A

bilgipedi.com.tr sitesinden
A
A a ɑ
(Aşağıya bakınız)
Writing cursive forms of A
Kullanım
Yazı sistemiLatin alfabesi
TipAlfabe
Köken dilLatin dili
Fonetik kullanım
  • [a]
  • [ɑ]
  • [ɒ]
  • [æ]
  • [ə]
  • [ɛ]
  • []
  • [ɔ]
  • [e]
  • [ʕ]
  • [/ʌ/]
  • //
Unicode kod noktasıU+0041, U+0061
Alfabetik konum1
Tarih
Geliştirme
<hiero>F1</hiero>
  • Proto-Sinaitik 'alp
    • Proto-Kaanit Alef
      • Fenikece Alef
        • Α α
          • 𐌀Yunan Klasik uncial
            • Erken Latince ALatince MS 300 uncial, versiyon 1
              • A a ɑ
Zaman aralığı~-700'den günümüze
Torunlar
    • Æ
    • Ä
    • Â
    • Ʌ
    • ª
    • Å
    • @
    • 🅰
Kız Kardeşler
    • 𐌰
    • А
    • Я
    • Ә
    • Ӑ
    • א ا ܐ
    • 𐎀
    • ء
    • Ա ա
Varyasyonlar(Aşağıya bakınız)
Diğer
Yaygın olarak kullanılan diğer harflera(x), ae, eau

A veya a, modern İngiliz alfabesinin ve ISO temel Latin alfabesinin ilk harfi ve ilk sesli harfidir. İngilizcedeki adı a (okunuşu /ˈ/), çoğulu aes'tir. Şekil olarak türediği Antik Yunan harfi alfa ile benzerlik gösterir. Büyük harf versiyonu bir üçgenin iki eğik kenarından oluşur ve ortasından yatay bir çubukla geçilir. Küçük harf versiyonu iki şekilde yazılabilir: çift katlı a ve tek katlı ɑ. İkincisi, el yazısında ve buna dayalı yazı tiplerinde, özellikle çocuklar tarafından okunması amaçlanan yazı tiplerinde yaygın olarak kullanılır ve italik yazıda da bulunur.

İngilizce dilbilgisinde "a" ve onun varyantı olan "an" belirsiz artikellerdir.

Latin alfabesi
Aa harfi
A a
A a

A, a ISO temel Latin ve Türk alfabesinin ilk harfidir. İngilizce telaffuzu /ˈ/ şeklindedir. Şekil olarak ise Yunan alfabesi'nde bulunan Αlfa'ya benzemektedir.

Tarih

Mısır Proto-Sinaitik

ʾalp

Proto-Kanaanit Fenike
aleph
Yunan
Alfa
Etrüsk
A
Latince/
Kiril alfabesi
A
Yunan
Uncial
Latince MS 300
Uncial
Mısır hiyeroglifi öküz başı Boeotian Semitik "A" harfi, versiyon 1 Fenikece aleph Yunan alfası, versiyon 1 Etrüsk A, versiyon 1 Latin A Yunan klasik unial, versiyon 1 Latince MS 300 uncial, versiyon 1

"A "nın en eski kesin atası, tamamen sessiz harflerden oluşan Fenike alfabesinin ilk harfi olan aleph'tir (aleph olarak da yazılır) (bu nedenle gerçek bir alfabeden ayırt etmek için abjad olarak da adlandırılır). Buna karşılık, aleph'in atası, Mısır hiyerogliflerinden etkilenen proto-Sinaitik yazıda, iki boynuzu uzatılmış üçgen bir kafa olarak şekillendirilmiş bir öküz başı piktogramı olabilir.

Eski Yunanlılar alfabeyi benimsediklerinde, Fenike ve diğer Sami dillerinde harfin gösterdiği ünsüz ses olan ve harfin Fenike telaffuzunun ilk fonemi olan gırtlaksı durağı temsil edecek bir harfe ihtiyaçları yoktu, bu yüzden işaretin kendi versiyonunu /a/ ünlüsünü temsil etmek için kullandılar ve ona benzer bir isim olan alfa adını verdiler. Yunan Karanlık Çağları'ndan sonra MÖ 8. yüzyıla tarihlenen en eski Yunan yazıtlarında harf yan durur, ancak daha sonraki zamanların Yunan alfabesinde genellikle modern büyük harfe benzer, ancak birçok yerel çeşit, bir bacağın kısaltılması veya çapraz çizginin ayarlandığı açı ile ayırt edilebilir.

Etrüskler Yunan alfabesini İtalyan Yarımadası'ndaki medeniyetlerine getirmiş ve harfi değiştirmeden bırakmışlardır. Romalılar daha sonra Latin dilini yazmak için Etrüsk alfabesini benimsedi ve ortaya çıkan harf, İngilizce de dahil olmak üzere birçok dili yazmak için kullanılacak olan Latin alfabesinde korundu.

Mısırca Giritçe Fenike

Aleph

Sami Yunan

Αlfa

Etrurya Roman/Kiril Boeotia

MÖ 800–700

Yunan

Uncial

MS 300 Latin

Uncial

EgyptianA-01.svg Cretan-1.svg PhoenicianA-01.svg Semitic-A2.jpg Alpha uc lc.svg EtruscanA-01.svg RomanA-01.svg Beoetian2.jpg Greek-uncial-1.jpg Latin-uncial-1.jpg
Cretan-2.jpg Phoenician1a.jpg Semitic-2.jpg Greek-2.jpg Etr2 remade.svg Latin 4th cent BC.jpg Beoetian.jpg Greek-uncial-2.jpg Latin-uncial-2.jpg

Tipografik varyantlar

Küçük A harfinin farklı glifleri.

Roma döneminde "A" harfinin birçok değişik biçimi vardı. Bunlardan ilki, taş ya da diğer "kalıcı" ortamlar üzerine yazı yazarken kullanılan anıtsal ya da lapidary tarzıydı. Ayrıca, daha çabuk bozulabilen yüzeylere yazılan günlük ya da faydacı yazılar için kullanılan el yazısı stili de vardı. Bu yüzeylerin "bozulabilir" doğası nedeniyle, bu tarzın örnekleri anıtsal olanlar kadar çok değildir, ancak majüskül el yazısı, minüskül el yazısı ve semicursive minüskül gibi farklı el yazısı türlerinin günümüze ulaşan birçok örneği vardır. Anıtsal ve el yazısı stilleri arasında kalan varyantlar da mevcuttur. Bilinen varyantlar arasında erken dönem semi-uncial, uncial ve geç dönem semi-uncial yer almaktadır.

Tipografik varyantlar arasında çift katlı a ve tek katlı ɑ bulunur.
Siyah Harf A
Siyah Harf A
Uncial A
Uncial A
Başka Bir Büyük A
Başka Bir Siyah Harf A 
Modern Roma A
Modern Roma A
Modern İtalik A
Modern İtalik A
Modern Senaryo A
Modern senaryo A

Roma İmparatorluğu'nun sonunda (MS 5. yüzyıl), Batı Avrupa'da el yazısı minüskülün çeşitli varyantları gelişmiştir. Bunlar arasında İtalya'nın yarı el yazısı minüskülü, Fransa'nın Merovenj yazısı, İspanya'nın Vizigotik yazısı ve Büyük Britanya'nın Insular ya da Anglo-İrlanda yarı-uncial ya da Anglo-Sakson majüskülü vardı. 9. yüzyıla gelindiğinde, bugünkü biçime çok benzeyen Caroline yazısı, matbaanın ortaya çıkışından önce kitap yapımında kullanılan başlıca biçim olmuştur. Bu biçim, önceki biçimlerin birleştirilmesiyle türetilmiştir.

İrlanda'da "a" harfinin İrlandaca "Latin alfa" biçimini küçük ve büyük harf formlarında gösteren yol işareti.

15. yüzyıl İtalya'sında bugün bilinen iki ana varyant ortaya çıkmıştır. Bu varyantlar, İtalik ve Roma formları, Caroline Script versiyonundan türetilmiştir. A yazısı olarak da adlandırılan İtalik biçim, günümüz el yazılarının çoğunda kullanılmaktadır; bir daire ve sağdaki dikey konturdan ("ɑ") oluşur. Bu yavaş yavaş Ortaçağ İrlandalı ve İngiliz yazarların elinde Yunan harfi tau'ya benzeyen beşinci yüzyıl formundan gelişmiştir. Çoğu basılı materyalde Roma formu kullanılır; üzerinde bir yay bulunan küçük bir halkadan oluşur ("a"). Her ikisi de majüskül (büyük harf) formundan türemiştir. Yunan el yazısında, gösterilen uncial versiyonda gösterildiği gibi, sol bacağı ve yatay konturu tek bir döngüde birleştirmek yaygındı. Birçok yazı tipi daha sonra sağ bacağı dikey hale getirmiştir. Bunlardan bazılarında, sağ bacak vuruşunu başlatan serif bir yay haline gelerek basılı formla sonuçlanırken, diğerlerinde bırakılarak modern el yazısı formuyla sonuçlandı. Grafik tasarımcılar İtalik ve Roman formlarını sırasıyla "tek katlı a" ve "çift katlı a" olarak adlandırırlar.

İtalik yazı genellikle vurguyu işaretlemek veya daha genel olarak bir metnin bir bölümünü diğerlerinden ayırmak için kullanılır (Roma tipi olarak ayarlanmıştır). İtalik yazı dışında, Latin alfası olarak da adlandırılan a harfinin ("ɑ") Latin "a "sının aksine kullanıldığı başka durumlar da vardır (Uluslararası Fonetik Alfabede olduğu gibi).

Yazı sistemlerinde kullanım

Avrupa dillerinde ⟨a⟩ harfinin adının telaffuzu, /a/ ve /aː/ harflerinin dile bağlı olarak [a], [ä], [æ] ve [ɑ] arasında fonetik olarak farklılık gösterebileceğini unutmayın.

İngilizce

Modern İngilizce yazımında ⟨a⟩ harfi en az yedi farklı ünlü sesi temsil eder:

  • pad'de olduğu gibi önü açık yuvarlak olmayan /æ/ ünlüsü;
  • father'da olduğu gibi arkası açık yuvarlak olmayan ünlü /ɑː/, ki bu orijinal Latince ve Yunanca sesine daha yakındır;
  • ace ve major'da olduğu gibi çift sesli /eɪ/ (genellikle ⟨a⟩'yı bir veya bazen iki ünsüz ve ardından başka bir sesli harf izlediğinde) - bu, Orta İngilizcenin uzamasından ve ardından Büyük Ünlü Kaymasından kaynaklanır;
  • square ve Mary'de olduğu gibi, ⟨r⟩'den önce ortaya çıkan yukarıdaki sesin değiştirilmiş şekli;
  • suyun yuvarlak ünlüsü;
  • was ve what'daki daha kısa yuvarlak sesli harf (Genel Amerikan dilinde bulunmaz);
  • about, comma, solar'da olduğu gibi birçok vurgusuz hecede bir schwa.

Çift ⟨aa⟩ dizisi anadili İngilizce olan sözcüklerde görülmez, ancak Aaron ve aardvark gibi yabancı dillerden türetilen bazı sözcüklerde bulunur. Bununla birlikte, ⟨a⟩, özellikle ⟨ai⟩, ⟨au⟩, ⟨aw⟩, ⟨ay⟩, ⟨ea⟩ ve ⟨oa⟩ olmak üzere, hepsi kendi ses veya sesleriyle birçok yaygın digrafta görülür.

a⟩, İngilizce (⟨e⟩ ve ⟨t⟩'den sonra) ve Fransızca'da en yaygın kullanılan üçüncü, İspanyolca'da en yaygın ikinci ve Portekizce'de en yaygın harftir. İngilizce metinlerde kullanılan harflerin yaklaşık %8,167'si ⟨a⟩ olma eğilimindedir; bu sayı Fransızca'da %7,636, İspanyolca'da %11,525 ve Portekizce için %14,634 civarındadır.

Diğer diller

Latin alfabesini kullanan çoğu dilde, ⟨a⟩ /a/, /ä/ veya /ɑ/ gibi açık yuvarlak olmayan bir ünlüyü belirtir. Bunun bir istisnası Saanich'tir; burada ⟨a⟩ (ve Á glifi) yakın-orta ön yuvarlak olmayan /e/ ünlüsünü ifade eder.

Diğer sistemler

Fonetik ve fonemik gösterimde:

  • Uluslararası Fonetik Alfabede ⟨a⟩ açık ön yuvarlatılmamış ünlü için, ⟨ä⟩ açık orta yuvarlatılmamış ünlü için ve ⟨ɑ⟩ açık arka yuvarlatılmamış ünlü için kullanılır.
  • X-SAMPA'da ⟨a⟩ açık ön yuvarlatılmamış ünlü için ve ⟨A⟩ açık arka yuvarlatılmamış ünlü için kullanılır.

Diğer kullanımlar

Cebirde a harfi, alfabenin diğer çeşitli harfleriyle birlikte, matematiğin farklı alanlarında çeşitli geleneksel anlamları olan bir değişkeni belirtmek için sıklıkla kullanılır. Dahası, 1637'de René Descartes "denklemlerdeki bilinmeyenleri x, y ve z ile, bilinenleri ise a, b ve c ile gösterme kuralını icat etmiştir" ve bu kural özellikle temel cebirde hala sıklıkla takip edilmektedir.

Geometride, segmentleri, çizgileri, ışınları vb. belirtmek için büyük A, B, C vb. kullanılır. Büyük A aynı zamanda tipik olarak bir üçgende bir açıyı temsil eden harflerden biri olarak kullanılır, küçük a ise A açısının karşısındaki kenarı temsil eder.

"A" genellikle daha iyi veya daha prestijli bir kalite veya statüye sahip bir şeyi veya kişiyi belirtmek için kullanılır: A-, A veya A+, öğrencilerin okul ödevleri için öğretmenler tarafından verilebilecek en iyi not; temiz restoranlar için "A notu"; A listesindeki ünlüler vb. A harfine maruz kalmanın diğer harflerle karşılaştırıldığında performansı artırdığı tespit edildiğinden, bu tür ilişkilendirmeler motive edici bir etkiye sahip olabilir.

"A", asimetri gibi bazı kelimelerde "değil" veya "olmadan" (Yunanca'dan) anlamına gelen bir ön ek olarak kullanılır.

İngilizce dilbilgisinde "a" ve varyantı "an", isim tamlamalarını tanıtmak için kullanılan belirsiz bir artikeldir.

Son olarak, A harfi, dar numara bir ayakkabıda veya bir sütyende küçük bir fincan boyutunda olduğu gibi boyutu belirtmek için kullanılır.

İlgili karakterler

Latin alfabesindeki torunlar ve ilgili karakterler

  • Æ æ : Latince AE bağ işareti
  • Diyakritiklerle birlikte A: Å å Ǻ ǻ Ḁ ḁ ẚ Ă ă Ặ ặ Ắ ắ Ằ ằ Ẳ ẳ Ẵ ẵ Ȃ ȃ Â â Ậ ậ Ấ ấ Ầ ầ Ẫ ẫ Ẩ ẩ Ả ả Ǎ ǎ Ⱥ ⱥ Ȧ ȧ Ǡ ǡ Ạ ạ Ä ä Ǟ ǟ À à Ȁ ȁ Á á Ā Ā̀ ā̀ Ã ã Ą ą Ą́ ą Ą̃ ą̃ A̲ a̲ ᶏ
  • A ile ilgili fonetik alfabe sembolleri (Uluslararası Fonetik Alfabe sadece küçük harf kullanır, ancak diğer bazı yazı sistemlerinde büyük harf formları kullanılır):
    • Ɑ ɑ : Latin alfa harfi / IPA'da arkası açık yuvarlak olmayan bir sesli harfi temsil eden A harfi
    • ᶐ : Retrofleks kancalı Latin küçük harf alfa
    • Ɐ ɐ : IPA'da neredeyse açık bir orta sesli harfi temsil eden dönüşlü A
    • Λ ʌ : IPA'da açık-orta arka yuvarlak olmayan bir ünlüyü temsil eden dönmüş V (kama, şapka veya şapka olarak da adlandırılır)
    • Ɒ ɒ : IPA'da arkası açık yuvarlak bir ünlüyü temsil eden dönmüş alfa / A harfi
    • ᶛ : Değiştirici harf küçük dönüşlü alfa
    • ᴀ : Küçük büyük A, Uluslararası Fonetik Alfabede çeşitli sesleri (çoğunlukla açık ünlüleri) temsil etmek için kullanılan eski veya standart olmayan bir sembol
    • A a ᵄ : Ural Fonetik Alfabesinde (UPA) değiştirici harfler kullanılır (bazen Unicode alt ve üst simgeleriyle kodlanır)
    • a : Hint-Avrupa çalışmalarında küçük a alt simgesi kullanılır
    • ꬱ : Teuthonista fonetik transkripsiyon sisteminde küçük a harfi ters-schwa kullanılır
    • Ꞻ ꞻ : Gırtlaksı A, Ugaritçenin transliterasyonunda kullanılır

Türetilmiş işaretler, semboller ve kısaltmalar

  • ª : sıralı bir gösterge
  • Å : Ångström işareti
  • ∀ : Yüklem mantığında evrensel nicelemeyi ("hepsi için") belirtmek için kullanılan, döndürülmüş büyük A harfi
  • @ : İşarette
  • ₳ : Arjantin Avustralya

Diğer alfabelerdeki atalar ve kardeşler

  • 𐤀 : Aşağıdaki sembollerin aslen türediği Sami harf Aleph
    • Α α : Aşağıdaki harflerin türediği Yunan harfi Alfa
      • А а : Kiril harfi A
      • 𝐴 ⲁ : Kıpti harf Alfa
      • 𐌀 : Modern Latince A'nın atası olan Eski İtalik A
        •  : Runik harf ansuz, muhtemelen eski İtalik A'dan türemiştir
      • 𐌰 : Gotik harf aza/asks
  • Ա ա : Ermenice Ayb harfi

Kod puanları

Bunlar, harfin çeşitli sistemlerdeki formları için kod noktalarıdır

Karakter bilgileri
Önizleme A a
Unicode adı LATİNCE BÜYÜK A HARFİ LATİN KÜÇÜK A HARFİ
Kodlamalar ondalık altıgen dec altıgen
Unicode 65 U+0041 97 U+0061
UTF-8 65 41 97 61
Sayısal karakter referansı A A a a
EBCDIC ailesi 193 C1 129 81
ASCII 1 65 41 97 61
1 Ayrıca DOS, Windows, ISO-8859 ve Macintosh kodlama aileleri de dahil olmak üzere ASCII tabanlı kodlamalar için.

Diğer gösterimler

NATO fonetik Mors kodu
Alfa
  ▄ ▄▄▄ 
ICS Alpha.svg

Semaphore Alpha.svg

Sign language A.svg BSL letter A.svg ⠁ ⓘ
Sinyal bayrağı Bayrak semaforu Amerikan el alfabesi (ASL fingerpelling) İngiliz el alfabesi (BSL parmak yazımı) Braille noktaları-1
Birleşik İngilizce Braille

Numara olarak kullanın

Onaltılık (16 tabanı) numaralandırma sisteminde A, ondalık (10 tabanı) sayımda 10 sayısına karşılık gelen bir sayıdır.

Arapça Ayn ile farkı

Arapçada A sesi ile Elif (ا) harfi ile gösterilir. Ayn (ع) ise gırtlaksı bir ses olup, kesinlikle sessiz bir harftir. Türkçede bu ses yoktur. Normal A sesi ile farkı ortadan kalkmıştır. Bazı Avrupa dillerinde Ayn'a benzer sesler Ă ile gösterilir. Örneğin: Ăyan. Türkçede ise Arapça'dan gelen sözcüklerde çok nadiren kesme işareti ile kullanılır. Örneğin: Măruf (Ma'ruf). Ayn ile aynı kaynaktan çıkan (غ) harfi ise hırıltılı bir G sesidir (Ģ). “Yumuşak-G” (Ğ) harfine benzer ama sert ve titreşimlidir. Örneğin: Maģrur. Buradaki Ğ hırıltılı olarak söylenir.