muhtemelen balıkları tespit etmelerine yardımcı olduğunu göstermektedir. Bu adaptasyonların havadaki işitme yetenekleri üzerinde de bir maliyeti vardır, bu da hassasiyetin azalmasıdır. ⓘ
İnsanlarla ilişkileri
Birçok balıkçı büyük karabatağı balık için bir rakip olarak görmektedir. Bu nedenle geçmişte neredeyse nesli tükenene kadar avlanmıştır. Koruma çabaları sayesinde sayıları artmıştır. Şu anda Avrupa'da yaklaşık 1,2 milyon kuş bulunmaktadır (kış sayımlarına dayanmaktadır; yaz sonu sayımları daha yüksek sayılar gösterecektir). Artan popülasyonlar karabatakları bir kez daha balıkçılıkla karşı karşıya getirmiştir. Örneğin, bir zamanlar iç kesimlerde üremenin nadir olduğu İngiltere'de, artık iç kesimlerde üreyen kuşların sayısı artmaktadır ve birçok iç kesim balık çiftliği ve balıkçılık artık bu kuşlar nedeniyle yüksek kayıplar yaşadığını iddia etmektedir. Birleşik Krallık'ta her yıl, avlanmanın azaltılmasına yardımcı olmak amacıyla belirli sayıda karabatağın itlaf edilmesi için bazı ruhsatlar verilmektedir; ancak böyle bir ruhsat olmadan bir kuşu öldürmek hala yasa dışıdır. ⓘ
Karabatak balıkçılığı Çin'de, Japonya'da ve dünyanın başka yerlerinde uygulanmaktadır. Bu uygulamada balıkçılar karabatakların boğazlarına, yakaladıkları büyük balıkları yutmalarını engelleyecek kadar sıkı bir misina bağlar ve onları küçük teknelerden denize bırakırlar. Karabataklar balıkları tam olarak yutamadan yakalıyor ve balıkçılar da karabatakların ağızlarını zorlayarak, görünüşe göre kusma refleksini devreye sokarak balıkları geri alabiliyorlar. ⓘ
Norveç'te karabatak geleneksel bir av kuşudur. Her yıl yaklaşık 10.000 karabatak yenmek üzere vurulmaktadır. Kuzey Norveç'te karabataklar geleneksel olarak yarı kutsal kabul edilir. Karabatakların köyünüzün ya da yerleşim yerinizin yakınında toplanması iyi şans olarak kabul edilir. Eski bir efsaneye göre, denizin çok açıklarında ölen ve cesetleri asla bulunamayan insanlar, ölümlüler tarafından sadece ara sıra bulunabilen Utrøst adasında sonsuza dek kalırlar. Utrøst sakinleri evlerini sadece karabatak şeklinde ziyaret edebilirler. ⓘ
Olgunlaşmamış, Kazinga Kanalı, Uganda
Kafatası
Farmoor Rezervuarında, Oxfordshire
Farmoor Rezervuarının Üstü, Oxfordshire
Juodkrantė, Litvanya'daki koloni ve yuvalandıkları ağaçlara verilen zarar
Finlandiya'da Koloni
Jos Zwarts tarafından çizilmiştir
Vistonis Gölü, Yunanistan'da ⓘ
_immature.jpg)
.JPG)
_in_flight.jpg)
Videolar
Den Oever, Hollanda'daki bir limanda bir direğin üzerinde dinleniyor
Bir direğin üzerinde otururken kanatların gerilmesi
Odessa'da büyük karabatak avı ⓘ