Caracalla

Caracalla ⓘ
Caracalla Büstü, Museo Nazionale Romano, Roma
Roma İmparatoru
Reign	28 Ocak 198 - 8 Nisan 217 (4 Şubat 211'den itibaren kıdemli)
Öncül	Septimius Severus
Halef	Macrinus
Eş yöneticiler	Septimius Severus (198-211) Geta (209-211)
Doğan	Lucius Septimius Bassianus 4 Nisan 188 Lugdunum (şimdi Lyon, Fransa)
Öldü	8 Nisan 217 (29 yaşında) Edessa ve Carrhae arasındaki yolda (şimdi Şanlıurfa, Türkiye)
Eş	Fulvia Plautilla
İsimler Marcus Aurelius Antoninus
Hanedan	Severan
Baba	Septimius Severus
Anne	Julia Domna

Marcus Aurelius Antoninus "Caracalla" (/ˌkærəˈkælə/; 4 Nisan 188 - 8 Nisan 217) 198-217 yılları arasında Roma imparatoruydu. Severan hanedanının bir üyesi, İmparator Septimius Severus ve İmparatoriçe Julia Domna'nın büyük oğluydu. Babası tarafından 198 yılında ortak hükümdar ilan edilen Severus, babalarının 211 yılında ölümünden sonra 209 yılından itibaren ortak imparator olan kardeşi Geta ile birlikte hüküm sürmeye devam etti. Kardeşi aynı yılın sonlarına doğru, sözde Caracalla'nın emriyle Praetorian Muhafızları tarafından öldürüldü ve Caracalla daha sonra Roma İmparatorluğu'nun tek hükümdarı olarak hüküm sürdü. Caracalla yönetimi sıradan buldu ve bu sorumlulukları annesine bıraktı. Caracalla'nın hükümdarlığı iç istikrarsızlık ve Germen halklarının dış istilalarına sahne oldu. ⓘ

Caracalla'nın hükümdarlığı, Roma İmparatorluğu'ndaki tüm özgür erkeklere Roma vatandaşlığı veren ve Caracalla Fermanı olarak da bilinen Antoninler Anayasası (Latince: Constitutio Antoniniana) ile dikkat çekmiştir. Ferman, vatandaşlık hakkı tanınan tüm erkeklere Caracalla'nın benimsediği praenomen ve nomen'i vermiştir: "Marcus Aurelius". Yurt içinde Caracalla, Roma'nın ikinci büyük hamamı haline gelen Caracalla Hamamları'nın inşasıyla; bir tür çift denarius olan antoninianus adlı yeni bir Roma para biriminin kullanılmaya başlanmasıyla ve hem Roma'da hem de imparatorluğun başka yerlerinde emrettiği katliamlarla tanındı. 216 yılında Caracalla Part İmparatorluğu'na karşı bir sefer başlattı. Bu seferi, 217 yılında hoşnutsuz bir asker tarafından öldürülmesi nedeniyle tamamlayamadı. Üç gün sonra Macrinus onun yerine imparator oldu. ⓘ

Antik kaynaklar Caracalla'yı bir tiran ve zalim bir lider olarak tasvir eder ki bu imaj moderniteye kadar ulaşmıştır. Cassius Dio (155 civarı - 235 civarı) ve Herodian (170 civarı - 240 civarı) Caracalla'yı önce bir asker, sonra da bir imparator olarak sunar. 12. yüzyılda Monmouthlu Geoffrey, Caracalla'nın Britanya kralı olarak rol oynadığı efsanesini başlatmıştır. Daha sonra, 18. yüzyılda Fransız ressamların eserleri, Caracalla'nın tiranlığı ile Fransa Kralı 16. Louis'ye (hükümdarlığı 1774-1792) atfedilen tiranlık arasındaki belirgin paralellikler nedeniyle Caracalla'nın imgelerini yeniden canlandırmıştır. Modern eserler Caracalla'yı kötü bir hükümdar olarak tasvir etmeye devam etmekte ve onu tüm Roma imparatorları arasında en zalim olanlardan biri olarak resmetmektedir. ⓘ

Caracalla ve Geta Lawrence Alma-Tadema. 1907. ⓘ

İsimler

Caracalla'nın doğduğunda adı Lucius Septimius Bassianus'tu. Babasının Antoninus Pius ve Marcus Aurelius aileleriyle birleşme girişiminin bir parçası olarak yedi yaşındayken adı Marcus Aurelius Antoninus olarak değiştirildi. 4. yüzyıl tarihçisi Aurelius Victor'un Epitome de Caesaribus adlı eserinde belirttiğine göre, alışkanlıkla giydiği ve moda haline getirdiği Galyalılara özgü kapüşonlu bir tunikten sonra "Caracalla" lakabıyla anılmaya başlamıştır. Bunu Ren ve Tuna nehirleri üzerindeki seferleri sırasında giymeye başlamış olabilir. Dio genellikle ondan, dönemin meşhur ufak tefek ve vahşi gladyatörüne atfen Tarautas olarak bahseder. ⓘ

Erken dönem yaşamı

Genç Caracalla; Hermitage Müzesi ⓘ

Caracalla 4 Nisan 188'de Lugdunum, Galya'da (günümüzde Lyon, Fransa) Septimius Severus (hükümdarlık dönemi 193-211) ve Julia Domna'nın oğlu olarak dünyaya geldi ve böylece baba tarafından Pön, anne tarafından Arap soyundan geldi. Caracalla'nın kısa bir süre ortak imparator olarak hüküm sürdüğü Geta adında biraz daha küçük bir erkek kardeşi vardı. Babası 9 Nisan 193'te Augustus ilan edildiğinde Caracalla beş yaşındaydı. ⓘ

Sezar

Caracalla'nın babası Septimius Severus'un büstü (Glyptothek)

Caracalla'nın kardeşi Septimius Geta'nın büstü (Louvre) ⓘ

195 yılının başlarında Caracalla'nın babası Septimius Severus ölümünden sonra tanrılaştırılmış imparator (divus) Marcus Aurelius (hükümdarlığı 161-180) tarafından evlat edinilmişti; buna göre 195 ya da 196 yılında Carcalla'ya imparatorluk rütbesi olan Sezar unvanı verildi ve Marcus Aurelius Antoninus Caesar adını aldı. 197 yılında, muhtemelen doğum günü olan 4 Nisan'da ve kesinlikle 7 Mayıs'tan önce Latince: imperator destinatus (ya da designatus) olarak ilan edildi. Böylece iyi hatırlanan Antoninler hanedanının bir parçası oldu. ⓘ

Co-augustus

Caracalla'nın babası Caracalla'yı 28 Ocak 198'den itibaren ortak Augustus ve tam imparator olarak atadı. Bu Septimius Severus'un Roma-Pers Savaşları'nda Part İmparatorluğu'na karşı kazandığı zaferin onuruna zaferinin kutlandığı gündü; muhtemelen Ekim 197'de Ctesiphon Savaşı'nı kazandıktan sonra Part başkenti Ctesiphon'u başarıyla yağmalamıştı. Ayrıca kendisine tribünik güç ve imperator unvanı verilmiştir. Yazıtlarda Caracalla'ya 198'den itibaren baş rahiplik unvanı, pontifex maximus verilir. Kardeşi Geta aynı gün nobilissimus caesar ilan edilir ve babaları Septimius Severus'a Parthicus Maximus zafer unvanı verilir. ⓘ

199 yılında Arval Kardeşleri'ne kabul edildi. 199 yılının sonunda pater patriae unvanını aldı. Bir önceki yıl consul designatus unvanını aldıktan sonra 202 yılında Roma konsülü oldu. Meslektaşı, kendi üçüncü konsüllüğünü yapan babasıydı. ⓘ

202 yılında Caracalla, hangi nedenle olduğu bilinmemekle birlikte, nefret ettiği bir kadın olan Gaius Fulvius Plautianus'un kızı Fulvia Plautilla ile evlenmeye zorlandı. Düğün 9 ve 15 Nisan tarihleri arasında gerçekleşti. ⓘ

Caracalla & Geta: Kolezyum'da Ayı Dövüşü, Lawrence Alma-Tadema, 1907 ⓘ

205 yılında Caracalla, Geta ile birlikte ikinci kez konsül oldu - kardeşinin ilk konsüllüğü. 205 yılına gelindiğinde Caracalla, Plautianus'u vatana ihanetten idam ettirmişti, ancak muhtemelen komplonun kanıtlarını uydurmuştu. Daha sonra öldürülmesi Caracalla'nın emriyle gerçekleşmiş olabilecek olan karısını da sürgüne gönderdi. ⓘ

28 Ocak 207'de Caracalla, saltanatının başlangıcının onuncu yıldönümü olan decennalia'yı kutladı. 208 yılı onun üçüncü, Geta'nın ise ikinci konsüllük dönemiydi. Geta'nın kendisine Eylül ya da Ekim 209'da Augustus rütbesi ve tribünik yetkiler verildi. ⓘ

Babasının hükümdarlığı sırasında Caracalla'nın annesi Julia Domna, "ordugâhın annesi" gibi onur unvanları alarak kamuda önemli bir rol oynamıştı, ancak aynı zamanda perde arkasında kocasının imparatorluğu yönetmesine yardımcı olan bir rol de oynadı. Hırslı olarak tanımlanan Julia Domna, imparatorluğun dört bir yanından gelen düşünür ve yazarlarla etrafını sarmıştı. Caracalla planladığı Pers istilası için asker toplayıp eğitirken, Julia Roma'da kalıp imparatorluğu yönetiyordu. Julia'nın devlet işlerinde artan etkisi, Severan hanedanı boyunca devam eden imparator annelerinin nüfuz sahibi olma eğiliminin başlangıcıydı. ⓘ

Kıdemli imparator olarak hükümdarlığı

4 Şubat 211'de Septimius Severus öldü ve imparatorluğu yönetmesi için iki oğlunu ve ortak augusti'sini bıraktı. Babasının ölümü üzerine Caracalla babasının soyadı olan Severus'u benimsedi ve pontifex maximus olarak baş rahipliği üstlendi. Adı Imperator Caesar Marcus Aurelius Severus Antoninus Pius Augustus oldu. ⓘ

Geta eş augustus olarak

Septimius Severus, Roma Britanyası'nın kuzeyindeki Kaledonya'da seferdeyken Eboracum'da (günümüzde York, İngiltere) ölmüştü. Caracalla ve kardeşi Geta, babalarının ölümü üzerine tahtı ortaklaşa devraldılar. Caracalla ve Geta, Kaledonyalılarla Roma Britanyası'nın sınırını Hadrian Duvarı'nın çizdiği çizgiye döndüren bir barış yaptıktan sonra 208-210 yılları arasında Roma'nın Kaledonya'yı işgaline son verdiler. ⓘ

Babalarının külleriyle birlikte Roma'ya dönüş yolculuğu sırasında Caracalla ve kardeşi sürekli olarak birbirleriyle tartıştı ve aralarındaki ilişkiler giderek düşmanca bir hal aldı. Caracalla ve Geta, ortak yönetimlerini daha az düşmanca hale getirmek için imparatorluğu Boğaz boyunca ikiye bölmeyi düşündüler. Caracalla batıda, Geta ise doğuda hüküm sürecekti. Anneleri tarafından bunu yapmamaya ikna edildiler. ⓘ

Geta'nın öldürülmesi

Geta Annesinin Kollarında Ölürken, Jacques-Augustin-Catherine Pajou, 1766-1828 (Staatsgalerie Stuttgart) ⓘ

26 Aralık 211'de, anneleri tarafından düzenlenen bir uzlaşma toplantısında Geta, Caracalla'ya sadık Praetorian Muhafızları tarafından öldürüldü. Geta annesinin kollarında öldü. Suikast emrini bizzat Caracalla'nın verdiği yaygın olarak kabul edilir ve büyük olasılıkla da öyledir, zira ikisi babalarının yerine geçtikten sonra bile hiçbir zaman iyi ilişkiler içinde olmamışlardır. ⓘ

Caracalla daha sonra Geta'nın destekçilerinin çoğuna zulmedip idam ettirdi ve Senato'ya kardeşinin anısına karşı bir damnatio memoriae ilan edilmesini emretti. Geta'nın resmi tüm resimlerden kaldırıldı, sikkeleri eritildi, heykelleri yok edildi, adı papirüs kayıtlarından silindi ve Geta'nın adını söylemek ya da yazmak büyük bir suç haline geldi. Damnatio memoriae'nin ardından tahminen 20.000 kişi katledildi. Öldürülenler Geta'nın yakın çevresindeki muhafızlar ve danışmanlar, arkadaşları ve emrindeki diğer askeri personeldi. ⓘ

Tek imparator olarak hükümdarlık

Alamanya Savaşı

Julia Domna Büstü (Museo Chiaramonti)

213 yılında, Geta'nın ölümünden yaklaşık bir yıl sonra, Caracalla bir daha dönmemek üzere Roma'dan ayrıldı. Raetia'daki limesleri aşan Germen kabilelerinin konfederasyonu Alamanni ile başa çıkmak için kuzeye, Alman sınırına gitti. 213-214 seferi sırasında Caracalla bazı Germen kabilelerini başarıyla yenerken, diğer zorlukları diplomasi yoluyla çözdü, ancak bu anlaşmaların tam olarak kiminle yapıldığı bilinmemektedir. Caracalla oradayken, Agri Decumates olarak bilinen Raetia ve Germania Superior'un sınır tahkimatlarını güçlendirdi, böylece daha sonraki barbar istilalarına yirmi yıl daha dayanabildi. ⓘ

Geta 211 yılında öldüğünde, Caracalla idari görevleri sıradan bulduğu için Julia Domna'nın sorumlulukları arttı. İmparatorun daha önemli sivil işlevlerinden birini üstlenmiş olabilir; dilekçeleri almak ve yazışmaları yanıtlamak. Ancak bu pozisyondaki rolünün kapsamı muhtemelen abartılmıştır. Oğlunu temsil etmiş, toplantılarda ve sorulara cevap vermede rol oynamış olabilir; ancak hukuki konularda nihai yetkili Caracalla'ydı. İmparator, yargıç, yasa koyucu ve idareci olarak hukuk sistemindeki tüm rolleri yerine getirmiştir. ⓘ

Eyalet turu

Caracalla döneminde Roma İmparatorluğu ⓘ

214 baharında Caracalla doğu eyaletlerine doğru yola çıkar ve Tuna eyaletleri ile Asya ve Bitinya'nın Anadolu eyaletlerini dolaşır. 214/215 kışını Nikomedia'da geçirdi. 4 Nisan 215'te Nikomedia'dan ayrıldı ve yaz aylarında Asi Nehri kıyısındaki Antakya'daydı. Aralık 215'te Nil Deltası'ndaki İskenderiye'deydi ve Mart ya da Nisan 216'ya kadar burada kaldı. ⓘ

İskenderiye sakinleri Caracalla'nın kardeşi Geta'yı kendini savunmak için öldürdüğü iddialarını duyduklarında, Caracalla'nın diğer iddialarının yanı sıra bununla da alay eden bir hiciv ürettiler. Caracalla bu hakarete, Aralık 215'te gelişini karşılamak üzere şehrin önünde şüphesiz toplanmış olan önde gelen yurttaşları katlederek karşılık verdi ve ardından birliklerini birkaç gün sürecek yağma ve talan için İskenderiye'ye doğru yola çıkardı. ⓘ

216 baharında Antakya'ya döndü ve 27 Mayıs'tan önce Roma ordusunu Partlara karşı yönetmek üzere yola çıktı. 215/216 kışı boyunca Edessa'daydı. Caracalla daha sonra doğuya, Ermenistan'a doğru ilerledi. 216 yılına gelindiğinde Ermenistan'dan güneye Parthia'ya doğru ilerlemişti. ⓘ

Hamamlar

Caracalla Hamamları ⓘ

Caracalla Hamamları'nın inşasına 211 yılında Caracalla'nın hükümdarlığının başlangıcında başlanmıştır. Hamamlara Caracalla'nın adı verilmiştir, ancak hamamların planlanmasından babasının sorumlu olması muhtemeldir. 216 yılında hamamların kısmi açılışı yapılmış, ancak hamamların dış çevresi Severus Alexander dönemine kadar tamamlanmamıştır. ⓘ

Bu büyük hamamlar, Roma'nın yoğun nüfuslu büyük şehirlerde sosyal ve devlet faaliyetleri için kompleksler inşa etme uygulamasının tipik bir örneğiydi. Hamamlar yaklaşık 50 dönümlük (ya da 202.000 metrekarelik) bir alanı kaplıyordu ve herhangi bir zamanda yaklaşık 1.600 yıkayıcıyı barındırabiliyordu. Antik Roma'da inşa edilen en büyük ikinci hamamdı ve yüzme havuzları, egzersiz avluları, bir stadyum, buhar odaları, kütüphaneler, toplantı odaları, çeşmeler ve hepsi resmi bahçeler içinde yer alan diğer olanaklarla tamamlanmıştı. İç mekânlar renkli mermer zeminler, sütunlar, mozaikler ve devasa heykellerle süslenmişti. ⓘ

Caracalla ve Serapis

Firavun olarak Caracalla, Kom Ombo Tapınağı

Caracalla, hükümdarlığının başlangıcında şifa tanrısı Serapis'e imparatorluk desteği verdiğini ilan etti. İskenderiye'deki Iseum ve Serapeum'un Caracalla'nın babası Septimius Severus ile birlikte hüküm sürdüğü dönemde yenilendiği anlaşılmaktadır. Bunun kanıtı, tapınağın yakınında bulunan ve onların isimlerini taşıdığı anlaşılan iki yazıtta mevcuttur. Severuslar dönemine tarihlenen iki papirüs ve tapınakla ilişkili MS 200 civarına tarihlenen iki heykel de bu konuda ek arkeolojik kanıtlar sunmaktadır. Caracalla'nın 212 yılında tek hükümdarlığa yükselmesinin ardından imparatorluk darphanesi Serapis'in resmini taşıyan sikkeler basmaya başladı. Bu, tanrının Caracalla'nın hükümdarlığı sırasındaki merkezi rolünün bir yansımasıydı. Geta'nın ölümünden sonra, onu öldüren silah Caracalla tarafından Serapis'e adanmıştır. Bu büyük olasılıkla Serapis'i Caracalla'nın ihanete karşı koruyucusu rolüne sokmak için yapılmıştı. ⓘ

Caracalla ayrıca 212 yılında Quirinal Tepesi'nde Serapis'e adadığı bir tapınak inşa ettirmiştir. Roma'daki Sant' Agata dei Goti kilisesinde bulunan parçalanmış bir yazıt, tanrı Serapis'e adanmış bir tapınağın inşasını ya da muhtemelen restorasyonunu kaydetmektedir. Yazıt "Marcus Aurelius Antoninus" adını taşımaktadır; bu Caracalla ya da Elagabalus'a bir göndermedir, ancak tanrı ile olan güçlü ilişkisi nedeniyle Caracalla'ya ait olması daha muhtemeldir. Serapis'e adanmış iki yazıtın yanı sıra Iseum et Serapeum'da keşfedilene benzer granit bir timsah da Quirinal Tepesi çevresinde bulunmuştur. ⓘ

Constitutio Antoniniana

Metropolitan Sanat Müzesi'ndeki Caracalla Portresi (MS 212-217) ⓘ

Constitutio Antoniniana (lit. "Antoninus Anayasası", "Caracalla Fermanı" veya "Antoninus Anayasası" olarak da bilinir), 212 yılında Caracalla tarafından yayınlanan ve Roma İmparatorluğu'ndaki tüm özgür erkeklere, dediticii, savaşta teslim olarak Roma'ya tabi olan kişiler ve azat edilmiş köleler hariç, tam Roma vatandaşlığı verileceğini ilan eden bir ferman. ⓘ

212'den önce Roma vatandaşlarının çoğunluğu Roma İtalya'sının sakinleriydi ve Augustus'un MS 14'teki ölümü sırasında Roma İmparatorluğu'ndaki tüm halkların yaklaşık %4-7'si Roma vatandaşıydı. Roma dışında vatandaşlık, eyaletlerde yaşayan Romalılar ya da onların soyundan gelenler, İmparatorluk genelindeki çeşitli şehirlerin sakinleri ve müşteri ülkelerin kralları gibi az sayıda yerel soylu ile sınırlıydı. Öte yandan, bazı yargıçlar, aileleri ve akrabaları Latin Hakları'na sahip olsalar da, taşralılar genellikle vatandaş olmayan kişilerdi. ⓘ

Dio, Caracalla'nın fermanı yayınlamasının bir amacının da devlet gelirlerini artırma arzusu olduğunu ileri sürer; o dönemde Roma zor bir mali durumdaydı ve orduya verilen yeni maaş artışları ve sosyal haklar için ödeme yapması gerekiyordu. Ferman kamu hizmeti yükümlülüğünü genişletmiş ve sadece Roma vatandaşları tarafından ödenmesi gereken veraset ve azatlık vergileri yoluyla gelir artışı sağlamıştır. Ancak, vatandaşlık hakkı kazananların çok azı zengindi ve Roma'nın mali açıdan zor durumda olduğu doğru olsa da, fermanın tek amacının bu olamayacağı düşünülmektedir. Taşralılar da bu fermandan faydalanmıştır çünkü artık kendilerini imparatorlukta Romalılarla eşit ortaklar olarak görebilmektedirler. ⓘ

Fermanın bir kısmının yazılı olduğu papirüste açıklandığı üzere, fermanın çıkarılmasının bir başka amacı da Caracalla'yı komplodan kurtaran tanrıları yatıştırmaktı. Söz konusu komplo, Caracalla'nın Geta'yı öldürmesine ve ardından yandaşlarını katletmesine bir yanıttı; kardeş katli ancak kardeşi bir tiran olsaydı hoş görülebilirdi. Geta'ya karşı damnatio memoriae ve Caracalla'nın kendi destekçilerine yaptığı büyük ödemeler, kendisini olası tepkilerden korumak için tasarlanmıştı. Bu başarılı olduktan sonra, Caracalla Roma tanrılarına olan borcunu Roma halkına aynı şekilde büyük bir jest yaparak ödeme ihtiyacı hissetti. Bu, vatandaşlık verilmesi yoluyla yapıldı. ⓘ

Fermanın çıkarılmasının bir başka amacı da imparatorluğun periferisinin artık imparatorluğun varlığının merkezi haline gelmesiyle ilgili olabilir ve vatandaşlık verilmesi Roma'nın vatandaşlık haklarını genişletmeye devam etmesinin mantıksal bir sonucu olabilir. ⓘ

Para politikası

ⓘ

O: Caracalla'nın laureate başı ANTONINVS PIVS AVG. GERM.	R: Sol elinde küre tutuyor, elini kaldırıyor Pontifex Maximus, TRibunus Plebis XVIIII, COnSul IIIII, Pater Patriae
Roma'da MS 216 yılında basılmış gümüş denarius; ref.: RIC 281b, C 359

Caracalla'nın askerlere verdiği büyük ikramiyelerle yaptığı harcamalar, onu tahta çıktıktan kısa bir süre sonra sikkelerin değerini düşürmeye sevk etti. Severus'un saltanatının sonunda ve Caracalla'nın saltanatının başlarında Roma denariusu yaklaşık %55 gümüş saflığına sahipti, ancak Caracalla'nın saltanatının sonunda saflık yaklaşık %51'e düşmüştü. ⓘ

215 yılında Caracalla, çift denarius olarak hizmet etmesi amaçlanan bir sikke olan antoninianus'u tanıttı. Ancak bu yeni para birimi 215 ile 217 yılları arasında yaklaşık %52 gümüş saflığına ve 1 antoninianus'un 1,5 denarii'ye oranına sahipti. Bu da antoninianus'u yaklaşık 1,5 denarii'ye eşit kılıyordu. Sikkelerin gümüş saflığının azalması, insanların gümüş içeriği daha yüksek olan eski sikkeleri istiflemesine neden oldu ve denarii'nin daha önceki devalüasyonunun neden olduğu enflasyon sorununu ağırlaştırdı. ⓘ

Askeri politika

İmparatorluğu sırasında Caracalla, ortalama bir lejyonerin yıllık ücretini 2000 sestertius'tan (500 denarii) 2700-3000 sestertius'a (675-750 denarii) yükseltti. Hem korktuğu hem de hayranlık duyduğu orduya, babasının ölüm döşeğindeyken verdiği, her zaman askerlerin refahına önem vermesi ve diğer herkesi görmezden gelmesi tavsiyesine uygun olarak birçok avantaj sağladı. Caracalla'nın ordunun güvenini kazanması ve koruması gerekiyordu ve bunu cömert maaş artışları ve popüler jestlerle yaptı. Zamanının çoğunu askerlerle geçirdi, öyle ki onların kıyafetlerini taklit etmeye ve davranışlarını benimsemeye başladı. ⓘ

Caracalla Alamanni'ye karşı seferini tamamladıktan sonra, Yunan-Makedonyalı general ve fatih Büyük İskender'le aşırı derecede meşgul olduğu ortaya çıktı. Kişisel tarzında İskender'i açıkça taklit etmeye başladı. Part İmparatorluğu'nu işgalini planlarken Caracalla, Roma ordusunun falanksı modası geçmiş bir taktiksel düzen haline getirmesine rağmen, 16.000 adamını Makedon tarzı falankslar halinde düzenlemeye karar verdi. Tarihçi Christopher Matthew, Phalangarii teriminin her ikisi de askeri çağrışımlar içeren iki olası anlamı olduğundan bahseder. Birincisi sadece Roma savaş hattına atıfta bulunur ve özellikle askerlerin mızraklarla silahlandığı anlamına gelmez; ikincisi ise en azından MS 2. yüzyıla kadar kullanılan, teçhizatlarını uzun bir direğe asılı olarak taşıyan geç Roma Cumhuriyeti'nin 'Marian Katırları' ile benzerlik gösterir. Sonuç olarak, Legio II Parthica'nın phalangarii'leri mızraklı askerler değil, standart savaş hattı birlikleri ya da muhtemelen triarii olabilir. ⓘ

Caracalla'nın İskender hayranlığı o kadar ileri gitmiştir ki, Pers istilasına hazırlanırken İskenderiye'yi ziyaret etmiş ve Aristoteles'in İskender'i zehirlediğine dair bir efsaneye dayanarak Aristotelesçi okulun filozoflarına zulmetmiştir. Bu, Caracalla'nın giderek artan dengesiz davranışlarının bir işaretiydi. ⓘ

Part savaşı

216 yılında Caracalla, daha fazla bölgeyi doğrudan Roma kontrolü altına almak amacıyla doğuda Partlara karşı bir dizi saldırgan sefer düzenledi. Parthia Kralı IV Artabanus'a kendisi ve kralın kızı arasında bir evlilik teklifinde bulundu. Artabanus, bu teklifin Parthia krallığını Roma'nın kontrolü altında birleştirme girişimi olduğunu anlayarak teklifi reddetti. Bunun üzerine Caracalla bu fırsatı Partlara karşı bir sefer başlatmak için kullandı. O yaz Caracalla, Caracalla'nın Part Savaşı'nda Dicle'nin doğusundaki kırsal bölgelere saldırmaya başladı. Ertesi kış, Caracalla Türkiye'nin güneydoğusundaki modern Şanlıurfa'ya, Edessa'ya çekildi ve ilkbaharda seferi yenilemek için hazırlıklara başladı. ⓘ

Ölüm

Caracalla 217 yılının başında Parthia'ya karşı düşmanlıklarını yenilemeden önce hâlâ Edessa'da bulunuyordu. Caracalla 8 Nisan 217'de, MÖ 53'te Romalıların Partlar karşısında yenilgiye uğradığı, bugün Türkiye'nin güneyindeki Harran'da bulunan Carrhae yakınlarındaki bir tapınağı ziyarete gidiyordu. İşemek için kısa bir süre durduktan sonra, Caracalla'ya Justin Martialis adında bir asker yaklaştı ve bıçaklanarak öldürüldü. Martialis, Caracalla'nın kendisine yüzbaşı rütbesi vermeyi reddetmesi nedeniyle öfkelenmişti ve Caracalla'nın halefi olan praetorian prefect Macrinus, Caracalla'nın hükümdarlığına son vermek için Martialis'i kullanma fırsatını gördü. Caracalla'nın ölümünün hemen ardından katili Martialis de öldürüldü. Caracalla öldürüldüğünde Julia Domna Antakya'da yazışmaları düzenliyor, Caracalla döndüğünde görev yükü altında ezilmesin diye önemsiz mesajları listeden çıkarıyordu. Üç gün sonra Macrinus, Roma ordusunun desteğiyle kendini imparator ilan etti.

Caracalla'nın altın madalyonu (Bode Müzesi) ⓘ

Portre Fotoğrafçılığı

Bu madalyon Caracalla'nın tipik tasvir ediliş tarzını örneklemektedir (Walters Sanat Müzesi) ⓘ

Caracalla'nın tek imparator olarak resmi tasviri, kendisinden önceki filozof-imparatorların müstakil imajlarından bir kopuşa işaret eder: saçları bir askerinki gibi kesilmiş, hırçın kaşları gerçekçi ve tehditkâr bir varlıktır. İkonik bir arketip olan bu sert asker-imparator, imparatorluğu yönetmek için askerlerin desteğine bağımlı olan Maximinus Thrax gibi sonraki imparatorların çoğu tarafından benimsenmiştir. ⓘ

Herodian, Caracalla'nın Kuzey Avrupa kıyafetlerini tercih ettiğini, Caracalla'nın moda haline getirdiği kısa Galya pelerininin adı olduğunu ve sık sık sarı peruk taktığını anlatır. Dio, Caracalla'nın çocukken kızgın ve hatta vahşi bir yüz ifadesi gösterme eğiliminde olduğundan bahseder. ⓘ

Caracalla'nın halkına nasıl gösterilmek istendiği günümüze ulaşan birçok büst ve sikkede görülebilir. Genç Caracalla'nın görüntüleri küçük kardeşi Geta'dan net bir şekilde ayırt edilememektedir. Sikkelerde Caracalla 197'de augustus olduktan sonra laureate olarak gösterilmiştir; Geta ise 209'da augustus olana kadar çıplak başlıdır. 209 ile babalarının Şubat 211'deki ölümü arasında her iki kardeş de imparatorluğu devralmaya hazır olgun gençler olarak gösterilir. ⓘ

Babanın ölümü ile Geta'nın 211 yılının sonlarına doğru öldürülmesi arasında, Caracalla'nın portresi kısa ve dolgun sakalıyla sabit kalırken, Geta babası gibi uzun bir sakal ve saç çizgileri geliştirir. Bu durum Geta'nın babasının gerçek halefi olarak görülme çabasının güçlü bir göstergesiydi ve bu çaba öldürüldüğünde boşa çıktı. Caracalla'nın 198'den 210'a kadar babasıyla birlikte hüküm sürdüğü dönemde sikkeler üzerindeki sunumu, genel anlamda üçüncü yüzyıl imparatorluk temsiliyle uyumludur; çoğu sikke tipi askeri ve dini mesajlar verirken, diğer sikkeler saeculum aureum ve erdemler hakkında mesajlar verir. ⓘ

Caracalla'nın 212'den 217'ye kadar süren tek hükümdarlığı sırasında, temsilde önemli bir değişim gerçekleşmiştir. Bu dönemde üretilen sikkelerin çoğunluğu ilahiyatla ilişkilendirilmiş ya da dini mesajlar içermekteydi; diğerleri ise sadece Caracalla'nın tek başına hüküm sürdüğü dönemde tedavüle giren, spesifik olmayan ve benzersiz mesajlar içermekteydi. ⓘ

Miras

Damnatio memoriae

Caracalla öldürüldükten sonra uygun bir damnatio memoriae'ye tabi tutulmadı; Senato onu sevmese de, ordu içindeki popülaritesi Macrinus ve Senato'nun onu açıkça hostis ilan etmesini engelledi. Macrinus, Senato'yu yatıştırmak için bunun yerine Caracalla'nın heykellerinin gizlice halkın gözünden kaldırılmasını emretti. Ölümünden sonra halk onu diğer mahkum imparatorlarla kıyasladı ve doğum gününü kutlayan at yarışının kaldırılması ve ona adanmış altın ve gümüş heykellerin eritilmesi çağrısında bulundu. Ancak bu olayların kapsamı sınırlıydı; adının yazıtlardan silinmesinin çoğu ya kazara ya da yeniden kullanım sonucu meydana gelmişti. Macrinus Caracalla'yı tanrılaştırdı ve Divus Antoninus olarak sikkeler üzerinde anılmasını sağladı. Caracalla'nın tek imparator olarak hüküm sürdüğü dönemde yaratılan herhangi bir tasvirde kasıtlı olarak tahrif edildiği görülmemektedir. ⓘ

Caracalla'nın bronz portresi (Antikensammlung Berlin) ⓘ

Klasik tasvir

Roma firavunu olarak nemes ve uraeus başlığı giyen Caracalla, Terenouthis'in karşısındaki Nil kıyısından. (İskenderiye Ulusal Müzesi) ⓘ

Caracalla, Dio, Herodian ve Historia Augusta gibi antik kaynaklarda zalim bir tiran ve vahşi bir hükümdar olarak tanıtılır. Caracalla'nın bu tasviri, kardeşi Geta'nın öldürülmesi ve ardından Geta'nın destekçilerinin Caracalla'nın emriyle katledilmesiyle daha da desteklenir. Bunun yanı sıra, bu çağdaş kaynaklar Caracalla'yı askerleri senatörlere tercih ettiği için bir "asker-imparator" olarak sunar ki bu tasvir onu senatoryal biyografi yazarları arasında daha da az popüler hale getirmiştir. Dio, Caracalla'yı açıkça askerlerle birlikte yürüyen ve bir asker gibi davranan bir imparator olarak sunmuştur. Dio ayrıca Caracalla'nın büyük askeri harcamalarına ve bunun yol açtığı mali sorunlara da sık sık değinmiştir. Bu özellikler Caracalla'nın günümüze ulaşan klasik literatürdeki imajına hakimdir. Caracalla'nın Hamamları klasik literatürde eşi benzeri görülmemiş ölçekte ve betonarme kullanılmasaydı inşa edilmesi imkansız olarak sunulur. Ancak 212 yılında yayınlanan Caracalla Fermanı klasik kayıtlarda neredeyse fark edilmemiştir. ⓘ

Historia Augusta, tarihçiler tarafından antik eserler arasında olayların anlatımı, tarih yazımı ve biyografiler açısından en az güvenilir olanı olarak kabul edilir ve uydurma malzeme ve kaynaklarla doludur. Antakyalı Herodian'ın eserleri, karşılaştırıldığında, Historia Augusta'nın sunduğu hikayelerden "çok daha az fantastiktir". Tarihçi Andrew G. Scott, Dio'nun eserinin sıklıkla bu dönem için en iyi kaynak olarak kabul edildiğini öne sürmektedir. Ancak tarihçi Clare Rowan, Dio'nun Caracalla konusundaki doğruluğunu sorgulamakta ve eserin Caracalla'ya karşı düşmanca bir tutum sergilediğini ve bu nedenle ihtiyatla ele alınması gerektiğini belirtmektedir. Bu düşmanlığın bir örneği, Dio'nun Caracalla'nın üç farklı ırktan geldiğini ve onların tüm kusurlarını tek bir kişide birleştirmeyi başardığını belirttiği bir bölümde bulunur: Galyalıların dönekliği, korkaklığı ve pervasızlığı, Afrikalıların zalimliği ve sertliği ve Suriyelilerle ilişkilendirilen kurnazlık. Buna rağmen, Dio tarafından sunulan olayların ana hatları Rowan tarafından genel olarak doğru olarak tanımlanırken, Dio'nun öne sürdüğü motivasyonların kaynağı şüphelidir. Bunun bir örneği Caracalla Fermanı'nı sunmasıdır; Dio'nun bu olaya eklediği gerekçe Caracalla'nın vergi gelirini artırma arzusudur. Olivier Hekster, Nicholas Zair ve Rowan bu sunuma karşı çıkmaktadır çünkü fermanla hak sahibi olan insanların çoğunluğu yoksuldur. Rowan çalışmasında ayrıca Herodianus'un Caracalla'yı bir imparatordan çok bir askere benzeten tasvirini de anlatmaktadır. ⓘ

Ortaçağ efsaneleri

Caracalla'nın ametist çukuru, daha sonra Aziz Petrus olarak yeniden oyulmuştur ve üzerinde Yunanca: Ο ΠΕΤΡΟϹ, translit. o Petros, lit. "taş" (Sainte-Chapelle hazinesi) ⓘ

Monmouthlu Geoffrey'nin sahte Britanya Kralları Tarihi, Caracalla'yı Britanya kralı yapar ve ondan Caracalla lakabı yerine gerçek adı olan "Bassianus" ile bahseder. Hikâyeye göre Severus'un ölümünden sonra Romalılar Geta'yı Britanya kralı yapmak istemiş, ancak Britanyalılar annesi Britanyalı olduğu için Bassianus'u tercih etmişlerdir. İki kardeş Geta öldürülene ve Bassianus tahta geçene kadar savaşmış, daha sonra Carausius tarafından devrilene ve öldürülene kadar hüküm sürmüştür. Ancak Carausius'un isyanı aslında Caracalla'nın 217'deki ölümünden yaklaşık yetmiş yıl sonra gerçekleşmiştir. ⓘ

Bronz sesterce Tarsus (Kilikya) önyüzde Caracalla büstü(211-217) , ve arka yüzde tanrı Sandan. ⓘ

On sekizinci yüzyıl sanat eserleri ve Fransız Devrimi

Septimius Severus ve Caracalla, Jean-Baptiste Greuze, 1769 (Louvre) ⓘ

Caracalla'nın anısı on sekizinci yüzyıl sonu Fransız ressamlarının sanatında yeniden canlandı. Onun zalim kariyeri Greuze, Julien de Parme, David, Bonvoisin, J.-A.-C. Pajou ve Lethière gibi birçok Fransız ressamın eserlerine konu olmuştur. Pajou ve Lethière'in eserlerine konu oldu. Caracalla'ya duydukları hayranlık, Fransız halkının monarşiye karşı artan hoşnutsuzluğunun bir yansımasıydı. Caracalla'nın görünürlüğü, hem antik eserlerin çevirilerini hem de dönemin çağdaş eserlerini içeren Fransızca çeşitli edebi kaynakların varlığından etkilenmiştir. Caracalla'nın portresinin farklı tarzı ve onu diğer imparatorlardan ayıran alışılmadık asker benzeri moda seçimi nedeniyle ressamlar için Caracalla'nın benzerliği kolaylıkla elde edilebilirdi. Eserler, mutlak monarşinin tiranlığın dehşetine dönüşebileceği ve rejimin reform yapmaması halinde felaketin gelebileceği konusunda bir uyarı görevi görmüş olabilir. Sanat tarihçisi Susan Wood, bu reformun mutlak monarşinin sonunda cumhuriyete dönüşmesi yerine, devrimin asıl amacına uygun olarak anayasal monarşiye dönüşmesi olduğunu ileri sürmektedir. Wood ayrıca Caracalla ve suikastına yol açan suçları ile Kral 16. Louis'ye karşı nihai ayaklanma ve ölümü arasındaki benzerliğe de dikkat çeker: her iki hükümdar da bariz tiranlıklarının bir sonucu olarak ölmüştü. ⓘ

Modern tasvirler

Caracalla, Roma imparatorları arasında en kötülerinden biri olarak ün yapmıştır ve bu algı modern eserlerde bile varlığını sürdürmektedir. Sanat ve dilbilim tarihçisi John Agnew ve yazar Walter Bidwell, İskenderiye'de yarattığı yıkıma atıfta bulunarak Caracalla'yı kötü bir ruha sahip olarak tanımlar. Romalı tarihçi David Magie, Roman Rule in Asia Minor adlı kitabında Caracalla'yı acımasız ve zalim olarak tanımlar ve davranışlarının bir açıklaması olarak psikopatlığa işaret eder. Tarihçi Clifford Ando, Caracalla'nın tek imparator olarak yönetiminin "neredeyse sadece" hırsızlık, katliam ve kötü yönetim suçlarıyla dikkat çektiğini öne sürerek bu tanımı destekler. ⓘ

Roma İmparatorluğu'nun Gerileyiş ve Çöküş Tarihi'nin yazarı 18. yüzyıl tarihçisi Edward Gibbon, Caracalla'nın Geta'yı öldürmesi ve ardından Geta'nın destekçilerini katletmesiyle kazandığı ünü alıp Caracalla'nın eyalet gezilerine uygulayarak "her eyaletin sırayla onun tecavüz ve zulmüne sahne olduğunu" öne sürer. Gibbon, Caracalla'yı kariyerlerini taşrada seferler düzenleyerek geçiren Hadrian gibi imparatorlarla ve ardından tüm hükümdarlıkları Roma'yla sınırlı kalan ve eylemleri yalnızca orada ikamet eden senatör ve atlı sınıfları etkileyen Nero ve Domitian gibi tiranlarla karşılaştırmıştır. Gibbon daha sonra Caracalla'nın "insanlığın ortak düşmanı" olduğu sonucuna varmıştır çünkü hem Romalılar hem de taşralılar onun "tecavüz ve zulmüne" maruz kalmıştır. ⓘ

Bu temsil, tarihçi Shamus Sillar tarafından sorgulanır ve Gibbon'un zulüm ve yıkım temsiliyle çelişen diğer şeylerin yanı sıra batı eyaletlerinde yolların inşası ve tahkimatların güçlendirilmesine atıfta bulunur. Tarih profesörleri Molefi Asante ve Shaza Ismail, Caracalla'nın yönetiminin utanç verici doğasıyla bilindiğini belirterek, "güç atını neredeyse yorgunluktan ölene kadar sürdü" ve yönetimi kısa olsa da, hayatı, kişiliği ve eylemlerinin onu Roma İmparatorluğu'nda kayda değer, ancak muhtemelen yararlı olmayan bir figür haline getirdiğini belirtmektedir. ⓘ

Severan hanedanı soy ağacı

Severan soy ağacı ⓘ
Septimius Macer Gaius Claudius Septimius Aper Fulvius Pius Lucius Septimius Severus Publius Septimius Aper Gaius Septimius Aper Fulvia Pia Publius Septimius Geta Septimia Polla Julius Bassianus Septimius Publius Septimius Geta Septimia Octavilla Paccia Marciana (1) Septimius Severus (r. 193-211) Julia Domna (2) Julia Maesa Gaius Julius Avitus Alexianus Gaius Septimius Severus Aper Fulvia Plautilla Caracalla (r. 197-217) Geta (r. 209-211) Julia Soaemias Sextus Varius Marcellus Julia Avita Mamaea Bilinmiyor (2) Julia Cornelia Paula (1) Aquilia Severa (2 ve 4) Elagabalus (r. 218-222) Annia Faustina (3) Sallustia Orbiana Severus Alexander (r. 222-235)
(1) = 1. eş (2) = 2. eş (3) = 3. eş (4) = 4. eş Koyu yeşil Severan hanedanından bir imparatoru gösterir Notlar: Aksi belirtilmedikçe, aşağıdaki notlar bir bireyin ebeveynlerinin yukarıdaki soy ağacında gösterildiği gibi olduğunu göstermektedir. Kaynakça: Birley, Anthony R. (1999). Septimius Severus: Afrika İmparatoru. Londra: Routledge. ISBN 0415165911. Gibbon, Edward; Smith, William (1889). The Student's Gibbon: The Decline and Fall of the Roman Empire. Londra: Murray. OCLC 993285639.

Hayatı

Yükselişi

193'te İmparatorluk tahtına oturan Septimus Severus, 211'de Eboracum'u (York) ziyaret ederken öldü ve Caracalla kardeşi Publius Septimius Antoninius Geta ile birlikte imparatorluğunu ilan etti. Bununla birlikte Caracalla'nın asıl niyeti imparatorluğu yalnız yönetmekti. Zamanı gelince kardeşi Geta'yı, kayınpederi Gaius Fulvius Plautianus'u ve karısı Fulvia Plautilla'yı (aynı zamanda 2.dereceden kuzeni) suikastla öldürttü. Geta'nın destekçilerine işkence yaptırttı ve kardeşine karşı Damnatio Memoriae emretti. Mısır eyaletindeki İskenderiye(İskenderiye) halkı, onun Geta'yı nefsi müdafaa olarak öldürdüğü yolundaki iddialarını duyunca, Caracalla'nın diğer iddialarında olduğu gibi, bu iddialarla alay ettiler. Caracalla'nın bu aşağılamaya cevabı 215'te hiçbir şeyden şüphelenmeden şehir önünde onu selamlamak için toplanan şehrin ileri gelen yurttaşlarını vahşice katletmek oldu ve takip eden birkaç gün boyunca birliklerini şehrin yağması için serbest bıraktı. Tarihçi Cassius Dio'ya göre, 20,000 den fazla insan öldürüldü. İmparatorluğu boyunca Caracalla, Lejyon askerlerine ödenen maaşı 675 denarii ye yükseltti ve orduyu hediyelere boğarken eğitmeni olan babasının dediği gibi askerleri önemsedi ama diğerlerini görmezden geldi. ⓘ

İmparatorluğu süresince 3 şey göze çarpar: 212'de (Constitutio Antoniniana) bildirisi ile tüm Roma İmparatorluğu'nda vergi gelirlerini arttırmak için uygun olanlara Roma Yurttaşlığı bahşedilmesi; lejyonların ödemeleri için Roma sikkelerindeki gümüş miktarının % 25 azaltılması; ve Roma'nın dışında Caracalla Hamamı olarak bilinen ve hala görülebilen büyük bir thermae inşa edilmesi. ⓘ

Düşüşü

Caracalla Sikkesi. arka yüz , Circus Maximus, obelisk'le ve İmparator tarafından restore ettirilen spinae ile. ⓘ

Caracalla zamanla etkin bir askeri diktatör haline geldi ve bunun sonucu olarak da askerler hariç herkesin gözünden düştü. Bir İroni olarak, Edessa'dan Pers topraklarına doğru, çıkan savaş için seyahat ettiği sırada yol kenarında çişini yaparken bir suikast sonucu 8 Nisan 217'de Harran'da Julius Martialis isimli bir imparatorluk muhafız subayı tarafından öldürüldü. Herodian, Martialis'in kardeşinin Caracalla tarafından ispatlanmamış bir saldırı yüzünden birkaç gün önce öldürüldüğünü söyler; öte yandan Cassius Dio, Martialis'in centurion'da terfi ettirilmediği için kızgın olduğunu söyler. İmparatorluk muhafızı Martialis'e yardımcı oldu ve o da Caracalla'yı tek bir kılıç darbesiyle öldürdü. Atla kaçmaya çalışırken bir muhafız okçu tarafından öldürüldü. Caracalla'nın ölümünün ardından ona karşı kurulan komplonun içinde olduğu neredeyse kesin olan Praetorian muhafız lideri Macrinus yerine geçti. ⓘ

Ek Bilgi

Romanya daki Caracal [1]13 Eylül 2006 tarihinde Wayback Machine sitesinde arşivlendi. şehri adını İmparatorun adından alır. ⓘ