Sabun
Sabun, çeşitli temizlik ve yağlama ürünlerinde kullanılan bir yağ asidi tuzudur. Ev ortamında, sabunlar genellikle yıkama, banyo ve diğer ev temizliği türleri için kullanılan yüzey aktif maddelerdir. Endüstriyel ortamlarda sabunlar kıvam arttırıcı, bazı yağlayıcıların bileşenleri ve katalizörlerin öncüleri olarak kullanılır. ⓘ
Temizlik için kullanıldığında, sabun partikülleri ve kiri çözer, bunlar daha sonra temizlenen eşyadan ayrılabilir. El yıkamada, bir yüzey aktif madde olarak, az miktarda suyla köpürtüldüğünde, sabun mikroorganizmaları membran lipid çift tabakalarını düzensizleştirerek ve proteinlerini denatüre ederek öldürür. Ayrıca yağları emülsifiye ederek akan su tarafından taşınmalarını sağlar. ⓘ
Sabun, kimyasal bileşiklerin bir karıştırıcıda birleştirilmesiyle oluşturulan deterjanın aksine, katı ve sıvı yağların bir baz ile karıştırılmasıyla oluşturulur. ⓘ
İnsanlar binlerce yıldır sabun kullanmaktadır. M.Ö. 2800 yıllarında antik Babil'de sabun benzeri malzemelerin üretildiğine dair kanıtlar mevcuttur. ⓘ
Sabun, uzun zincirli organik yağ asitlerinin Na veya K tuzlarıdır. ⓘ
Sabunun temizleyici etkisi, bünyesinde bulunan hidrofobik kısmın yağ/kir parçacıklarını sarabilme yeteneğinden doğar. ⓘ
Türleri
Yağ asitlerinin tuzları olduklarından, sabunlar (RCO2-)nMn+ genel formülüne sahiptir (Burada R bir alkil, M bir metal ve n katyonun yüküdür). Sabunların ana sınıflandırması Mn+ kimliğine göre belirlenir. M, Na (Sodyum) veya K (Potasyum) olduğunda, sabunlar tuvalet sabunları olarak adlandırılır ve el yıkamak için kullanılır. Birçok metal katyonu (Mg2+, Ca2+ ve diğerleri) metalik sabun verir. M Li olduğunda, sonuç yüksek performanslı greslerde kullanılan lityum sabunu (örneğin lityum stearat) olur. Bir metal yerine amonyum gibi organik bir bazdan bir katyon kullanılabilir; amonyum nonanoat, herbisit olarak kullanılan amonyum bazlı bir sabundur. ⓘ
Deterjanların aksine, sert sularda kullanıldığında sabun iyi köpürmez ve sabunda yaygın bir bileşen olan stearat çözünmeyen bir çökelti olarak oluşur. ⓘ
Tuvalet dışı sabunlar
Sabunlar çoğu yağlama gresinin ve kalınlaştırıcının temel bileşenleridir. Gresler genellikle kalsiyum sabunu veya lityum sabunu ve mineral yağ emülsiyonlarıdır. Alüminyum, sodyum ve bunların karışımları da dahil olmak üzere diğer birçok metalik sabun da kullanışlıdır. Bu tür sabunlar yağların viskozitesini arttırmak için kıvam arttırıcı olarak da kullanılır. Eski zamanlarda yağlama gresleri zeytinyağına kireç eklenerek yapılırdı. ⓘ
Metal sabunlar ayrıca modern sanatçıların yağlı boya formülasyonlarına reoloji değiştirici olarak dahil edilir. ⓘ
Metalik sabunların üretimi
Metal sabunların çoğu metanın etanoik asit ve yağ asitlerine hidrolizi ile hazırlanır:
Tuvalet sabunları
| Sabunun Yapısını Gösteren Çeşitli Görselleştirmeler. ⓘ |
_V1.png) |
| Mavi Kısım = Hidrofilik, Sarı Kısım = Hidrofobik |
_V1.png) |
| Mavi Kutucuk = Hidrofilik Kısım, Sarı Kutucuk = Hidrofobik Kısım |
.png)
Sabunlar çeşitli uzunluktaki yağ asitlerinin alkali tuzlarından oluşurlar ve yüzey aktif maddeler grubuna girerler. Eğer tam olarak sınıflandıracak olursak sabunlar, anyonik yüzey aktif maddelerdir. Sabunlar sahip oldukları temizleme özelliğini yapılarında barındırdıkları ve uzun bir zincirden oluşan hidrofobi özelliğine sahip hidrokarbon zincirine ve hidrofili özelliği olan karboksilat grubuna borçludurlar. Sabun suda tam çözülmez bilakis misel denen yapılar oluştururlar. Suda miseller çok küçüktürler ve bu yüzden görünmezler. Temiz suda oluşan misel damlacıklarının iç kısımlarında kutuplaşmamış hidrokarbon zinciri bulunurken dış tarafında suyla temas eden yüzeyinde ise kutuplaşmış kısmı bulunur. Bu yapılarından dolayı misellerin büzüşmesi engellenmiş olur. ⓘ
Sabunlar suyun yüzey gerilimini indirirler. Çünkü miseller genel itibarıyla su yüzeyine yerleşirler. Miseller bu özelliğiyle suyun daha aktif bir şekilde yüzeylerle etkileşime girmesini sağlanmış olur. ⓘ
Yağın sökülüp atılması sabunların en büyük temizleme etkisidir. Sabunun uzun zincirli hidrokarbon kısmı küçük damlacıklar halinde hafif bir şekilde çözülür. Kutuplaşmış kısmı ise yağ lekesinin etrafındaki suyu uzaklaştırır. Böylelikle yağ lekesi sabun molekülleri tarafında tamamen sarılır ve temizlenecek yüzeyden ayrılır. İçinde yağ damlacıklarını barındıran bu sabun molekülleri ve yapısında çözülmüş yağı barındıran su yıkama suyuna emülsiyon adı verilir. Daha sonra bu çözelti durulama sırasında suyla beraber akıp gider. ⓘ
Kullandığımız musluk sularında kalsiyum ve magnezyum iyonlarının konsantrasyonu oldukça yüksek olabilir. Bu da suyun sertlik derecesini arttırmakta ve sabunlar üzerinde olumsuz etki olan sabunun kutuplaşmış kısmını bloke ederler. Böylelikle suda çözülmeyen ve yıkamada etki göstermeyen kalsiyum sabunları oluşur. Bu yüzden makinelerde kullanılan temizleyicilerde kalsiyum ve magnezyum tuzlarının yıkama esnasındaki olumsuz etkisini azaltmak için suyun sertlik derecesini düşüren çeşitli maddeler katılmaktadır. ⓘ
Ev ortamında "sabun" genellikle teknik olarak tuvalet sabunu olarak adlandırılan, ev ve kişisel temizlik için kullanılan sabunu ifade eder. Temizlik için kullanıldığında, sabun partikülleri ve kiri çözer, bunlar daha sonra temizlenen eşyadan ayrılabilir. Çözünmeyen yağ/yağ molekülleri misellerin içinde birleşir; miseller, dış kısımlarında polar hidrofilik (suyu çeken) gruplar bulunan sabun moleküllerinden oluşan ve yağ/yağ moleküllerini sudan koruyarak çözünür hale getiren lipofilik (yağı çeken) bir cebi çevreleyen küçük kürelerdir. Çözünebilir olan her şey su ile yıkanacaktır. ⓘ
Tuvalet sabunu üretimi
Tuvalet sabunlarının üretimi genellikle bitkisel veya hayvansal sıvı ve katı yağlar olan trigliseritlerin sabunlaştırılmasını gerektirir. Alkali bir çözelti (genellikle sudkostik veya sodyum hidroksit) sabunlaşmayı tetikler ve böylece trigliserit yağlar önce yağ asitlerinin tuzlarına hidrolize olur. Gliserol (gliserin) serbest kalır. Gliserin sabun ürününde yumuşatıcı bir madde olarak kalabilir, ancak bazen ayrılır. ⓘ
Kullanılan alkali metal türü sabun ürününün türünü belirler. Sodyum hidroksitten hazırlanan sodyum sabunları serttir, potasyum hidroksitten elde edilen potasyum sabunları ise daha yumuşak veya genellikle sıvıdır. Tarihsel olarak potasyum hidroksit, bracken veya diğer bitkilerin küllerinden elde edilirdi. Lityum sabunları da sert olma eğilimindedir. Bunlar sadece greslerde kullanılır. ⓘ
Tuvalet sabunu yapımında trigliseritler (sıvı ve katı yağlar) hindistan cevizi, zeytin veya palmiye yağlarının yanı sıra don yağından elde edilir. Trigliserit, yağ asitleri ve gliserinin triesterlerinin kimyasal adıdır. Don yağı, yani işlenmiş yağ, hayvanlardan elde edilen en mevcut trigliserittir. Her tür oldukça farklı yağ asidi içeriği sunar ve bu da farklı hissiyatta sabunlar ortaya çıkarır. Tohum yağları daha yumuşak ama daha hafif sabunlar verir. Bazen Kastilya sabunu veya Marsilya sabunu olarak da adlandırılan saf zeytinyağından yapılan sabun, özel yumuşaklığıyla ünlüdür. "Kastilya" terimi bazen yüksek oranda zeytinyağı içeren bir yağ karışımından elde edilen sabunlara da uygulanır. ⓘ
| Laurik asit | Miristik asit | Palmitik asit | Stearik asit | Oleik asit | Linoleik asit | Linolenik asit | |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| yağlar | C12 doymuş | C14 doymuş | C16 doymuş | C18 doymuş | C18 tekli doymamış | C18 di doymamış | C18 triunsaturated |
| Don yağı | 0 | 4 | 28 | 23 | 35 | 2 | 1 |
| Hindistan cevizi yağı | 48 | 18 | 9 | 3 | 7 | 2 | 0 |
| Palmiye çekirdeği yağı | 46 | 16 | 8 | 3 | 12 | 2 | 0 |
| Palmiye yağı | 0 | 1 | 44 | 4 | 37 | 9 | 0 |
| Defne yağı | 54 | 0 | 0 | 0 | 15 | 17 | 0 |
| Zeytinyağı | 0 | 0 | 11 | 2 | 78 | 10 | 0 |
| Kanola yağı | 0 | 1 | 3 | 2 | 58 | 9 | 23 |
Tarih
Antik Orta Doğu
Sabunu ilk olarak kimin icat ettiği belirsizdir Sabun benzeri maddelerin üretimine dair kaydedilen en eski kanıtlar MÖ 2800'lere, antik Babil'e kadar uzanmaktadır. Sabun yapımı için bir formül MÖ 2500 civarında bir Sümer kil tabletine yazılmıştır; sabun, kaydedilen en eski kimyasal reaksiyon olan yağ ve odun külü karışımının ısıtılmasıyla üretilmiş ve yünlü giysileri yıkamak için kullanılmıştır. ⓘ
Ebers papirüsü (Mısır, MÖ 1550) eski Mısırlıların sabunu ilaç olarak kullandıklarını ve sabunlarını oluşturmak için hayvansal yağları veya bitkisel yağları Trona adı verilen bir soda külü maddesiyle birleştirdiklerini göstermektedir. Mısır belgeleri benzer bir maddenin dokuma için yün hazırlamada kullanıldığından bahsetmektedir. ⓘ
Nabonidus döneminde (MÖ 556-539), "hizmetçi kızların taşlarını yıkamak için" uhulu [kül], selvi [yağı] ve susamdan [tohum yağı] oluşan bir sabun tarifi vardı. ⓘ
İsrail topraklarında, Salsola, tuz otu (Seidlitzia rosmarinus) ve Anabasis türleri gibi barilla bitkilerinden elde edilen küller, potas olarak bilinen sabun üretiminde kullanılırdı. Potastan (domuz yağı veya zeytinyağı ile karıştırılmış yanmış odun veya sebze küllerinin konsantresi) yapılan sabun alkalidir. Eğer hayvansal domuz yağı kullanılıyorsa, ısıtılır ve ılık tutulurdu (kaynar sıcak değil; soğuk da değil). İç yağından elde edilen domuz yağı, küllerle birlikte kullanılmadan önce işlenmeli ve süzülmelidir (önerilen kıvam 1 fincan domuz yağına 3/8 fincan konsantre kül suyu şeklindedir). Geleneksel olarak Levant'ta hayvan yağı yerine zeytinyağı kullanılır ve bu yağ bakır bir kazanda birkaç gün kaynatılırdı. Kaynama ilerledikçe alkali küller ve daha az miktarda sönmemiş kireç eklenir ve sürekli karıştırılırdı. Domuz yağı söz konusu olduğunda, iz bırakmaya başlayana kadar ılık tutulurken sürekli karıştırılması gerekirdi. Koyulaşmaya başladığında, demleme bir kalıba dökülür ve iki hafta boyunca soğumaya ve sertleşmeye bırakılırdı. Sertleştikten sonra daha küçük kekler halinde kesilirdi. İşlenmiş sabuna kokularını vermek için genellikle civanperçemi yaprakları, lavanta, kişniş gibi aromatik bitkiler eklenirdi. Bu eski yöntem Nabulsi sabunu üretiminde hala kullanılmaktadır. ⓘ
Roma İmparatorluğu
Latince sabun anlamına gelen sapo kelimesi muhtemelen erken bir Cermen dilinden ödünç alınmıştır ve Latince sebum, "donyağı" ile akrabadır. İlk olarak Yaşlı Plinius'un Historia Naturalis adlı eserinde donyağı ve külden sabun yapımından bahsederken görülür. Burada, sabunun skrofulöz yaraların tedavisinde ve Galyalılar arasında Germanya'daki erkeklerin kadınlardan daha çok kullandığı saçları kızartmak için bir boya olarak kullanıldığından bahseder. Romalılar, MÖ 58 civarında Galyalılar tarafından kullanılan daha hafif sabunlarla karşılaşmadan önce sert sabunlarla yıkanmaktan kaçınıyorlardı. MS 2. yüzyılda yazan Kapadokyalı Aretaeus, "Galyalılar olarak adlandırılan Keltler arasında sabun denilen top haline getirilmiş [...] alkali maddeler" gözlemler. Romalıların vücut temizliği için tercih ettikleri yöntem, deriye yağ masajı yapmak ve ardından hem yağı hem de kiri bir strigil ile kazımaktı. Standart tasarım, tamamı metalden yapılmış bir sap ile kavisli bir bıçaktır. ⓘ
MS 2. yüzyıl hekimi Galen kül suyu kullanarak sabun yapımını tarif eder ve vücuttaki ve giysilerdeki kirleri uzaklaştırmak için yıkanmayı önerir. Kişisel temizlik için sabun kullanımı bu dönemde giderek yaygınlaşmıştır. Galen'e göre en iyi sabunlar Germen sabunlarıydı ve Galya sabunları ikinci en iyi sabunlardı. Panopolisli Zosimos, MS 300 civarı, sabun ve sabun yapımını anlatır. ⓘ
Antik Çin
Eski Çin'de Gleditsia sinensis tohumlarından sabuna benzer bir deterjan üretilmiştir. Bir diğer geleneksel deterjan ise zhuyizi (basitleştirilmiş Çince: 猪胰子; geleneksel Çince: 豬胰子; pinyin: zhūyízǐ) adı verilen domuz pankreası ve bitki külü karışımıdır. Hayvansal yağdan yapılan gerçek sabun, modern çağa kadar Çin'de ortaya çıkmamıştır. Sabun benzeri deterjanlar merhemler ve kremler kadar popüler değildi. ⓘ
Orta Doğu
Hoş kokulu sert tuvalet sabunu, sabun yapımının yerleşik bir endüstri haline geldiği İslam Altın Çağı boyunca Orta Doğu'da üretilmiştir. Sabun yapımı için tarifler, zeytinyağından gliserin üretimi için de bir tarif veren Muhammed ibn Zekeriya al-Razi (yaklaşık 865-925) tarafından tarif edilmiştir. Orta Doğu'da sabun, yağlı sıvı ve katı yağların alkali ile etkileşiminden üretilmiştir. Suriye'de sabun, alkali ve kireçle birlikte zeytinyağı kullanılarak üretilmiştir. Sabun Suriye'den Müslüman dünyasının diğer bölgelerine ve Avrupa'ya ihraç edilirdi. ⓘ
12. yüzyıla ait bir belgede sabun üretim süreci anlatılmaktadır. Daha sonra modern kimya için çok önemli hale gelecek olan ve al-qaly ya da "kül "den türetilen temel bileşen alkaliden bahsedilmektedir. ⓘ
13. yüzyıla gelindiğinde, Orta Doğu'da sabun üretimi Nablus, Fes, Şam ve Halep'teki kaynaklarla neredeyse sanayileşmişti. ⓘ
Ortaçağ Avrupası
Napoli'deki sabun imalatçıları altıncı yüzyılın sonlarında (o zamanlar Doğu Roma İmparatorluğu'nun kontrolü altındaydı) bir loncanın üyeleriydi ve sekizinci yüzyılda sabun yapımı İtalya ve İspanya'da iyi biliniyordu. Şarlman'ın kraliyet vasiyetini temsil eden ve yaklaşık 800 yılına tarihlenen Karolenj kapitüleri De Villis'te sabundan, kraliyet mülklerinin kâhyalarının sayması gereken ürünlerden biri olarak bahsedilmektedir. Ortaçağ İspanya toprakları 800 yılında önde gelen sabun üreticilerinden biriydi ve sabun yapımı İngiltere Krallığı'nda yaklaşık 1200 yılında başlamıştı. Sabun yapımından hem "kadın işi" hem de marangoz, demirci ve fırıncıların ürünleri gibi diğer ihtiyaçların yanı sıra "iyi işçilerin" ürünü olarak bahsedilmektedir. ⓘ
Avrupa'da 9. yüzyılda sabun hayvansal yağlardan üretiliyordu ve hoş olmayan bir kokusu vardı. Bu durum zeytinyağının sabun formüllerinde kullanılmaya başlanmasıyla değişmiş ve Avrupa'nın sabun üretiminin büyük bir kısmı Akdeniz'in zeytin yetiştirilen bölgelerine taşınmıştır. Sert tuvalet sabunu Avrupa'ya Araplar tarafından getirilmiş ve giderek lüks bir ürün olarak yayılmıştır. Genellikle parfümlüdür. 15. yüzyıla gelindiğinde, Hıristiyan âleminde sabun üretimi Antwerp, Kastilya, Marsilya, Napoli ve Venedik'teki kaynaklarla neredeyse sanayileşmişti. ⓘ
15.-18. yüzyıllar
Fransa'da, 15. yüzyılın ikinci yarısına gelindiğinde, yarı sanayileşmiş profesyonel sabun üretimi, Fransa'nın geri kalanına tedarik sağlayan Provence'ın birkaç merkezinde -Toulon, Hyères ve Marsilya- yoğunlaşmıştı. Marsilya'da 1525 yılına gelindiğinde üretim en az iki fabrikada yoğunlaşmıştı ve Marsilya'daki sabun üretimi diğer Provençal merkezlerini gölgede bırakma eğilimindeydi. İngiliz üretimi Londra'da yoğunlaşma eğilimindeydi. ⓘ
Daha sonra 16. yüzyıldan itibaren Avrupa'da hayvansal yağlar yerine bitkisel yağlar (zeytinyağı gibi) kullanılarak daha ince sabunlar üretilmiştir. Bu sabunların birçoğu hem endüstriyel olarak hem de küçük ölçekli zanaatkarlar tarafından hala üretilmektedir. Kastilya sabunu, İtalya'nın en eski "beyaz sabunu "ndan türetilen sadece bitkisel sabunların popüler bir örneğidir. 1634 yılında I. Charles, yeni kurulan Sabun Üreticileri Derneği'ne sabun üretiminde tekel hakkı tanımış ve bu dernek 'dört Kontes, beş Vikontes ve sıradan çamaşırcılar ve diğerlerinin yanı sıra büyük itibar ve kaliteye sahip çeşitli diğer Hanımefendiler ve Beyefendiler'den' 'Yeni Beyaz Sabunun Eski Sabundan daha beyaz ve daha tatlı yıkadığına' dair sertifikalar almıştır. ⓘ
Endüstriyel olarak üretilen kalıp sabunlar 18. yüzyılın sonlarında, Avrupa ve Amerika'daki reklam kampanyalarının temizlik ve sağlık arasındaki ilişkiye dair popüler farkındalığı teşvik etmesiyle kullanılabilir hale geldi. Modern zamanlarda, patojen mikroorganizmaların popülasyon büyüklüğünü azaltmada hijyenin rolünün daha iyi anlaşılması nedeniyle sanayileşmiş ülkelerde sabun kullanımı yaygınlaşmıştır. ⓘ
Dobbins'in ilaçlı tuvalet sabunu reklamı
Palmolive Sabunu için 1922 tarihli bir dergi reklamı
Sıvı sabun ⓘ
19. yüzyıl
Sanayi Devrimi'ne kadar sabun yapımı küçük ölçekli ve kaba bir üründü. 1780 yılında James Keir, Tipton'da potas ve soda sülfatlarından alkali üretimi için bir kimya fabrikası kurdu ve daha sonra buna bir sabun imalathanesi ekledi. Ekstraksiyon yöntemi Keir'in bir keşfi üzerine geliştirilmiştir. 1790 yılında Nicolas Leblanc adi tuzdan nasıl alkali yapılacağını keşfetti. Andrew Pears 1807 yılında Londra'da yüksek kaliteli, şeffaf bir sabun olan Pears sabunu üretmeye başladı. Damadı Thomas J. Barratt, 1865 yılında Pears'ın marka müdürü (türünün ilk örneği) oldu. Barratt 1882'de İngiliz aktris ve sosyetik Lillie Langtry'yi Pears sabununun poster kızı olarak işe alarak onu ticari bir ürünü destekleyen ilk ünlü haline getirdi. ⓘ
Restorasyon döneminde (Şubat 1665 - Ağustos 1714) İngiltere'de sabun vergisi getirildi, bu da 1800'lerin ortalarına kadar sabunun sadece hali vakti yerinde olanlar tarafından düzenli olarak kullanılan bir lüks olduğu anlamına geliyordu. Sabun üretim süreci, sabun üreticilerinin ekipmanlarının denetlenmediği zamanlarda kilit altında tutulmasını sağlayan gelir memurları tarafından yakından denetleniyordu. Dahası, sabun kazanlarının her kaynatmada en az bir imparatorluk tonu üretmesini şart koşan bir yasa nedeniyle sabun küçük üreticiler tarafından üretilemiyordu, bu da süreci ortalama bir insanın ulaşamayacağı bir yere koyuyordu. Vergi 1853 yılında kaldırılınca sabun ticareti canlandı ve serbestleşti. ⓘ
William Gossage 1850'lerden itibaren düşük fiyatlı, iyi kalitede sabun üretti. Robert Spear Hudson 1837'de sabunu havan ve tokmakla öğüterek sabun tozu üretmeye başladı. Amerikalı üretici Benjamin T. Babbitt, kalıp sabun satışı ve ürün numunelerinin dağıtımını içeren pazarlama yeniliklerini tanıttı. William Hesketh Lever ve kardeşi James, 1886'da Warrington'da küçük bir sabun imalathanesi satın aldılar ve eski adı Lever Brothers, şimdiki adı Unilever olan, halen en büyük sabun işletmelerinden birini kurdular. Bu sabun işletmeleri büyük ölçekli reklam kampanyalarını ilk kullananlar arasındaydı. ⓘ
Sıvı sabun
Sıvı sabun on dokuzuncu yüzyıla kadar icat edilmemişti; 1865 yılında William Shepphard sabunun sıvı versiyonunun patentini aldı. 1898 yılında B.J. Johnson palmiye ve zeytin yağlarından elde edilen bir sabun geliştirdi; şirketi B.J. Johnson Soap Company aynı yıl "Palmolive" marka sabunu piyasaya sürdü. Bu yeni sabun markası hızla popüler oldu ve öyle ki B.J. Johnson Sabun Şirketi adını Palmolive olarak değiştirdi. ⓘ
1900'lerin başında diğer şirketler de kendi sıvı sabunlarını geliştirmeye başladı. Pine-Sol ve Tide gibi ürünler piyasaya çıktı ve giysiler, yerler ve banyolar gibi cilt dışındaki şeylerin temizlenmesi sürecini çok daha kolay hale getirdi. ⓘ
Sıvı sabun ayrıca çamaşır tahtası kullanmak gibi daha geleneksel ya da makineyle yıkanmayan yıkama yöntemlerinde de daha iyi sonuç vermektedir. ⓘ
Hobiciler için sabun yapımı
Sabun yapmak isteyen hobiciler için çeşitli yöntemler mevcuttur. Çoğu sabun üreticisi, gliserolün üründe kaldığı ve sabun kalıplara döküldükten sonra sabunlaşmanın günlerce devam ettiği süreçleri kullanır. Sıcak proses yönteminde gliserol üründe kalır, ancak kullanılan yüksek sıcaklıkta reaksiyon, sabun kalıplara dökülmeden önce kazanda pratik olarak tamamlanır. Bu basit ve hızlı süreç tüm dünyada küçük fabrikalarda uygulanmaktadır. ⓘ
Soğuk işlemden elde edilen el yapımı sabun, alkaliyi tüketmek için gerekenden fazla yağ veya (Hindistan Cevizi Yağı, Cazumbal İşlemi) kullanılması (soğuk dökme işleminde bu fazla yağa "süper yağlama" denir) ve kalan gliserolün nemlendirici bir madde olarak işlev görmesi nedeniyle endüstriyel olarak üretilen sabundan da farklıdır. Bununla birlikte, gliserin sabunu daha yumuşak hale getirir. Gliserol ilavesi ve bu sabunun işlenmesi gliserin sabunu üretir. Aşırı yağlı sabun, "yağlı" bir his bırakabilmesine rağmen, ekstra yağ içermeyen sabuna göre daha cilt dostudur. Bazen jojoba yağı veya shea yağı gibi bir yumuşatıcı eklenir. Ovma sabunu üretmek için kum veya pomza eklenebilir. Ovalayıcı maddeler temizlenen cilt yüzeyindeki ölü hücreleri uzaklaştırmaya yarar. Bu işleme eksfoliasyon denir. ⓘ
Antibakteriyel sabun yapmak için triklosan veya triklokarban gibi bileşikler eklenebilir. Antibakteriyel sabunların ve diğer ürünlerin kullanımının mikroorganizmalarda antimikrobiyal direnci teşvik edebileceğine dair bazı endişeler vardır. ⓘ
Bu yöntem genellikle küçük ölçekli üretimler için, özellikle ev yapımı sabunlar için kullanılan bir yöntemdir. ⓘ
Galeri
Dudu-Osun - popüler bir Afrika siyah sabunu türü
Azul e branco sabunu - bir kalıp mavi-beyaz sabun
Hyères, Fransa'da bir dükkanda satılan el yapımı sabunlar
Geleneksel Marsilya sabunu
Tübingen'de modern sabun dükkanı (2019)
Sudkostik su içinde çözülür.
Otomotiv uygulamaları için gresler sabun içerir ⓘ
.jpg)
